ITPB3/423-185/07/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 30 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych będących przedmiotem leasingu finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych będących przedmiotem leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje czynności sprzedaży zakupionych uprzednio samochodów osobowych. W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka planuje dodatkowo zawierać umowy leasingu samochodów osobowych, zgodnie z którymi:

* okresem obowiązywania umowy jest czas oznaczony sześciu miesięcy;

* suma opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada przynajmniej wartości początkowej przedmiotu umowy;

* podmiotem dokonującym odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy jest korzystający czyli Spółka.

Przedmiotowe umowy zwane w terminologii rynkowej umowami leasingu finansowego będą zawierały możliwość ich przedłużenia, w zależności od okoliczności faktycznych, po upływie okresu podstawowego o kilka kolejnych miesięcy, jednakże, jak przewiduje Spółka, łączny okres trwania umowy leasingu nie przekroczy 1 roku. Po upływie trwania umowy Spółka, będzie uprawniona do nabycia własności leasingowanego samochodu. Celem podpisania umów leasingu jest wykorzystywanie samochodów osobowych do celów prezentacyjnych i demonstracyjnych dla klientów Spółki zainteresowanych nabyciem samochodów.

Jeżeli po upływie okresu leasingu klient Spółki będzie zainteresowany nabyciem konkretnego modelu samochodu osobowego, Spółka dokona jego sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o potwierdzenie, iż na podstawie brzmienia art. 16a ust. 2 pkt 3 z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych użytkowanych na podstawie opisanych w stanie faktycznym umów leasingu finansowego zawartych na okres krótszy niż 1 rok i odnoszenia takich odpisów w koszty uzyskania przychodów.

W opinii Spółki, w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umów leasingu finansowego w okresie krótszym niż rok Spółce przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów. Spółka będąc korzystającym w rozumieniu przepisów rozdziału 4a powołanej ustawy, powinna być uprawniona do amortyzacji przedmiotowych samochodów osobowych, niezależnie od okresu trwania umowy leasingu finansowego.

Odpisy amortyzacyjne, na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, będą zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów z zastrzeżeniem, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka nie będzie odnosić w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych w części ustalonej od wartości leasingowanego samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO, przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Możliwość zaliczania przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych wynika w opinii Spółki z brzmienia art. 16a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym amortyzacji podlegają również środki trwałe, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

W ocenie Spółki przytoczony wyżej przepis stanowi lex specialis w stosunku do ogólnej normy zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania składniki majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

W opinii Spółki, dla uznania leasingowanych samochodów osobowych jako środków trwałych podlegających amortyzacji, winny one łącznie spełniać następujące warunki:

* być wykorzystane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą;

* być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

* pomimo, iż nie stanowią własności lub współwłasności podatnika, powinny być wykorzystywane na podstawie umowy leasingu wskazanej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem tych samochodów osobowych i spełniającej kryteria leasingu finansowego (gdzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający).

Jednostka nadmienia, że wykorzystuje samochody osobowe na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody przyjęte w leasing przyczyniają się znacznie do zwiększenia zainteresowania ofertą Spółki ze strony jej potencjalnych klientów i w konsekwencji przekładają się na wzrost jej przychodów. W konsekwencji w jej opinii "wymóg związania z prowadzoną działalnością gospodarczą" należy uznać za spełniony w odniesieniu do samochodów będących przedmiotem planowego leasingu.

Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów leasingu finansowego, będące ich przedmiotem samochody osobowe w dniu przekazania są kompletne i zdatne do użytku. W konsekwencji w opinii Spółki wymóg "kompletności i zdatności do użytku" należy uznać za spełniony w odniesieniu do samochodów będących przedmiotem leasingu.

Samochody osobowe będące przedmiotem planowanego leasingu nie będą własnością ani współwłasnością Spółki, lecz będą wykorzystywane na podstawie umów leasingu, zgodnie z którymi Spółka jako korzystający będzie dokonywać zgodnie z rozdziałem 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych.

