ITPB3/423-284/b/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na remont w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na remont w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która obejmuje usługi turystyczne związane z pobytem w ośrodku w celach rehabilitacyjnych, wczasowych i zdrowotnych. Usługi te są świadczone w ramach 2-tygodniowego pobytu klientów w Ośrodku.

Dla potrzeb realizowania tych usług Spółka wykorzystuje budynek, który posiada:

* 71 pokoi hotelowych z łazienkami,

* stołówkę,

* świetlicę,

* pomieszczenia bazy zabiegowej.

W celu zachowania jakości świadczonych usług, spółka wykonuje okresowe (raz na 7 - 10 lat) remonty odtworzeniowe w tych pomieszczeniach. Kwota poniesionych nakładów na te remonty jest wartością istotną z punktu widzenia osiąganego dochodu z tej działalności.

Uwzględniając okoliczności, iż kwoty te jako wydatki związane z przygotowaniem pomieszczeń, mają wpływ na osiąganie przychodów w okresach przyszłych co najmniej przez 7 lat, zarząd Spółki podjął uchwałę o rozliczaniu kosztów tych remontów w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe, przez okres siedmiu lat i jako koszty uzyskania przychodów przyjmując 1/7 część tych wydatków do kosztów podatkowych każdego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z remontem odworzeniowym, a dotyczące osiągania przychodów w przyszłych okresach (co najmniej 7 lat) stanowią koszt uzyskania przychodu tego okresu, tzn. koszt remontu odtworzeniowego powinien być zaliczany do kosztu uzyskania przychodu w wysokości 1/7 całości w każdym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść niniejszego przepisu uległa zmianie na mocy art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589). Stosownie do art. 11 i art. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r., podatnicy których rok podatkowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, od dnia 1 stycznia 2007 r. stosują przepis art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej w następującym brzmieniu: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Tak więc, dla wydatków (kosztów) poniesionych przez 31 grudnia 2006 r. należy stosować przepis w brzmieniu sprzed nowelizacji.

Zgodnie z tym przepisem więc, Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy - nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe, określony jest w przepisie art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy podatkowej, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Wskazany przepis art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej - odnosząc się do momentu potrącalności kosztów w czasie - jednoznacznie wskazuje, iż aby ustalić moment uznania wydatku za koszt podatkowy, rozstrzygnąć należy, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Podatnik bowiem może ponosić koszty, które bezpośrednio wiążą się z konkretnymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym lub też może ponosić koszty mające pośredni wpływ na osiągane przez Niego przychody w ogóle. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku (okresie) osiągnięcia przychodu - chyba, że nie można ich zarachować w tym roku. Natomiast wydatki stanowiące koszty o charakterze ogólnym, wpływające na przychody Spółki w sposób pośredni należy uznawać za koszty podatkowe w okresie ich faktycznego poniesienia, czyli zapłaty.

Wnioskodawca wskazuje, iż wydatki na remont budynku, w którym mieszczą się pokoje hotelowe, świetlica, stołówka, pomieszczenia bazy zabiegowej, stanowią dla Niego duże obciążenie finansowe. Poza tym dokonywane są raz na kilka lat (7-10). Remonty pomieszczeń są konieczne dla właściwego standardu wykonywania usług. Wobec tego można wnioskować, iż wydatki z nimi związane mają charakter ogólny i trudno je przyporządkować do określonego strumienia przychodów. Jednak przyczyniają się one pośrednio do powstawania przychodów.

W związku z powyższym, przedstawione we wniosku wydatki związane z remontem - wg stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. - trzeba uznać za koszty podatkowe w okresie ich faktycznego poniesienia.

Należy mieć przy tym na uwadze, że zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jednakże, z uwagi na zakres wniosku i postawione w nim pytanie, zakwalifikowanie ponoszonych wydatków do remontu lub też modernizacji nie podlegało analizie w przedmiotowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.