ITPB3/423-278/08/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 r. (data wpływu 16 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków związanych z emisją akcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków związanych z emisją akcji, uzupełniony przez Spółkę w dniu 30 maja 2008 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

"A." Sp. z o.o. zamierza pozyskać środki na dalszy rozwój i zwiększenie swoich przychodów poprzez wprowadzenie nowo wyemitowanych akcji na Giełdę Papierów Wartościowych. Przygotowując się do tej operacji, ponosi Ona w roku bieżącym i będzie ponosić wydatki z tytułu wprowadzenia akcji do obrotu publicznego, w szczególności takie jak:

* przygotowanie prospektu emisyjnego,

* doradztwo prawne i finansowe,

* koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* koszty obsługi prawnej (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe),

* koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,

* koszty tłumaczeń dokumentacji na potrzeby Oferty Publicznej,

* koszty promocji Oferty Publicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki wskazane w stanie faktycznym, mające wpływ na rozwój działalności Spółki i w konsekwencji na wysokość uzyskiwanych przychodów, mogą stanowić dla Niej koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez Niego wydatki związane z emisją akcji będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Mocą ustawy z dnia 16 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2007 r. znowelizowane zostały zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Zmianie uległa treść przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zawierającego ustawową definicję tych kosztów. Zgodnie z jego nową wersją, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W wyniku powyższej zmiany, ustawodawca wprowadził wyraźny podział kosztów na bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami, czyli koszty pośrednie.

W uzasadnieniu do rządowego projektu powołanej ustawy zmieniającej (druk sejmowy nr 733) zapisano, iż: "wprowadzenie nowej definicji kosztów podatkowych przez rozszerzenie istniejącej i uznanie za koszt wydatków i odpisów dokonanych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów było zmianą odpowiadającą rozumieniu aktualnie istniejącego przepisu, jakie zostało nadane mu przez orzecznictwo sądów administracyjnych". Zdaniem Wnioskodawcy, z treści cytowanego uzasadnienia jednoznacznie wynika, że dokonując wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w całej rozciągłości można kierować się "dorobkiem" sądów administracyjnych oraz nauki prawa, powstałym na gruncie przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r. W literaturze przedmiotu oraz orzecznictwie można bowiem znaleźć wskazówki, jak należy interpretować pojęcie kosztów pośrednio związanych z osiąganymi przez podatników przychodami.

Spółka podkreśla, że zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych (np. wyroki o sygnaturach SA/Po 1393/92, SA/Wr 1242/94, I SA/Gd 193/96), zwrot "wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Powołuje przy tym wyrok z dnia 12 maja 1999 r. (sygn. I SA/Wr 482/97), w treści którego Naczelny Sąd Administracyjny wskazał: "aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Ustawy podatkowe regulujące zagadnienie kosztów uzyskania przychodów zaliczają do nich również koszty pozostające jedynie w pośrednim związku z osiąganymi przychodami. (...) W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty".

Wnioskodawca wskazuje, że związek pomiędzy poniesionym kosztem a osiąganym przez podatnika przychodem był również przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, zawartych w wyroku z dnia 27 stycznia 2003 r. (sygn. III SA 1652/2001). Sąd wypowiedział się w nim następująco: " (...) ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Cel ten powinien być wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej powinny zakładać go jako realny. (...) Podatnik, aby mógł dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych powinien wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wystarczającą przesłanką uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest działanie w celu uzyskania przychodu. Nie jest natomiast niezbędne osiągnięcie wspomnianego celu. Cel ten należy ocenić w momencie dokonania wydatku. Ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku. Ustawodawca posługując się zwrotem wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu nie posługuje się sformułowaniem skutek. Takie sformułowanie ma istotne znaczenie przy rozpatrywaniu pojęcia kosztów, albowiem czym innym jest cel działania, a czym innym skutek będący następstwem podjętych działań. Przez sformułowanie w celu należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot celowości, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak skutku, tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.".

Podobnie, w treści wyroku z dnia 1 czerwca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku (I SA/Gd 1694/98) uznał, że: "Wydatek zalicza się do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli podatnik udowodni fakt poniesienia wydatku i wykaże celowość, racjonalność poniesionych kosztów z punktu widzenia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym kosztem a zasadnie oczekiwanym skutkiem w postaci przychodu. Wystarczające jest wykazanie potencjalnej możliwości przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a nie bezwzględny związek wydatku z uzyskanym przychodem. Istotna jest jednak relacja, że bez danego wydatku spodziewany racjonalnie skutek w postaci przychodu nie mógłby wystąpić.".

A zatem, jak podkreśla Wnioskodawca, warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest wykazanie związku pomiędzy celem jego poniesienia, a możliwością uzyskania przychodów. Koszty poniesione przez podatnika należy wobec tego oceniać pod kątem ich celowości - dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności rezultatu w postaci konieczności osiągnięcia konkretnego przychodu. Podatnik ma więc możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W ramach prowadzonej działalności podatnik ponosi również koszty pośrednie, tj. takie, które nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa (np. koszty doradztwa prawnego, podatkowego lub finansowego, opłaty notarialne, opłaty sądowe).

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ są związane z uzyskiwanym przychodem i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Celem emisji akcji jest bowiem pozyskanie dodatkowych środków finansowych, które będą przeznaczone na realizację nowych planów inwestycyjnych, związanych z rozszerzeniem zakresu jej działalności. Nakłady inwestycyjne, jak podkreśla Wnioskodawca, będą następnie miały wpływ na wysokość uzyskiwanego przez Niego dochodu. Wydatki związane z emisją akcji zaliczać się będą do grupy kosztów pośrednio związanych z przychodami. Ma to istotne znaczenie ze względu na fakt, iż cechą charakterystyczną pośrednich kosztów uzyskania przychodów jest brak możliwości przypisania tych kosztów do konkretnego przychodu.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lutego 2006 r., sygn. II FSK 191/05 stwierdził, że "Również wydatki radcy prawnego związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z uwagi na potrzebną w tej kwestii wiedzę fachową, wiedzę prawniczą, uzasadniają ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż błędny jest wywód sądu pierwszej instancji łączący koszty obsługi prawnej z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 cyt. ustawy. Kosztów obsługi prawnej nie można wiązać z konkretnym przychodem, bowiem jest to koszt ogólny związany z funkcjonowaniem spółki.". W powołanym orzeczeniu Sąd wypowiedział się, co do możliwości uznania za koszty podatkowe kosztów opłat notarialnych, opłat skarbowych, kosztów obsługi prawnej związanych z utworzeniem spółki. Wnioskodawca podnosi, że przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się zarówno do przychodów otrzymanych na utworzenie, jak i na podwyższenie kapitału zakładowego osoby prawnej. Stąd stwierdzenie o barku możliwości łączenia kosztów związanych z utworzeniem osoby prawnej z przychodem określonym w art. 12 ust. 4 pkt 4, odnosi się bezpośrednio również do przychodów otrzymanych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wydatki związane z emisją akcji należy wiązać z Jej funkcjonowaniem (a więc z przychodami uzyskanymi na skutek poszerzenia prowadzonej działalności dzięki dokonanemu w drodze emisji akcji podwyższeniu kapitału zakładowego), a nie z konkretnym przychodem jakim są środki pozyskane poprzez emisję akcji. Gdyby bowiem uznać powyższy wniosek za nieprawidłowy, można by postawić tezę, że skoro zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) nie stanowi przychodu, to do kosztów uzyskania przychodu nie powinny być zaliczone odsetki od pożyczki (kredytu), gdyż zgodnie z wskazanym wyżej przepisem pożyczka nie stanowi przychodu. Zgodnie natomiast z jednolitym stanowiskiem organów podatkowych oraz sądów, zapłacone odsetki od pożyczki stanowią koszt uzyskania przychodów. Wobec podobieństwa pożyczek (kredytów) oraz kwot otrzymanych na podwyższenie kapitału jako nie stanowiących przychodu podatkowego niezasadne jest - w ocenie Jednostki - różnicowanie skutków w podatku dochodowym w odniesieniu do kosztów związanych z pozyskaniem środków pieniężnych przeznaczonych na rozwój Spółki i niewątpliwie związanych z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca wskazuje, że na słuszność zaprezentowanego powyżej poglądu wskazują liczne interpretacje organów podatkowych wydawane w trybie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W piśmie z dnia 21 maja 2004 r. znak PD-005U-365/04/BB Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: "Z opisanego przez spółkę stanu faktycznego wynika, że w latach 2002 - 2003 poniosła wydatki związane z: emisją akcji (dokonaną w 2003 r.), tj. koszty: doradztwa prawnego i finansowego, przygotowania prospektu emisyjnego, obejmujące zwrot części kosztów poniesionych przez kontrahenta w związku z planowaną transakcją (m.in. koszty badania prawnego, finansowego oraz technicznego spółki) w związku ze zwolnieniem spółki z wyłączności na prowadzenie negocjacji z kontrahentem, administracyjne (druk prospektu emisyjnego, ogłoszenie w Rzeczpospolitej, itp.), prawne (opłaty notarialne, opłata dla KDPW z tytułu przyjęcia do depozytu praw do akcji, opłata za wprowadzenie do obrotu giełdowego, etc.). (...) w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...) Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. (...) Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi również koszty, które w sposób pośredni związane są z przychodami, tj. takie koszty które nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem firmy np. koszty doradztwa prawnego, finansowego. W związku z brakiem bezpośredniego wpływu tego typu kosztów na przychody zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów winno nastąpić w dacie ich faktycznego poniesienia. W związku z powyższym należy stwierdzić, że ww. koszty poniesione w związku z emisją akcji i przejęciem spółek, a także ewentualne koszty, które będą poniesione w związku z połączeniem z innym podmiotem z branży będą stanowiły koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że są one racjonalne i właściwie udokumentowane".

