ITPB3/423-286/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem środków trwałych. Rok podatkowy Wnioskodawcy kończy się 30 września każdego roku. W stosunku do określonych środków trwałych, wprowadzonych do ewidencji w latach 2001 - 2007 Spółka wybrała metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, który stanowi Załącznik nr 1 do ustawy. Korzystając z uprawnienia, wynikającego z art. 16i ust. 5 ww. ustawy, Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych lub zamierza dokonać takiego obniżenia w przyszłości. Jednostka rozważa także dalsze obniżenie stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych środków trwałych lub podwyższenie stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego/następnych lat podatkowych (zgodnie z dyspozycją art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony dowolnie dokonać dalszego obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacji dla środków trwałych, pod warunkiem, że obniżenie to lub podwyższenie nastąpi z początkiem każdego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do ponownego obniżenia stosowanej stawki amortyzacyjnej do dowolnej wysokości (w tym do 0,1%) oraz jest uprawniony do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej do dowolnej wysokości, przy czym podwyższona stawka amortyzacyjna nie może być wyższa od wskazanej w Wykazie.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki dotyczy jedynie tych środków trwałych, które są amortyzowane wg zasad wskazanych w art. 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a więc wg metody liniowej). Oznacza to, że podatnicy mogą stosować stawki niższe od tych z Wykazu (przy czym obniżenie powinno być dokonane w terminie wskazanym w art. 16i ust. 5 ww. ustawy). Spółka dokonała takiego obniżenia w stosunku do wybranych środków trwałych.

Zdaniem Spółki, jest Ona uprawniona dowolnie (tj. do dowolnej wysokości) dokonać ponownego obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych lub podwyższenia stosowanych już stawek pod warunkiem, że zostanie to dokonane w terminie wskazanym w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz pod warunkiem, że stawka amortyzacyjna nie będzie wyższa od tej wskazanej dla danego środka trwałego w Wykazie.

Za takim stanowiskiem - w opinii Wnioskodawcy - przemawia wykładnia literalna. W zdaniu drugim art. 16i ust. 5 ustawy podatkowej mówi się o zmianie stawki, a nie jedynie o jej obniżeniu, co wskazuje, że przepis ten odnosi się do obniżania i podwyższania stawki amortyzacyjnej. Podatnicy mają więc prawo po obniżeniu stawki amortyzacyjnej do jej podwyższenia lub ponownego obniżenia ("zmiany") pod warunkiem, że zostanie to dokonane we wskazanym w art. 16i ust. 5 terminie.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadzają przy tym nigdzie ograniczenia, co do wysokości obniżonych/podwyższonych stawek amortyzacyjnych, a więc obniżona i podwyższona stawka amortyzacyjna może być - w opinii Jednostki - dowolna (maksymalną wysokość wyznaczają jedynie stawki wykazu).

Celowościowa wykładnia niniejszego przepisu także przemawia za możliwością podwyższania stawek. W uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2003 r. podaje się, że celem wprowadzenia art. 16i ust. 5 było umożliwienie "zmniejszania stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania".

Spółka podkreśla, że podobną interpretację zaprezentowało także Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 17 czerwca 2004 r. opublikowanym na stronie F10 "Dobrej Firmy".

Stanowisko takie - jak podaje Wnioskodawca - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prezentują także organy podatkowe w wydanych interpretacjach. Jako przykład wskazano: interpretację wydaną w dniu 8 lutego 2008 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-228/07-2/ŁM), w której podano, iż " możliwość obniżania/podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika", interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 grudnia 2007 r. (IBPB/423-108/07/JD/KAN-632/09/07) oraz postanowienie wydane przez Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 29 czerwca 2007 r. (ŁUS-II-2-423/110/07/JB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, ponownego obniżenia stawki już raz obniżonej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej stawki odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Nadmienić przy tym należy, że rok podatkowy Wnioskodawcy kończy się 30 września każdego roku.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektorów Izb Skarbowych oraz postanowień Naczelników Urzędów Skarbowych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Ponadto nie są sprzeczne z niniejszą interpretacją i potwierdzają stanowisko w niej zawarte.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.