ITPB3/423-218b/14/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną, rezydentem polskim w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji szerokiego asortymentu zbiorników ciśnieniowych, w szczególności na potrzeby przemysłu motoryzacyjnego.

Wnioskodawca jest właścicielem budynków, budowli, maszyn i urządzeń, środków transportu oraz innych ruchomości, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które to rzeczy Wnioskodawca wykorzystuje na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyżej wskazane składniki majątkowe są kompletne i zdatne do użytku, a ponadto zostały wprowadzone do prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. Rzeczona ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę zawiera wszystkie informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16 m u.p.d.o.p.

Umowa spółki Wnioskodawcy stanowi, iż rokiem obrotowym Wnioskodawcy jest okres każdych 12 miesięcy, od 1 czerwca danego roku kalendarzowego do 31 maja następnego roku kalendarzowego.

Wnioskodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodów osobowych, w części przekraczającej próg określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

Zdarzenie przyszłe nr 1.

Wnioskodawca zamierza obniżyć, począwszy od czerwca 2014 r., stawki amortyzacji podatkowej dla wszystkich środków trwałych Wnioskodawcy do poziomu 0,1% w stosunku rocznym. Obniżenie stawek amortyzacyjnych będzie obejmowało:

Obniżenie stawek amortyzacji podatkowej nastąpi na podstawie uchwały Zarządu podjętej w miesiącu poprzedzającym miesiąc obniżenia stawek amortyzacji podatkowej. Zmiana stawek amortyzacyjnych zostanie w czerwcu 2014 r. wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, którą Wnioskodawca prowadzi przy użyciu programu komputerowego.

Odpisy amortyzacyjne dla środków trwałych, które zostaną przyjęte do używania od dnia1 czerwca 2014 r., zostaną obniżone do poziomu 0,1% w stosunku rocznym począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zdarzenie przyszłe nr 2.

W jednym z kolejnych lat podatkowych Wnioskodawca zamierza dokonać podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej, uprzednio obniżonych zgodnie ze zdarzeniem przyszłym nr 1, do poziomów nie wyższych niż stawki określone w Wykazie.

Wnioskodawca dokona podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej począwszy od pierwszego miesiąca wybranego przez siebie roku podatkowego.

Podwyższenie uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej nastąpi na podstawie uchwały Zarządu podjętej w miesiącu poprzedzającym miesiąc zmiany stawek amortyzacji podatkowej. Zmiana stawek amortyzacyjnych zostanie w pierwszym miesiącu jednego z kolejnych lat podatkowych wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, którą Wnioskodawca prowadzi przy użyciu programu komputerowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone numerem 2).

Czy począwszy od pierwszego miesiąca jednego z kolejnych lat podatkowych kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą odpisy amortyzacji podatkowej dokonywane przez Wnioskodawcę według stawek podwyższonych w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego nr 2.

Zdaniem Spółki w przypadku podwyższenia przez Wnioskodawcę stawek amortyzacji podatkowej, obniżonych zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego nr 1, począwszy od pierwszego miesiąca jednego z kolejnych lat podatkowych, kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą odpisy amortyzacji podatkowej naliczane według stawek ponownie zmienionych przez Wnioskodawcę.

Przepis art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. dopuszcza, w ramach stosowania metody amortyzacji określonej w art. 16i u.p.d.o.p., wielokrotne zmiany stawek amortyzacji podatkowej. Zdanie drugie interpretowanego przepisu zawiera normę kompetencyjną, uprawniającą podatnika do wielokrotnego dokonywania zmian stawek amortyzacji podatkowej dla wszystkich lub wybranych przez podatnika środków trwałych, przy czym za górne ograniczenie wysokości tych stawek należy przyjąć wartości podane w Wykazie. Ustawodawca wskazuje mianowicie, iż podatnik może dokonać "zmiany" stawek amortyzacyjnych, a zatem nie wskazuje, jakoby zmiana ta miałaby polegać wyłącznie na obniżeniu stawek. Ponadto uprawnienie podatników do wielokrotnego modyfikowania stawek amortyzacyjnych wynika z użycia w zdaniu pierwszym interpretowanego przepisu czasownika "obniżać" w trybie niedokonanym. Gdyby ustawodawca zamierzał umożliwić podatnikom jedynie jednokrotne obniżenie stawek amortyzacyjnych, użyłby słowa "obniżyć", czyli trybu dokonanego.

Ponadto zgodnie z jednoznacznym brzmieniem art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. każda kolejna zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić w pierwszym miesiącu roku podatkowego, a nie w miesiącach kolejnych.

Ponownie zmienione stawki amortyzacyjne nie mogą być wyższe od stawek wynikającychz Wykazu, co wynika z zestawienia przepisów art. 16i ust. 1 i ust. 5 u.p.d.o.p. Podatnik może mianowicie wybrać, czy dla danego środka trwałego stosuje stawkę amortyzacyjną podaną w Wykazie (art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p.), czy też stawkę tę obniża, zgodnie z art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p.

Wyżej zaprezentowane stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydawane w imieniu Ministra Finansów, np. interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2014 r., nr IPPB3/423-957/13-2/MS1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. - dalej: "ustawa") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodniez art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ichdo ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Podsumowując obniżenie oraz podwyższenie uprzednio obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.