Rozdział 4a ww. ustawy przewiduje dwa rodzaje umów leasingu:

* leasing, nazywany w doktrynie leasingiem operacyjnym, którego warunki zostały wskazane w art. 17b powołanej ustawy, gdzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący,

* leasing, nazywany w doktrynie leasingiem finansowym, którego warunki zostały wskazane w art. 17f ww. ustawy, gdzie odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

W konsekwencji, aby spełniony został warunek dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego, umowa leasingu musi spełniać łącznie następujące warunki określone w art. 17f ust. 1 ww. ustawy dla leasingu finansowego:

* umowa leasingu musi być zawarta na czas oznaczony;

* suma ustalonych opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;

* umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Umowy leasingu zawarte przez Spółkę zawierają postanowienia, zgodnie z którymi suma opłat jest równa co najmniej wartości początkowej leasigowanych samochodów osobowych, natomiast podmiotem dokonującym odpisów amortyzacyjnych jest korzystający, tj. Spółka.

Odnośnie do czasu trwania umowy leasingu finansowego Spółka pragnie zauważyć, iż planowane umowy będą podpisywane na czas oznaczony. Jednocześnie w przeciwieństwie do umów leasingu operacyjnego, gdzie zdefiniowano minimalny czas trwania umowy jako opiewający na co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji w przypadku umów leasingu finansowego - ustawodawca nie wspomniał o minimalnym okresie, na jaki powinna być zawarta umowa, aby spełniała warunki zaklasyfikowania do leasingu finansowego.

W opinii Spółki brak wymogu zawierania umowy leasingu finansowego na określony minimalny czas oraz brak wymogu minimalnego okresu umowy leasingu finansowego uprawniającego do zaliczania przez korzystającego do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, stanowi wyraz spójności stanowiska ustawodawcy, co do możliwości swobodnego kształtowania treści umów leasingu finansowego. W związku z powyższym Jednostka stoi na stanowisku, iż zawarte przez nią na oznaczony okres kilku miesięcy (lecz krótszy niż 1 rok) umowy stanowią umowy leasingu finansowego, a Spółka jest podmiotem uprawnionym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych stanowiących przedmiot takich umów.

Zdaniem Wnioskodawcy jedyne ograniczenie w tym zakresie zawiera wyłącznie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyklucza możliwość odnoszenia w koszty podatkowe odpisów w części ustalonej od wartości leasingowanego samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO, przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Ponadto w opinii Spółki, również po nabyciu samochodu osobowego na własność po zakończeniu umowy leasingu Spółka jako właściciel będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych (których podstawę stanowić będzie cena wynikająca z umowy sprzedaży, przenoszącej własność przedmiotu leasingu na korzystającego).

Jednostka wskazuje, iż przedstawione przez nią stanowisko potwierdzają przedstawiciele doktryny prawa podatkowego między innymi dr J. Marciniuk w publikacji "Podatek dochodowy od osób prawnych rok 2007 Komentarz" Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007 s. 615). Spółka pragnie ponadto przytoczyć fragment opracowania W. Szewca i S. Zielenia "Leasing w świetle prawa cywilnego i podatkowego", w którym autorzy zajęli następujące stanowisko: "jeżeli zatem umowa leasingu finansowego jest zawarta na okres krótszy niż rok, korzystający jest również uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych." (W. Szewc, S. Zieleń, "Leasing w świetle prawa cywilnego i podatkowego.", Difin, Warszawa, s. 160).

Podsumowując, Spółka stwierdza, że uprawniona jest odnosić dokonywane odpisy amortyzacyjne od samochodów użytkowanych na podstawie umów leasingu finansowego zawartych na okres krótszy niż 1 rok, z wyłączeniem odpowiedniej części odpisów w odniesieniu do tych samochodów osobowych, których wartość przekracza równowartość 20.000 EURO do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.