ITPB3/423-225a/11/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 10 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości określenia wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości określenia wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

"B." Sp. z o.o. (dalej: "B.", Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest zasadniczo produkcja naturalnych podłóg drewnianych. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). "B." posiada zezwolenie z dnia 31 grudnia 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: Zezwolenie), zmienione następnie decyzją z dnia 23 listopada 2005 r.

Dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych w okresach miesięcznych, metodą liniową, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych w wysokości nie przekraczającej wartości określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz) stanowiącym załącznik do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową wraz z pierwszym odpisem amortyzacyjnym w 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1. Zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

W ocenie Spółki, w przypadku środków trwałych amortyzowanych metodą liniową możliwe jest obniżenie stawki amortyzacyjnej dla każdego z przedmiotów stanowiących środek trwały w stosunku do stawki podanej w Wykazie na dowolnie niższą.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik amortyzujący środki trwałe metodą liniową może obniżać te stawki niezależnie dla poszczególnych środków trwałych.

W rozumieniu Wnioskodawcy, powyższy przepis nie ustanawia limitu obniżenia stawek podatkowych. Tym samym, zdaniem Spółki, możliwe jest maksymalne obniżenie stawek podatkowych w odniesieniu do amortyzowanych przez niego środków trwałych.

Stanowisko podatnika potwierdza uzasadnienie do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z 27 lipca 2002 r. (dalej: uzasadnienie do nowelizacji), które wskazuje na "możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości i wybranym przez podatnika momencie". Należy zauważyć, iż art. 16i ust. 5 w pierwotnym brzmieniu wprowadzał możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych, jednakże w wysokości nie wyższej niż 50%. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że poprzednio obowiązująca regulacja ustanawiała bardziej rygorystyczne zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Z zestawienia art. 16i ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed i po 1 stycznia 2003 r. wynika bowiem, że w obecnym stanie prawnym nie występuje ograniczenie określające limit obniżenia stawek amortyzacyjnych do połowy ich wysokości. W ocenie Spółki zniesienie powyższego ograniczenia rozumieć należy jako umożliwienie obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości ustalonej przez podatnika. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. (Odpowiedź Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2003 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opublikowane: Rzeczpospolita - DOBRA FIRMA z 24 lipca 2003 r.) zgodnie z którą uprawnienie podatnika do obniżenia stawki wynikającej z Wykazu dotyczy również "przyjęcia maksymalnie obniżonej stawki i w konsekwencji niedokonywania w danym okresie odpisów amortyzacyjnych". Ministerstwo Finansów wręcz wypowiedziało się, że można obniżyć stawkę do 0%. W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że nie jest jej celem zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale jedynie obniżenie stawki amortyzacyjnej.

Stanowisko podatnika potwierdzają również pozytywne interpretacje indywidualne wydane w podobnych stanach faktycznych, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r., nr IPPB5/423-630/10-5/AS, w której stwierdza się, że: "możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. (...) wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika." Za dowolnością w wysokości obniżki stawki amortyzacyjnej opowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 lipca 2009 r., nr ILPB3/423-300/09-2/DS, potwierdzając stanowisko wnioskodawcy, że: "powołany (...) przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych." Dodatkowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 16 lutego 2010 r., nr IBPBI/2/423-247/10/PC stwierdza, iż dowolność w kształtowaniu stawek amortyzacyjnych odnosi się wręcz do pojedynczych środków trwałych: " (...) Spółka mając kilka środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych."

Zdaniem Spółki, obniżenie stawek amortyzacji stosuje się do poszczególnych środków trwałych, co oznacza, iż podatnik ma prawo stosować obniżoną stawkę jedynie do wybranych przez siebie środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek (np. standardowych stawek z Wykazu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułuich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, t.j. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. - Dz. U. Nr 95, poz. 1101 z późn. zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, także w stosunku do wybranych środków trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.