ITPB3/423-224c/11/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia / podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia / podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"S." Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski - w tym również na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - w zakresie produkcji i sprzedaży mebli oraz wyrobów tartacznych.

Spółka planuje w przyszłości zmodyfikować wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych / wybranych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zakłada się, iż w kolejnych latach podatkowych może dojść do sytuacji, w której Spółka zmodyfikuje stawki amortyzacyjne (także jedynie w odniesieniu do niektórych / wybranych środków trwałych) poprzez ich podwyższenie lub obniżenie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie do zmiany stawki na wyższą niż przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz).

Spółka zakłada również możliwość sprzedaży środków trwałych amortyzowanych według tak ustalonych stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości dotyczące:

* ustalenia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych;

* kwestii obniżenia od nowego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) stawek amortyzacyjnych jedynie dla wybranych / pojedynczych środków trwałych należących do danej grupy bądź rodzaju;

* kwestii zasad dalszego modyfikowania stawek amortyzacyjnych środków trwałych w kolejnych latach podatkowych;

* momentu, od którego Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych odpowiednio dla (i) nowo nabytych środków trwałych, które mają zostać wprowadzone do rejestru środków trwałych prowadzonego przez Spółkę oraz (ii) środków trwałych już wprowadzonych do rejestru;

* zasad ustalania wartości kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży środków trwałych amortyzowanych przy wykorzystaniu tak zmodyfikowanych stawek amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 3. Zagadnienia zawarte w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 4 i 5 będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3.

Zdaniem Spółki od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego dowolnego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych (także jedynie w odniesieniu do niektórych / wybranych środków trwałych) lub dowolnego podwyższenia stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Uwzględniając powyższe regulacje, zdaniem Spółki podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome, t.j. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (t.j. zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, t.j. począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Zdaniem Spółki - powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe między innymi w interpretacjach prawa podatkowego wydanych, m.in. przez:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, t.j. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. - Dz. U. Nr 95, poz. 1101 z późn. zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, obniżenie oraz podwyższenie wcześniej obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego obniżenia oraz podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych (także jedynie w odniesieniu do niektórych / wybranych środków trwałych), jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.