ITPB3/423-295a/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących własnością Wnioskodawcy zlokalizowanych w zakładach produkcyjnych poddostawców - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących własnością Wnioskodawcy zlokalizowanych w zakładach produkcyjnych poddostawców.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem wymienników ciepła. W trakcie procesu produkcyjnego, Wnioskodawca wykorzystuje komponenty, dostarczane przez zewnętrznych poddostawców.

Wnioskodawca zawiera z niektórymi poddostawcami umowy, na podstawie których przekazuje do zakładów produkcyjnych poddostawców przyrządy do produkcji komponentów (np. matryce, płyty dociskacza z dociskaczem, stemple, dalej łącznie jako: "Przyrządy").

Przyrządy przekazywane poddostawcom:

* zostały nabyte lub wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie;

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania;

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych znajdującym się w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przyrządy stanowią własność Wnioskodawcy przez cały okres, w którym znajdują się w zakładach produkcyjnych poddostawców. Poddostawcy nie płacą Wnioskodawcy wynagrodzenia za korzystanie z Przyrządów. Koszty bieżących napraw i remontów Przyrządów obciążają poddostawców.

Za pomocą Przyrządów poddostawcy wykonują komponenty, które poddostawcy sprzedają Wnioskodawcy. Zgodnie z umowami zawieranymi z poddostawcami Przyrządy są wykorzystywane wyłącznie do produkcji komponentów na rzecz Wnioskodawcy. Poddostawcy nie są uprawnieni do wykorzystywania Przyrządów do produkcji komponentów na rzecz innych niż Wnioskodawca podmiotów. Przyrządy są na tyle unikalne, że przy ich wykorzystaniu można produkować wyłącznie komponenty zamawiane przez Wnioskodawcę.

Po rozwiązaniu/wygaśnięciu umowy, na podstawie której poddostawcy korzystają z Przyrządów, poddostawcy zwracają Przyrządy Wnioskodawcy.

Niekiedy zdarza się również, że po rozwiązaniu/wygaśnięciu umowy, Przyrządy pozostają u poddostawców, do czasu ich wykorzystania w kolejnym projekcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Przyrządów będących własnością Wnioskodawcy zlokalizowanych w zakładach produkcyjnych poddostawców, które są po rozwiązaniu umowy zwracane Wnioskodawcy, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Przyrządów będących własnością Wnioskodawcy zlokalizowanych w zakładach produkcyjnych poddostawców, które nie będą po rozwiązaniu umowy zwracane Wnioskodawcy, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego numerem 1. Pytanie oznaczone numerem 2 stanowi przedmiot odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Przyrządów stanowiących własność Wnioskodawcy, znajdujących się w zakładach produkcyjnych poddostawców.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z następujących argumentów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m tej ustawy.

W myśl art. 16a ww. ustawy, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określone w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że maszyny i urządzenia stanowiące środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

* zostały nabyte lub wytworzone przez podatnika we własnym zakresie;

* stanowią własność lub współwłasność podatnika;

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania;

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;

* są wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą podatnika albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu;

* nie są wymienione w katalogu środków trwałych znajdującym się w art. 16c ustawy

Przyrządy stanowiące własność Wnioskodawcy a znajdujące się w zakładach produkcyjnych poddostawców spełniają wszystkie wskazane powyżej wymogi.

Z uwagi jednak na fakt, że poddostawcy nie płacą Wnioskodawcy odrębnego czynszu najmu (dzierżawy) Przyrządów, należy rozważyć możliwość zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Przyjmuje się, że za nieodpłatne można uważać świadczenie, którego spełnienie nie powoduje po stronie otrzymującego obowiązku wzajemnego świadczenia na rzecz dającego. Pod tym pojęciem, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenie ma miejsce w tych przypadkach, w których na skutek działania jednego podmiotu, drugi - kosztem tego pierwszego - uzyskuje korzyści.

W przedmiotowej sprawie - w ocenie Wnioskodawcy - nie dochodzi do nieodpłatnego używania Przyrządów przez poddostawców kosztem Wnioskodawcy. Trzeba bowiem mieć na względzie, że strony transakcji łączy umowa, na podstawie której poddostawcy dostarczają Wnioskodawcy komponenty wyprodukowane przy pomocy udostępnionych im Przyrządów. Za te komponenty poddostawcy otrzymują wynagrodzenie.

Umieszczenie Przyrządów w zakładach produkcyjnych poddostawców, ma na celu umożliwienie wyprodukowania przez nich zamówionych przez Wnioskodawcę komponentów. Komponenty te są następnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do produkcji wymienników ciepła, które Wnioskodawca sprzedaje, uzyskując z tego tytułu przychód. Przyrządy są więc wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Doszło wprawdzie do czasowego przekazania Przyrządów poddostawcom, jednak nastąpiło to wyłącznie celu wytworzenia na zlecenie Wnioskodawcy określonych komponentów.

Udostępnienie Przyrządów poddostawcom nie stanowi więc czynności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak jest więc podstaw do zastosowania tego przepisu i wyłączenia możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdy Przyrządy te zostały jedynie czasowo przekazane poddostawcy i zostaną zwrócone Wnioskodawcy po rozwiązaniu umowy.

Stanowisko takie prezentowane jest również przez organy podatkowe. Jako przykład wskazać można na interpretację indywidualną z dnia 7 lutego 2013 r. wydaną przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPBI/2/423-1451/12/JS oraz interpretację indywidualną z dnia 3 lipca 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, nr IPPB5/423-294/12-4/RS.

Fakt, że w niektórych przypadkach po rozwiązaniu umowy z poddostawcą, Przyrządy nie będą zwracane Wnioskodawcy - w ocenie Wnioskodawcy - nie ma wpływu na możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od tychże Przyrządów. Będą one bowiem nadal własnością Wnioskodawcy, a mogą być wykorzystywane przy realizacji kolejnych projektów, co będzie wiązało się z zawarciem z poddostawcą, u którego znajduje się Przyrząd, stosownej umowy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zachowuje aktualność argumentacja przedstawiona w zakresie pytania 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.