ITPB3/423-293/09/PS - Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej od łącznych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej od łącznych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym, do którego Spółka posiada własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla wyodrębnionego lokalu użytkowego - środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej od łącznych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym, do którego Spółka posiada własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla wyodrębnionego lokalu użytkowego - środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją spółdzielni mieszkaniowej z dnia 18 listopada 1999 r., Spółka otrzymała przydział własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności - Szkoła Języków Obcych. Według umowy wniesiono obowiązującą zaliczkę tytułem wkładu budowlanego w kwocie 11.330 zł, a następnie poniesiono koszty wykończeniowe w lokalu, gdyż przekazany był on w stanie surowym, tj. 22.723 zł 57 gr. Ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego nigdy nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie podlegało amortyzacji. Składnik ten figuruje w majątku Spółki na koncie 80 jako "inwestycje długoterminowe w obcych środkach trwałych".

Podatnik wskazuje, iż wyjaśnienie tych terminów można odnaleźć w doktrynie oraz orzecznictwie sądowym. Ponadto w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2009 r., znak ITPB3/423-62/09/PS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazano: inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, adaptacji albo polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy użyczenia, najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej 10% od łącznych nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym, do którego Spółka posiada własnościowe spółdzielcze prawo. Czy prawidłowe jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej 10% dla wyodrębnionego lokalu użytkowego - środka trwałego używanego (powyżej 60 miesięcy) i po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji według ceny nabycia, zgodnie z art. 16j ust. 4.

Zdaniem Spółki, inwestycje w obcych środkach trwałych, amortyzowane są według stawek indywidualnych w ramach ustawowego minimalnego okresu amortyzacji 10 lat, jak wynika z treści art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma znaczenia, czy jest to nakład remontowy, czy inwestycyjny, jeżeli tylko jest ponoszony na obcy środek trwały. Podatnik uważa, iż wszystkie nakłady inwestycyjne, tj. koszt budowy 601.330 zł oraz koszty wykończeniowe lokalu, tj. kwota 22.723 zł 57 gr stanowią inwestycję w obcym środku trwałym. Ponadto Jednostka wskazuje, iż art. 16m ust. 4 oraz art. 16b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, a nie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, jakie posiada Spółka. Reasumując, zdaniem Jednostki, w świetle art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną 10% w przypadku:

* inwestycji w obcym środku trwałym odnoszącej się do wszystkich nakładów inwestycyjnych (koszt budowy oraz koszty wykończeniowe),

* wyodrębnienia lokalu użytkowego - środka trwałego używanego (powyżej 60 miesięcy) i po raz pierwszy wprowadzonego do jej ewidencji wg ceny nabycia i kosztów wykończenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 tej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie natomiast z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z treści art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika z kolei, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1) uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Zgodnie natomiast z treścią art. 16g ust. 3 tej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (...).

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż w 1999 r. Spółka otrzymała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą w postaci Szkoły Języków Obcych. Prawo to nigdy nie zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych i nie podlegało amortyzacji. Zgodnie z zawartą umową ze spółdzielnią mieszkaniową (załącznik do przedmiotowego wniosku) w zamian za przyznanie na zasadach spółdzielczego własnościowego - kredytowego prawa do lokalu użytkowego Spółka zobowiązała się do wniesienia środków finansowych na pokrycie wkładu budowlanego wraz z odsetkami za ratalną spłatę wkładu w łącznej kwocie 601.330 zł, w ten sposób, iż wniosła zaliczkę w kwocie 11.330 zł w dacie podpisania tej umowy oraz zobowiązała się do spłaty pozostałej części wkładu wraz z odsetkami (590.000 zł) w ratach miesięcznych po objęciu lokalu. Wskazać należy więc, iż wkład budowlany (tzw. koszt budowy jak wskazuje podatnik) był warunkiem otrzymania przedmiotowego prawa. Z treści wniosku wynika również, iż Spółka poniosła wydatki wykończeniowe w przedmiotowym lokalu (22.723 zł 57 gr), gdyż przekazany został on przez spółdzielnię w stanie surowym.

Skoro zatem Jednostka posiada ograniczone prawo rzeczowe do przedmiotowego lokalu, ponieważ przyznany został on jako spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, tym samym nadal jest on własnością spółdzielni, znajdując się w jej zasobach środków trwałych.

Biorąc pod uwagę te okoliczności, rozstrzygnąć należy więc kwestię odpowiedniej kwalifikacji ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z nabyciem i adaptacją tego lokalu.

Zdaniem Spółki poniesione wydatki wykończeniowe w przedmiotowym lokalu w łącznej kwocie 22.723 zł 57 gr stanowią inwestycję w obcym środku trwałym, do których w świetle art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%.

Z twierdzeniem tym należałoby się zgodzić, zgodnie bowiem z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane także środkami trwałymi.

Z treści art. 16j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy wynika z kolei, iż podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Artykuł 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że inwestycje stanowią środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694). Z kolei, "środki trwałe w budowie" to - w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje stwierdzić można, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, albo polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Przykładem ponoszenia nakładów w obcych środkach trwałych jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy użyczenia, najmu czy dzierżawy lub innej umowy, obcych budynków albo lokali do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. Nie ulega wątpliwości, iż z sytuacja taką mamy również do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Nie można jednak zgodzić się z poglądem Spółki, iż obok wydatków wykończeniowych, koszt poniesionego wkładu budowlanego, będący warunkiem uzyskania spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu zaliczyć należy również do inwestycji w obcym środku trwałym, a w konsekwencji dokonywać odpisów amortyzacyjnych indywidualną stawką amortyzacyjną 10% na podstawie art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy od łącznych wydatków związanych z tą nieruchomością, obejmujących zarówno wkład budowlany Spółki oraz koszty wykończeniowe.

Jak uprzednio wskazano, inwestycją w obcym środku trwałym są działania (nakłady) podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego. Są to wydatki, które zmierzają do jego ulepszenia, czyli przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Do tej kategorii wydatków nie można więc zaliczyć poniesionych kosztów z tytułu wkładu budowlanego wniesionego w celu uzyskania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego. Innymi słowy, nie są to wydatki w obcym środku trwałym, do którego Spółka posiada ograniczone prawo, tylko koszty poniesione w celu uzyskania tego prawa.

Wskazać należy również, iż spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, a także będące odrębną własnością lokale zaliczane są - z punktu widzenia prawa bilansowego - do środków trwałych. Jednakże z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego zaliczane jest do wartości niematerialnych i prawnych (art. 16b ust. 1 pkt 2 ustawy). Nie ulega również wątpliwości, iż zakres tego przepisu obejmuje także spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, o jakim mowa w przedmiotowym wniosku Spółki.

Zgodnie natomiast z art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

Z treści art. 16m ust. 4 wynika z kolei, iż odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Reasumując, nie ulega wątpliwości, iż nabyte przez Spółkę spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego stanowi wartość niematerialną i prawną. Tym samym wydatki związane z nabyciem tego prawa w kwocie 601.330 zł tytułem wkładu budowlanego powinny podlegać odpisom amortyzacyjnym przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Natomiast poniesione wydatki adaptacyjne w lokalu użytkowym mogą zostać odniesione w ciężar kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu indywidualnej 10% stawki amortyzacyjnej od wartości poczynionych nakładów, jako inwestycja w obcym środku trwałym zgodnie z przepisem art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość tych nakładów nie może zwiększyć wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

Na marginesie wskazać należy również, iż nie można ustalić indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu użytkowego, do którego Spółka posiada spółdzielcze własnościowe prawo, w oparciu o przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy. Z treści tego przepisu płynie bowiem wniosek, iż podatnicy mogą ustalać indywidualne stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych. Z przedstawionych okoliczności wynika jednak, iż Spółka nie jest w posiadaniu lokalu użytkowego będącego odrębną własnością, który należałoby zakwalifikować do środków trwałych (art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy), lecz w posiadaniu spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi wartość niematerialną i prawną. Tym samym przepis art. 16j ust. 1 ww. ustawy stanowiący o możliwości ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych nie będzie miał tu zastosowania.

W przedmiotowym wniosku podatnik wskazuje również, iż w świetle art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną 10% w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego - środka trwałego używanego (powyżej 60 miesięcy) i po raz pierwszy wprowadzonego do jej ewidencji wg ceny nabycia i kosztów wykończenia.

W związku z powyższym wskazać należy, iż w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego, do którego Spółka posiada obecnie spółdzielcze własnościowe prawo w oparciu o zawartą umowę ze spółdzielnią mieszkaniową, lokal ten stanie się odrębną własnością Spółki. Tym samym w takim przypadku należałoby zakwalifikować go do środków trwałych podatnika (art. 16a ust. 1 pkt 1).

W konsekwencji art. 16j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na który powołuje się Spółka poruszając kwestię zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego, nie będzie miał zastosowania.

Wskazać należy jednak, iż z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, iż do lokali niemieszkalnych sklasyfikowanych do rodzaju 121 w KŚT stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Z kolei w myśl art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z ww. przepisów wynika więc, iż Spółka ma prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego, a więc zmiany tytułu prawnego do tego lokalu. W przypadku, gdy podatnik podejmie decyzję o amortyzowaniu tego lokalu, pozyska on środek trwały po raz pierwszy wprowadzony przez niego do ewidencji środków trwałych.

Odnosząc zatem zaprezentowane powyżej uregulowania do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego i zadanych pytań należy stwierdzić, że:

* Jednostka nie może zastosować, w oparciu o treść art. 16j ust. 4 ustawy podatkowej, indywidualnej 10% stawki amortyzacyjnej dla inwestycji w obcym środku trwałym odnoszącej się do wszystkich nakładów inwestycyjnych w lokalu użytkowym, do którego posiada spółdzielcze własnościowe prawo (koszt wkładu budowlanego oraz koszty wykończeniowe),

* nakłady poniesione na adaptacje tego lokalu w kwocie 22.723 zł 57 gr (koszty wykończeniowe) stanowią inwestycję w obcym środku trwałym, które zgodnie z treścią art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy mogą podlegać odpisom amortyzacyjnym według indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej w okresie nie krótszym niż 10 lat, natomiast koszty wkładu budowlanego (601 330 zł) stanowić powinny cenę nabycia prawa do tego lokalu, jako wartości niematerialnej i prawnej, która powinna podlegać odpisom amortyzacyjnym przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%, a okres amortyzacji tego składnika majątku wynosić powinien 40 lat,

* w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego Spółka będzie mogła zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w oparciu o przepis art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania lokalu po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (okres amortyzacji nie może być jednak krótszy niż 10 lat),

* w przypadku wyodrębnienia lokalu użytkowego wartością początkową tego środka trwałego nabytego odpłatnie, zgodnie z treścią art. 16g ust. 3 ustawy, będzie kwota należna sprzedającemu powiększona o inne koszty zakupu oraz inne koszty poniesione w związku z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.