ITPB3/423-235c/11/PST - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracjach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie zezwolenia wydanego przez organ nadzoru - Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, w ramach prowadzonej przez siebie działalności ubezpieczeniowej, Spółka wykonuje czynności ubezpieczeniowe związane z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych w dziale II - Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe. W tym zakresie zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Spółka zawiera lub zleca zawieranie umów ubezpieczenia uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym. W ramach prowadzonej przez siebie działalności Spółka współpracuje również z wieloma innymi kontrahentami.

W celu pozyskiwania nowych kontrahentów, jak również utrzymania relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi, Spółka organizuje spotkania biznesowe z potencjalnymi i dotychczasowymi kontrahentami (spotkania biznesowe, seminaria, prezentacje). W trakcie tych spotkań kontrahentom serwowany jest poczęstunek. W związku tym Spółka ponosi różne kategorie wydatków.

Pierwszą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup, m.in. kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, innych napojów bezalkoholowych, ciastek i słodyczy podawanych kontrahentom w siedzibie lub w jednostkach terenowych Spółki.

Drugą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup usług cateringowych dostarczanych do siedziby Spółki lub jego jednostek terenowych i obejmujących przygotowanie dań i napojów podawanych podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów i służących ich sprawnemu przeprowadzeniu.

Trzecią kategorię stanowią wydatki poniesione w związku ze spotkaniem z kontrahentem, które ma miejsce poza biurem Spółki. Przykładowo przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. Powodem wyboru restauracji (lub lokalu gastronomicznego) jako miejsca spotkania z kontrahentem są często względy techniczne i lokalowe. W wielu przypadkach możliwość zamówienia usług cateringowych bez odpowiedniego wyprzedzenia nie jest możliwe. W takim wypadku Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe między innymi ustalane są warunki sprzedaży usług finansowych, przedstawiana jest aktualna oferta ubezpieczeniowa, negocjowane są postanowienia umów zawieranych z kontrahentami. Spółka podkreśla, że spotkanie z kontrahentem w restauracji nie ma charakteru wytwornej okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy.

Spółka podkreśla, że wszystkie z powyżej opisanych przypadków stanowią zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów, który należy do norm powszechnie obowiązujących i niemających charakteru wytworności czy wysokiego standardu. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3. Zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, o ile poczęstunek nie jest nadzwyczaj wystawny, okazały, wyszukany, to wydatki na nabycie artykułów spożywczych mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku jak i w związku pośrednim z prowadzona działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. W konsekwencji, zdaniem Spółki kosztami uzyskania przychodów będą wszelkie wydatki poniesione w związku z prowadzeniem działalności, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów i jednocześnie, co ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej kwestii, omawiane wydatki nie będą zawierać się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zwartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, omawiane wydatki nie będą w szczególności stanowiły kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W związku z faktem, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reprezentacji, zdaniem Spółki w celu zdefiniowania pojęcia reprezentacji należy posłużyć się wykładnią językową. Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Pojęcie "okazały" zdefiniowane z kolei zostało jako "wspaniały, wystawny, świetny, bogaty", zaś "wystawny" jako "świadczący o zamożności; okazale urządzony, zorganizowany; bogaty, wspaniały, suty". W związku z powyższym, przez reprezentację rozumieć należy zespół zachowań i działań przejawiających się pewną okazałością czy wytwornością mających na celu kształtowanie oraz utrwalanie pozytywnego, jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. W konsekwencji, w opinii Spółki, dokonując analizy ponoszonych wydatków w kontekście normy zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niezbędnym jest ustalenie, czy zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania biznesowego kawy i ciastka, albo innego poczęstunku, potraktowane może zostać za działanie służące reprezentowaniu Spółki w sposób okazały, wystawny, odznaczający się wysokim standardem, wytwornością wspaniałością.

W ocenie Spółki tak nie jest. Zaproponowanie kontrahentowi poczęstunku jest powszechnie przyjęte za obowiązującą normę w trakcie spotkań i często przyczynia się do ich sprawnego prowadzenia, utrzymania percepcji i dobrej kondycji wszystkich uczestników takiego spotkania nie może być utożsamiany z pojęciem reprezentacji. Taki poczęstunek będzie działaniem neutralnym dla wizerunku Spółki a nie przykładem działań mających na celu wywarcie szczególnie silnego wrażenia na innej osobie i budowanie prestiżowego wizerunku firmy. Tym samym, w ocenie Spółki, w przedstawionej sprawie, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te stanowić będą natomiast koszty uzyskania przychodów, tak długo jak nie nosić będą znamion okazałości, wytworności, czy wystawności. Spółka podkreśla, iż powyżej przedstawione stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów (m.in. nr IPPB3/423-1062/08-2/MW, IP-PB3-423-474/08-2/MK, ILPB3/423-464/08-2/MC, ILPB3/423-364/08-2/MC, ITPB1/415-604/07/DP, IBPB3/423-405/08/PC, których tezy w ocenie Spółki zachowują swą aktualność również w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę. Wnioskodawca przykładowo cytuje interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2008 r., nr IPPB3/423-1062/08-2/MW, w której stwierdzono: "odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, t.j. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury należy stwierdzić, że ww. wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości". Także zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zawartym w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2008 r., nr ITPB1/415-604/07/DP "ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup kawy i ciastek stanowią jej koszty uzyskania przychodów, jako koszty związane z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, o ile nie mają charakteru wystawności lub okazałości, t.j. o ile nie odbiegają od zasad ogólnie przyjętych w tego rodzaju przypadkach". Stanowisko Spółki dotyczące możliwości zaliczenia kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług cateringowych znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-471/07-2/DG, w której stwierdzono, że "wydatki na usługę cateringową z uwagi na to że nie były wydatkiem samym w sobie służącym konsumpcji, lecz realizacji dalej idącego celu (...) stanowią kosz uzyskania przychodów". Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1597/08. W zakresie zaś wydatków na posiłki ponoszone w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji to zdaniem Spółki jak wskazano powyżej koszt zamawianych posiłków będzie stanowił koszt uzyskania przychodów o ile nie będą to posiłki wystawne, sute lub mające charakter okazałości. Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 2 września 2009 r., nr ILPB3/423-433/09-2/KS.

Stanowisko Spółki w niniejszej sprawie potwierdzają również przykładowo:

* wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 17/10; zdaniem sądu o uznaniu wydatków za koszty reprezentacyjne decyduje cel poniesienia kosztów i ich wystawny charakter; za niedopuszczalne należy uznać kwalifikowanie kosztu do reprezentacji na podstawie miejsca spotkania (poza zakładem pracy), a nie jego celu;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r., nr IPPB5/4240-24/09-2/AM; jak wskazał organ w przedmiotowej interpretacji zgadzając się z podatnikiem: "Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Tym samym brak podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.";

* wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2009 r., sygn. akt SA/Łd 1112/08; w uzasadnieniu wyroku sąd wskazał: "zgodnie z intencją organizatora wydatkowane środki, ujęte w spornej fakturze, nie miały służyć podnoszeniu prestiżu spółki w oczach uczestników spotkania. Były to koszty poniesione w związku z oczekiwaniem na realizację uzgodnionych na spotkaniu zasad współdziałania, które dopiero w przyszłości miało przynieść spółce korzyści finansowe. W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji.";

* wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 382/10; według sądu "wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W dobie gospodarki rynkowej, gdy przedsiębiorca nawiązuje z innymi podmiotami gospodarczymi liczne kontakty handlowe, które często decydują o jego pozycji i szansach rozwoju, tego typu spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej.";

* wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 620/10, w którym sąd potwierdził (na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, tożsamych z tymi obowiązującymi w podatku dochodowym od osób prawnych), iż nie każdy wydatek poniesiony na usługi gastronomiczne ma charakter reprezentacyjny (decyduje wytworność/wystawność oraz cel spotkania, przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, że konsumpcja odbywa się poza siedzibą podatnika);

* wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 966/10, w którym sąd zwrócił uwagę na to, że dla zakwalifikowania wydatków na konsumpcję do kosztów podatkowych istotne znaczenie ma to, jaki jest charakter spotkań (narady robocze);

* wyrok WSA w Opolu z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Op 586/10, w którym sąd stwierdził, że wydatki na posiłki poniesione w związku z koniecznością odbycia spotkania biznesowego z klientem bądź potencjalnym klientem w lokalu gastronomicznym w miejscowościach oddalonych od siedziby firmy, nie mogą być każdorazowo uznane za wydatki o charakterze reprezentacyjnym (decydujące znaczenie ma cel spotkania oraz wystawność posiłków).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, t.j.:

* konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego słowo "reprezentacja" to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów" (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

W odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja jest rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97, niepubl., stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wydatki (koszt posiłku, np. lunchu, obiadu, kolacji) na organizowanie spotkań z kontrahentami i partnerami biznesowymi, które mają miejsce poza biurem Spółki, w restauracji, ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie mają tego charakteru a służą wyłącznie zachęcaniu potencjalnych klientów do nabywania oferowanych usług bądź utrzymania kontaktów biznesowych czy współpracy.

Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie tutejszego organu w przypadku wydatków Spółki z tytułu zakupu w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym posiłków dla kontrahentów mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników. Mając na uwadze, iż spotkania z kontrahentami odbywają się w restauracji, w czasie których omawiane są różnorakie sprawy biznesowe (między innymi ustalane są warunki sprzedaży usług finansowych, przedstawiana jest aktualna oferta ubezpieczeniowa), wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, t.j. lokal gastronomiczny.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na usługi gastronomiczne w lokalach zewnętrznych wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, że zaproszenie kontrahenta do restauracji nie nosi cech okazałości czy wystawności i brakiem wysokiego standardu, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibie podatnika, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego, zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności. Są to więc typowe wydatki reprezentacyjne, które, wolą ustawodawcy, wyłączone zostały na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić należy, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie "ugoszczony". Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że taka forma spotkań roboczych, która obecnie jest szeroko rozpowszechniona ułatwia kontakty z kontrahentami.

Podsumowując, reprezentacją jest kreowanie pozytywnego wizerunku firmy, stwarzanie jej dobrego obrazu. Reprezentacją są wszelkie działania, u podłoża których leży ułatwianie nawiązywania i podtrzymywania kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako godnego zaufania partnera biznesowego. Za takie działania należy też uznać spotkania biznesowe w restauracji objęte przedmiotowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Niezależnie od wystąpienia związku wydatków na zakup usług gastronomicznych z przychodem, nie mogą być one uznane za koszty podatkowe, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednakże, stanowisko organu znajduje potwierdzenie w doktrynie oraz judykaturze. W tym miejscu można powołać wyroki sądów administracyjnych, m.in.:

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 1999 r. sygn. akt III SA 5696/98,

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1412/97,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 909/10,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 334/10,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Lu 151/10,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 127/10,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 202/10,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt. III SA/Wa 925/09,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2004 r. sygn. akt III SA 1803/02.

Reasumując, należy stwierdzić, że w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup usług gastronomicznych w restauracji - nie mogą stanowić kosztów podatkowych, zatem stanowisko Spółki jest nieprawidłowe,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.