ITPB3/423-226a/13/PST

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-226a/13/PST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty wynagrodzenia za usługi doradcze rezydentowi Włoch - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty wynagrodzenia za usługi doradcze rezydentowi Włoch. Wniosek został uzupełniony w dniu 12 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka korzysta z usług doradczych firmy mającej siedzibę na terenie Włoch w zakresie między innymi zarządzania.

A) Sfera finansowa

Otwarcie linii kredytowych zarówno na działalność bieżącą (kredyt handlowy), jaki na inwestycje (kredyt średnioterminowy),

B) Proces - procedury

Opracowanie wytycznych i procedur dotyczących sposobu planowania i organizacji działańna rzecz rozwoju biznesu, wraz z planowaniem inwestycji i sposobu ich finansowania;

Procedury dotyczące organizacji i zarządzania finansami firmy oraz przepływami pieniężnymi;

Opracowanie procedur przygotowania rocznego budżetu firmy i długoterminowych planów biznesowych;

Wyodrębnienie poszczególnych procesów w firmie z podziałem na sfery działalności i procedury działania (Administracja, Finanse, Kontrola Zarządcza, Produkcja, Sprzedaż! Marketing);

Procedury dotyczące zawierania kontraktów handlowych w związku z procesem rozwoju nowych rynków; Ustalenie zasad funkcjonowania grupy, sprecyzowanie relacji z SI;

C) Kontrola wewnętrzna

Ustalenie wytycznych i procedur dotyczących kontroli wewnętrznej; Ustalenie wytycznychi procedur dotyczących zarządzania;

Opracowanie schematu zarządzania firmą w celu optymalizacji produkcji, zsynchronizowanejz działaniami handlowymi, z zaopatrzeniem w surowce, z czasem potrzebnym do produkcjii z odpowiednimi przepływami pieniężnymi;

Analiza kosztów i ich optymalizacja;

D) Organizacja

Organizacja schematów działania w sferze produkcyjno-logistycznej

Schemat organizacyjny firmy

Zakres obowiązków dla każdego obszaru działalności

Wytyczenie zasad ustalania cen produktów dla firm trzecich t wewnątrz grupy

Ustalenie wytycznych i procedur dotyczących kontroli wewnętrznej;

Spółka świadcząca usługi nie ma zakładu na terenie Polski, jak i nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce. W rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zaistniała wątpliwość - co do obowiązku poboru przez Spółkę podatku u źródła w związku z dokonywaniem przez Spółkę na rzecz zagranicznego podmiotu wypłaty za świadczoną usługę.

Firma G. dostarczyła dokument rezydencji podatkowej we Włoszech. Ponadto firma ta nie jest rezydentem podatkowym w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego wyplata za świadczone usługi doradztwa na gruncie ustawy o CIT i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania istnieje obowiązek pobrania przez Spółkę podatku u źródła od tej płatności, dokonywanej w związkuze świadczonymi usługami, na rzecz podmiotu, który nie jest polskim rezydentem podatkowym.

Zdaniem Spółki w związku z usługami doradczymi świadczonymi przez firmę Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia za wykonaną usługę na podstawie otrzymanej faktury. Zgodnie z normą art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o C1T, w związku z wypłatą wynagrodzenia za usługi doradcze, badania rynku na rzecz podmiotów niebędących rezydentami podatkowymi Polski, należy pobrać w Polsce podatek u źródła w wysokości 20% kwoty wypłaconej. Z uwzględnieniem zasad opodatkowania wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska oraz przepisów prawa wspólnotowego. Artykuł 7 ust. 1 umowy polsko-włoskiej wskazuje, iż zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Firma świadcząca usługi w zakresie doradztwa i badania rynku na rzecz Spółki jest rezydentem podatkowym we Włoszech. Dostarczyła dokument rezydencji podatkowej. Mając na uwadze treść art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 7 umowy Włosko - Polskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka uważa, że nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm. - dalej: "ustawa") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

Za zagraniczny zakład - w myśl art. 4a pkt 11 ustawy - uważa się:

a.

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa,a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b.

plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c.

osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osobata ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwoto faktycznie wykonuje

* chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1.

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.

z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3.

z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

* ustala się w wysokości 20% przychodów.

Natomiast w myśl do art. 21 ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, podpisanej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374 - dalej: "Umowa") - zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu - ust. 7 art. 7 Umowy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Umowy przez określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Ustęp 2 ww. artykułu stanowi, że określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a.

miejsce zarządzania;

b.

filię;

c.

biuro;

d.

zakład fabryczny;

e.

warsztat;

f.

kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych;

g.

budowę albo montaż, których okres prowadzenia przekracza 12 miesięcy.

Z kolei w art. 5 ust. 3 Umowy, stwierdza się, że określenie "zakład" nie będzie obejmowało:

a.

użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa;

b.

zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;

c.

zapasów dóbr albo towarów przedsiębiorstwa utrzymywanych wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d.

stałych placówek utrzymywanych wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa;

e.

stałych placówek utrzymywanych wyłącznie w celu reklamowym, informacyjnym, prowadzenia badań lub innej działalności o charakterze przygotowawczym albo pomocniczym dla przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD (dalej: "Modelowa Konwencja"), jak i brzmieniem Komentarza OECD do przepisów Modelowej Konwencji (dalej: "Komentarz"). Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Co prawda Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, stanowią natomiast wskazówkę, jak należy interpretować przepisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Tym samym warunek określony w art. 7 ust. 7 Umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem przyjmując, że artykuł 7 będzie miał zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych artykułami specjalnymi.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca korzysta z usług doradczych firmy mającej siedzibę na terenie Włoch w zakresie między innymi zarządzania. Spółka świadcząca usługi nie ma zakładu na terenie Polski, jak i nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca zamierza wypłacić wynagrodzenie na rzecz zagranicznego podmiotu za świadczoną usługę

Usługodawca dostarczył dokument rezydencji podatkowej we Włoszech. Ponadto firma ta nie jest rezydentem podatkowym w Polsce.

W tym miejscu należy zauważyć, że punkt 11.2 Komentarza do art. 12 wskazuje, iż "umowy o świadczenie usług, są to umowy, według których jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując prace dla drugiej strony. Płatności dokonywane z tego tytułu wchodzą na ogół w zakres art. 7 ".

W konsekwencji, w przypadku umów o świadczenie usług, usługodawca zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, ale nie do definitywnego przekazania drugiej stronie takiej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia, jak ma to miejsce, np. w przypadku przekazania know - how.

Tym samym, umowa o świadczenie usług doradczych mieści się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych

Powyższe jednak implikuje zastosowanie w przedmiotowej sprawie postanowień art. 7 ust. 1 przedmiotowej Umowy.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny, tj. uwzględniając okoliczność, że G. (rezydent Włoch) nie posiada (nie będzie posiadał) zakładu na terytorium Polski, a Wnioskodawca dysponuje (będzie dysponował) właściwym certyfikatem rezydencji tego podmiotu, Wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanych należności za świadczone przez ten podmiot usługi.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl