ITPB3/423-176a/07/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007 r. (data wpływu 30 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu otrzymanego dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zaliczenia wydatków z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 7 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu otrzymanego dofinansowania z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zaliczenia wydatków z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada status zakładu pracy chronionej i stosownie do postanowień art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) w Spółce tworzony jest Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ze środków pozyskiwanych m.in. z dopłat otrzymywanych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wskazane dofinansowanie przeznaczane jest przez Jednostkę na realizację indywidualnego programu rehabilitacji, w ramach którego ponoszone są wydatki na pokrycie zobowiązań pracownika niepełnosprawnego objętego programem za usługi rehabilitacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W ocenie Wnioskodawcy - w zakresie pytania drugiego - sfinansowanie ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wydatków pracownika niepełnosprawnego na usługi rehabilitacyjne spełnia przesłankę, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto przedmiotowe nakłady nie mieszczą się w katalogu art. 16 ust. 1 ww. ustawy, a przy tym wykazują związek z przychodem opodatkowanym, wobec tego Spółka ma możliwość uznania powyższych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Dyspozycja przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z gramatycznej wykładni tego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z kolei w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy prawodawca zawarł zamknięty katalog wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotowe nakłady nie zostały jednak ujęte w treści wskazanego przepisu.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku podkreślono, iż wydatki dokonywane są na mocy ustawy o rehabilitacji zawodowej celem realizacji indywidualnego programu rehabilitacji, z którego korzysta pracownik zakładu pracy chronionej (regulowanie zobowiązań niepełnosprawnego pracownika z tytułu usług za świadczenia rehabilitacyjne), nie są to zatem wydatki na środki trwałe.

W świetle przedstawionych uwarunkowań prawnych należy więc stwierdzić, że nakłady, o których mowa w podaniu, jako że wyczerpują znamiona art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Innymi słowy Spółka ma prawną możliwość podwyższenia kosztów podatkowych.

Okoliczności tej nie zmienia fakt, iż po przekazaniu nadwyżki dofinansowania na ZFRON środki te nie są traktowane jako środki własne zakładu pracy chronionej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.