ITPB3/423-253/07/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 24 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów w postaci zapłaty wstępnej opłaty leasingowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów w postaci zapłaty wstępnej opłaty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo "N." Sp. z o.o. zawarło w dniu 24 października 2007 r. umowę leasingu operacyjnego, której przedmiot stanowi samochód osobowy o wartości netto 172 131,15 zł. Pojazd ten jest wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Umowa będzie obowiązywać do dnia 15 września 2010 r. Zgodnie z jej postanowieniami, korzystający wpłacił na rzecz finansującego opłatę wstępną w wysokości 77 114, 75 zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość zapłaconej opłaty wstępnej może być jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia tego kosztu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty leasingowe zaliczyć należy do pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jak ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Należy jednak zauważyć, że zapłata opłaty wstępnej warunkuje rozpoczęcie realizacji umowy leasingu i nie dotyczy tym samym całego okresu obowiązywania umowy lecz samego jej rozpoczęcia. W konsekwencji, opłata ta powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w całości - w momencie jej poniesienia.

Spółka podkreśla ponadto, że przedmiotowa opłata stanowi przychód u finansującego bezpośrednio, w pełnej wysokości, a zatem powinna być odpowiednio traktowana jako koszt uzyskania przychodu u korzystającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 17a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W przypadku, gdy umowa ta spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 wskazanej ustawy, czyli:

Opłat ponoszonych przez korzystającego, ustalonych w treści umowy (spełniającej wymienione powyżej wymogi) nie można w sposób bezpośredni przypisać do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych. Należy je wobec tego uznać za tzw. koszty pośrednie.

Na mocy przepisu art. 15 ust. 4d omawianej ustawy, tego rodzaju koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia, a jeżeli dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Opłata wstępna, podobnie jak pozostałe raty, których obowiązek zapłaty wynika z umowy leasingu operacyjnego, jest należnością za używanie samochodu - przedmiotu leasingu. Ma ona jednak charakter szczególny, ponieważ jej zapłata warunkuje zawarcie kontraktu i rozpoczęcie jego realizacji. Wobec tego, odnosi się ona do pełnego okresu obowiązywania umowy leasingu, który w omawianym przypadku przekracza rok podatkowy. Nie należy jej natomiast wiązać z samym momentem powstania tego stosunku zobowiązaniowego.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że opłata wstępna, wynikająca z umowy leasingu spełniającej wymogi określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie jej poniesienia. Powinna być potrącana proporcjonalnie do długości okresu obowiązywania umowy, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie można przy tym uwzględnić argumentu Spółki, jakoby fakt, że przedmiotowa opłata stanowi przychód finansującego w całości miał wpływ na zasady zaliczania tej opłaty do kosztów podatkowych korzystającego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje tego rodzaju zależności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.