W piśmie z dnia 19 stycznia 2006 r. znak ZD/406-229/CIT/05 Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu stwierdził, że "W roku 2004 i głównie 2005, w związku z zaplanowaną emisją akcji Jednostka poniosła niezbędne koszty doradztwa prawnego, finansowego, przygotowania i druku prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, w tym koszty PR i prowizji maklerskiej, a także stosowne opłaty m.in. notarialne, sądowe, giełdowe, oraz rejestracyjne dla Kwig i KDPW oraz inne koszty ściśle związane ze sprzedażą akcji Spółki w ramach oferty publicznej (...) Wobec faktu, że wskazane wydatki poniesione przez Spółkę, związane z podniesieniem kapitału akcyjnego, emisją akcji, oferta publiczną i wejściem na Giełdę Papierów Wartościowych, a dotyczące m.in. sporządzenia prospektu emisyjnego, opłat notarialnych i prawnych oraz innych niezbędnych wydatków, nie zostały ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy, zakwalifikowane być mogą do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem wszakże, iż pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. W opinii organu podatkowego, wskazane przez Wnioskującą wydatki, należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodów, dotyczących całokształtu działalności podatnika, związanych z funkcjonowaniem firmy, poniesionych w celu zachowania źródła przychodów i uznać je należy za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej".

W piśmie z dnia 31 marca 2005 r. znak PD.423-36/05, Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego zauważył, że "wydatki poniesione przez spółkę na opłaty sądowe, giełdowe, skarbowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia i dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty kampanii reklamowej i promocyjnej, wynagrodzenie subemitentów konsorcjum dystrybucyjnego, koszty badania sprawozdań finansowych, koszty szkolenia, drukowania będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, gdyż są to wydatki, które dotyczą podwyższenia kapitału zakładowego spółki. W sytuacji gdyby nie doszło do podwyższenia kapitału akcyjnego spółki, ww. wydatki również stanowią koszt uzyskania przychodu pod datą ich poniesienia, pod warunkiem że w momencie ich poniesienia związane są z procesem realizacji celu, jakim jest podwyższenie kapitału akcyjnego spółki, nawet gdyby tego celu ostatecznie z przyczyn niezależnych od spółki nie zrealizowano".

W piśmie z dnia 27 sierpnia 2004 r. znak US40/DP/423/EN/21/2004 Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola podzielił stanowisko pytającej spółki odnośnie uznania za koszt uzyskania przychodów, kosztów związanych ze sporządzeniem prospektu emisyjnego, opłat notarialnych i prawnych. Według tego organu podatkowego: "Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kryteriami kwalifikującymi dany koszt do kosztów uzyskania przychodów są więc:

* poniesione koszty w celu osiągnięcia przychodów,

* niezakwalifikowanie kosztu do grupy kosztów nie uznanych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy za koszt uzyskania przychodów, który zawiera zamknięty katalog tych kosztów.

Poniesione przez spółkę koszty związane z podniesieniem kapitału akcyjnego, a dotyczące sporządzenia prospektu emisyjnego, opłat notarialnych i prawnych nie są wymienione w art. 16 ust. 1, a także w art. 16b ust. 2 ww. ustawy jako podlegające amortyzacji. Biorąc więc pod uwagę ww. przepisy należy uznać, iż wymienione przez Spółkę w zapytaniu koszty dotyczące sporządzenia prospektu emisyjnego, opłat notarialnych oraz prawnych, poniesione w związku z podwyższeniem kapitału akcyjnego, mają pośredni związek pomiędzy wydatkiem a osiągniętym przychodem i w związku z powyższym, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, stanowią koszt uzyskania przychodów".

W decyzji z dnia 15 listopada 2006 r. znak 11-1/4210-23/06/lnt Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi podkreślił, że: "podwyższenie kapitału zakładowego spełnia funkcję gospodarczą, ponieważ daje on podstawę zabezpieczenia praw wierzycieli i rękojmię spłaty udzielonych spółce kredytów. Wysokość kapitału zakładowego jest sygnałem dla potencjalnych kontrahentów spółki, iż jej kondycja finansowa jest dobra, co buduje zaufanie i wpływa na podejmowanie określonych decyzji gospodarczych. Powyższe może się zatem istotnie przyczynić do uzyskiwania zwiększonych przychodów przez podatnika. W świetle powyższego, wydatków, które poniosła Spółka w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego trudno nie uznać za gospodarczo uzasadnione i związane z prowadzoną działalnością oraz zakwestionować prawo zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów".

Dla potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje także następujące pisma:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dla kwalifikacji prawnej danego kosztu zasadnicze znaczenie ma zatem cel, w jakim został on poniesiony. Podstawową przesłanką uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, jest bowiem istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Należy ponadto podkreślić, że w oparciu o kryterium stopnia powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane (tzw. koszty pośrednie).

Ustawodawca nie wprowadził przy tym do treści powołanej ustawy ogólnej definicji przychodu, a jedynie ograniczył się w tym zakresie do kazuistycznego wypunktowania w art. 12 ust. 1 wartości majątkowych "w szczególności" zaliczanych do tej kategorii. W ustępie 4 omawianego artykułu zawarł on natomiast zamknięty katalog przysporzeń majątkowych nieuznawanych za przychody podatkowe. Wśród nich ujęto między innymi przychody otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z opisanych we wniosku okoliczności wynika, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zamierza przekształcić się w spółkę akcyjną. W tym celu poniosła i będzie ponosić wydatki bezpośrednio związane z emisją akcji, czyli z przeprowadzeniem jednego ze sposobów podwyższenia kapitału zakładowego.

Przedmiotowe wydatki są ponoszone przez Wnioskodawcę bezpośrednio w celu dokonania podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji. Istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy zapłatą należności wymienionych przez Spółkę, a przychodem otrzymanym przez Nią na podwyższenie kapitału zakładowego. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód otrzymany na to podwyższenie nie jest jednak przychodem podatkowym. Zatem, przedmiotowe wydatki nie spełniają zasadniczego warunku uznania je za koszty uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 - nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu podatkowego.

Oznacza to, że wymienionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych w sposób bezpośredni z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ich ponoszenie nie ma bowiem na celu uzyskania określonych przychodów podatkowych, ale przeprowadzenie neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Nie można przy tym uznać zasadności przedstawianego przez Wnioskodawcę argumentu z podobieństwa kosztów podwyższenia kapitału zakładowego i kosztów zapłaty odsetek od zaciągniętego kredytu (pożyczki). Faktem jest, że uzyskanie kredytu (pożyczki) nie powoduje powstania przychodu podatkowego, a wydatków na jego spłatę - na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie uważa się za koszt uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia odsetek, stanowiących wydatki bezpośrednio związane z tym rodzajem zobowiązań, do kosztów uzyskania przychodów wynika jednak wyraźnie z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Także w tym przypadku muszą być jednak spełnione ogólne warunki określone w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Postanowienia i decyzje organów podatkowych wskazane przez Wnioskodawcę zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru wiążącej wykładni przepisów prawa podatkowego, podobnie jak cytowany przez Niego wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2006 r. (sygn. II FSK 191/05). Orzeczenie to zostało ponadto wydane w odrębnym stanie prawnym - dotyczy wydatków związanych z organizacją osoby prawnej i kosztów radcy prawnego związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego, poniesionych przed dniem 1 stycznia 2003 r., a więc w okresie, w którym obowiązywał uchylony art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, przedmiotowe wydatki - jako związane w sposób bezpośredni z podwyższeniem kapitału zakładowego w drodze emisji akcji - nie mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów. Są one bowiem ponoszone w celu uzyskania przysporzenia majątkowego niestanowiącego przychodu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.