ITPB3/423-250/09/MT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-250/09/MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 14 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów usług doradczych związanych z ubieganiem się o dotacje - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów usług doradczych związanych z ubieganiem się o dotacje.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka uzyskuje dotacje z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości na zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W ramach pozyskiwania środków unijnych, korzysta z usług firm doradczych, które przygotowują dokumentację i opracowują wnioski. Za przedmiotowe usługi firma pobiera wynagrodzenie, które nie jest uznane za koszt kwalifikowany. Płatność następuje ze środków własnych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt wynagrodzenia firmy doradczej w zakresie przygotowania dokumentacji i opracowania wniosku jest kosztem uzyskania przychodów w przypadku, gdy ich finansowanie następuje ze środków własnych Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty doradztwa w zakresie pozyskania dotacji, na które wydatkowane są środki własne podatnika, uznać należy za koszty uzyskania przychodów zarówno w przypadku wpływu tej dotacji, jak i braku jej uzyskania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotacja otrzymana na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a-16m, jest wolna od podatku. W tym też zakresie, odpisy amortyzacyjne dokonywane od nabytych środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w proporcji do wartości otrzymanej na ich nabycie dotacji. Natomiast, na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47 i 48 (...). Przepis art. 17 ust. 1 pkt 47 cytowanej ustawy dotyczy dochodów, którymi są m.in. dotacje otrzymane z budżetu państwa.

Mając na uwadze literalne brzmienie powołanych przepisów, zważyć należy, zdaniem Spółki, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych przez podatnika z uzyskanych dochodów (przychodów) wolnych od podatku dochodowego. Przepisy te stanowią jednak o wyłączeniu z kosztów podatkowych koszty bezpośrednio sfinansowane z otrzymanych dotacji, a nie wydatków finansowanych przez podatników z własnych środków, na pozyskanie dotacji. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe koszty doradztwa dotyczącego uzyskania dotacji nie wiążą się bezpośrednio z przychodami, ale pozostają w związku z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i - niezależnie czy środki finansowe zostaną przyznane czy też nie - stanowią one koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że ich wydatkowanie nastąpiło ze środków własnych podatnika.

Spółka podnosi, że podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2008 r. znak ITPB3/4240-40/08 i w interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2008 r. znak ITPB3/423-550/08/MH oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2008 r. znak IBPB3/423-697/08/NG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). W przypadku tych pierwszych, poniesienie wydatku przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstały związane z nimi przysporzenia. Kosztów pośrednich nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Do tej kategorii należą w szczególności tzw. koszty ogólne funkcjonowania podatnika - niezwiązane z konkretnymi przysporzeniami podmiotu, ale niezbędne dla prowadzenia działalności, w ramach której uzyskuje przychody.

A zatem, zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów, zawartą w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do tej kategorii zalicza się koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym, w związku z ubieganiem się o dotacje ze środków unijnych, Wnioskodawca korzysta z usług firm doradczych, które opracowują wnioski o przyznanie dotacji i przygotowują stosowną dokumentację.

Spółka dokonuje zapłaty za te usługi z własnych środków. Wydatki te nie stanowią kosztów kwalifikowanych objętych dotacją.

Przedmiotowych wydatków nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przysporzeniami Wnioskodawcy. Są jednak racjonalnie uzasadnione w kontekście jego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej. W sposób pośredni mogą przyczyniać się do osiągania przychodów przez Spółkę. Obiektywnie oceniając, spełniają przesłankę celowości z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na charakter tych wydatków, należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Należy przy tym podkreślić, że dla kwalifikacji podatkowej przedmiotowych kosztów nie ma znaczenia okoliczność, czy wnioski o przyznanie dotacji, których dotyczyły te wydatki, zostały rozpatrzone pozytywnie.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, do przedmiotowych wydatków nie ma ponadto zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 omawianej ustawy. Unormowanie to dotyczy bowiem wyłącznie wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47 i 48 lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.). Wydatki ponoszone przez Spółkę są natomiast finansowane z własnych środków, a nie z uzyskanych dotacji.

Podsumowując, w analizowanym stanie faktycznym, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi firm doradczych w związku z ubieganiem się o dotacje, stanowią koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, niezależnie, czy dotacje te zostały przyznane Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85 - 035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl