ITPB3/423-219d/14/PS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-219d/14/PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności prowadzenia dokumentacji w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności prowadzenia dokumentacji w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia powołała do życia Dom Pomocy Społecznej zwanym dalej "Domem" na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej. Dom działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, rozporządzenia w sprawie domów pomocy społecznej oraz statutu. Celem Domu jest całodobowa pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i somatycznie przewlekle chorych, działalność pielęgnacyjno-opiekuńcza. Dom należy do domów prowadzonych przez podmioty niepubliczne - podmiot prawa prywatnego - Kościół Katolicki, nie jest prowadzony na zlecenie organu jednostki samorządu terytorialnego.

Dom jest wyodrębnioną jednostką wewnętrzną należącą do parafii i przez nią prowadzoną, nie posiada osobowości prawnej, szczególna forma prawna - Kościół Katolicki. Posiada wyodrębniony Regon, NIP i numer PKD. Posiada własne konto bankowe i prowadzi własną rachunkowość. Zadania i organizację pracy Domu określa regulamin ustalony w oparciu o statut i przepisy o pomocy społecznej. Miesięczny koszt utrzymania mieszkańca Domu zatwierdza proboszcz parafii na wniosek dyrektora Domu przedłożony wraz z kalkulacją kosztów utrzymania.

W myśl § 12 pkt 2 statutu, uzyskany dochód Domu przekazywany jest do Parafii z przeznaczeniem na działalność charytatywną - opiekuńczą oraz pomoc społeczną.

Źródłem utrzymania Domu zgodnie ze statutem są przychody z tytułu:

* opłat mieszkańców zgodnie z obowiązującymi przepisami o pomocy społecznej;

* wpłat jednostek samorządu terytorialnego zobowiązanych zgodnie z ustawą o pomocy społecznej (te stanowią 50% przychodu Domu);

* ofiar i darowizn osób fizycznych i prawnych;

* darowizn i dotacji różnych organizacji społecznych i fundacji;

* dotacji kościelnych osób prawnych.

Dom może prowadzić działalność gospodarczą, która mieszkańcom stwarzałaby szanse aktywności w ramach terapii zajęciowej i przyniosłaby Domowi środki na pełniejsze zaspokojenie potrzeb, nie powodując dla nich warunków pogorszenia (par. 4 statutu). Obecnie Dom nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Dom jako wyodrębniona kościelna jednostka organizacyjna może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, jeśli środki uzyskane za pobyt mieszkańców przekazuje do Parafii.

2. Czy dochody Parafii, w postaci otrzymanych od Domu dochodów z jego działalności, są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej czy też z pozostałej działalności.

3. Czy dochody Parafii, w postaci otrzymanych od Domu dochodów z jego działalności mogą być wydatkowane na:

* inwestycje, remonty i zakup środków trwałych dotyczących Domu,

* pomoc w zapewnieniu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,

* udzielanie pomocy osobom znajdującym w szczególnej potrzebie,

* cele oświatowo-wychowawcze i kulturalne,

* inwestycje sakralne w zakresie: rozbudowy, remontu kościoła, kaplic,i są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych.

4. Czy Parafia przeznaczając środki na cele wymienione w pkt 3 zobowiązana jest do prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe, ewidencji przychodów i wydatków i składania deklaracji CIT.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania czwartego. Wniosek w zakresie pozostałych pytań będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Wnioskodawca wskazuje, że działalność kościelnych osób prawnych - parafii - polegająca na prowadzeniu domu pomocy społecznej, jako działalność charytatywno-opiekuńcza określona w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania nie jest działalnością gospodarczą. Również wymienione w pytaniu nr 3 cele na jakie przeznaczane są środki finansowe otrzymywane od Domu utożsamiają się z niegospodarczą działalnością Kościoła.

W oparciu o ar. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wg stanu faktycznego Parafia nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. z 2013., poz. 1169) o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej osobami prawnymi Kościoła są miedzy innymi parafie.

Z art. 12 tej ustawy wynika, że kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Artykuł 38 ust. 1 tej ustawy stanowi, że osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

Stosownie natomiast do art. 40 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z:

1.

ofiar pieniężnych i w naturze;

2.

spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;

3.

dochodów z imprez i zbiórek publicznych;

4.

subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych;

5.

odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze;

6.

dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Caritas Polską i Caritas diecezji bezpośrednio lub w formie wyodrębnionych zakładów;

7.

dochodów instytucji kościelnych.

Na podstawie art. 55 ust. 1 ww. ustawy: majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Parafia powołała do życia Dom Pomocy Społecznej podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej. Dom działa na podstawie przepisów ustawy o pomocy społecznej, rozporządzenia w sprawie domów pomocy społecznej oraz statutu. Celem Domu jest całodobowa pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i somatycznie przewlekle chorych, działalność pielęgnacyjno-opiekuńcza. Dom jest wyodrębnioną jednostką wewnętrzną należącą do Parafii i przez nią prowadzoną, nie posiada osobowości prawnej.

Parafia jako kościelna osoba prawna podlega zatem przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851).

Na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 tej ustawy: przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 7 ust. 3 powołanej ustawy: przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a ww. ustawy wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

a.

z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,

b.

z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Cytowany przepis tożsamy jest z uregulowaniami art. 13 ust. 2 i ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2005 r. Nr 231, poz. 1965 z późn. zm.). W myśl pierwszego z powołanych przepisów, osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 5 tej ustawy, dochody z działalności gospodarczej osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne i inwestycje kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym kościelne osoby prawne są zwolnione z opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej - w tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. W ust. 3 tego artykułu ustawodawca wskazuje natomiast, że dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo - wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno - opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2 i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3 w których prowadzone są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa powyżej nie dotyczy m.in. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach, natomiast, na podstawie art. 17 ust. 1b, omawiane zwolnienie, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Powołany w zdaniu poprzednim art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z tego, że cel, na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. Co więcej, w odniesieniu do tego rodzaju wydatków, podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ww. ustawy ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa będą wolne od podatku tylko w części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej, znak ITPB3/423-219b/14/PS, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu działalności charytatywno-opiekuńczej prowadzonej przez wewnętrzną jednostkę Parafii - Dom Pomocy Społecznej - należy uznać za dochód z niegospodarczej działalności statutowej, bowiem niegospodarczą działalność statutową kościoła stanowi każda działalność, nie będącą działalnością gospodarczą i będącą działalnością wynikającą z samej istoty kościoła i specyfiki działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej kościoła są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania.

W konsekwencji, dochód Parafii w części związanej z działalnością Domu Pomocy Społecznej korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w tym zakresie Parafia nie będzie miała obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Stosownie natomiast do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (...).

A więc Parafia, korzystając ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ww. ustawy, nie ma również obowiązku do składania zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (CIT-8).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego Parafia nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej, uznać należy za prawidłowe, pod warunkiem, że oprócz niegospodarczej działalności statutowej nie prowadzi innej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl