ITPB3/423-158/10/DK - Zasadności poboru podatku u źródła z tytułu umowy najmu maszyn produkcyjnych zawartej przez spółkę z podatkowym rezydentem Królestwa Niderlandów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) - dotyczącej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie zasadności poboru podatku u źródła z tytułu umowy najmu maszyn produkcyjnych zawartej przez Spółkę z podatkowym rezydentem Królestwa Niderlandów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie - uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) - dotyczącej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie zasadności poboru podatku u źródła z tytułu umowy najmu maszyn produkcyjnych zawartej przez Spółkę z podatkowym rezydentem Królestwa Niderlandów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. zawarł umowę wynajmu maszyn produkcyjnych od kontrahenta holenderskiego. Właścicielem maszyn jest firma holenderska. Maszyny w Spółce zostały uruchomione i rozpoczęły pracę na początku stycznia 2009 r.. Zgodnie z umową za wynajem maszyn Spółka była zobowiązana do opłacania czynszu na rzecz wynajmującego - firmy z Holandii. Z zawartej umowy wynikało, że kontrahent holenderski wystawi fakturę na koniec roku 2009 za najem w roku 2009. Faktura takowa została wystawiona 1 grudnia 2009 r.. Dodatkowo w uzupełnieniu w wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.), wskazano, iż kontrahent holenderski jest osobą prawną, i jest rezydentem podatkowym Królestwa Niderlandów. Ponadto Spółka posiada certyfikat rezydencji kontrahenta, który nie posiada zakładu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, oraz nie jest powiązany kapitałowo ze Spółką.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zawartą umową najmu, Spółka dokonując płatności na rzecz holenderskiego kontrahenta za fakturę jest obowiązana w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako płatnik pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego należny podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku poboru podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż wynika to z treści art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że przepisy art. 20-22 ww. ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Artykuł 12 polsko-holenderskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi, że opodatkowaniu podlegają "należności licencyjne", tj. między innymi: użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Pomimo zawartej w konwencji definicji należności licencyjnych zaliczenie umowy najmu do tych należności nie jest w ocenie Spółki zasadne. Nie można bowiem łączyć należności licencyjnych czyli opłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego, naukowego, znaku towarowego itd. z umową najmu. Z samego założenia należności licencyjne dotyczą opłat za korzystanie lub prawo do korzystania z utworu, dzieła, know-how, wiedzy czyli wartości o charakterze niematerialnym. Najem nie jest prawem o takim charakterze. W ocenie Spółki pojęcie użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o którym mowa we wskazanej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania należy interpretować zawężająco, wyłącznie w odniesieniu do sytuacji, gdy użytkowanie urządzenia przemysłowego związane jest z dodatkowymi postanowieniami w zakresie należności licencyjnych np.: przekazanie maszyn następuje wraz z wiedzą z zakresu techniki lub technologii (know-how) lub licencją na produkcję określonego wyrobu. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru podatku dochodowego z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Natomiast na mocy art. 3 ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę najmu maszyn produkcyjnych z firmą holenderską.

Opodatkowanie należności wypłacanych na podstawie umowy najmu urządzeń przemysłowych podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują przepisy art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym artykułem podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy stosownej umowy.

Kwestie dotyczące opodatkowania majątku i dochodów uzyskanych przez podmioty z siedzibą w dwóch różnych krajach regulują umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Również umowy, których stroną jest Polska stanowią odwzorowanie Modelowej Konwencji OECD. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

W myśl art. 12 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ponadto w art. 12 ust. 2 ww. Konwencji ustalono, iż należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 cytowanej Konwencji określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 3 ust. 2 przytoczonej Konwencji, przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki nie znajduje uzasadnienia w kontekście definicji "należności licencyjnych" zawartej w art. 12 ust. 4 Konwencji, który wprost zalicza do niej należności płacone "za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego". Natomiast na podstawie umowy najmu Spółka nabywa prawo do używania/użytkowania danych urządzeń, przez co czynsz opłacany z tego tytułu będzie stanowił "należność licencyjną" w rozumieniu zapisów Konwencji.

Odnosząc się do kwestii właściwego określenia zakresu pojęcia "urządzenia przemysłowego", należy wskazać, iż polskie przepisy podatkowe jak również przepisy prawa innego rodzaju nie definiują wprost tego sformułowania.

Wobec braku definicji ustawowych, polskie prawo podatkowe korzysta w tym zakresie z definicji słownikowej pojęcia, z której wynika, iż "urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe" - definicja "urządzenia" zawarta w Słowniku Języka Polskiego (PWN Warszawa 1996 r., tom III, str. 575). Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić iż, maszyny produkcyjne są niewątpliwie zespołem elementów i służą do wykonywania określonych czynności, w szczególności są urządzeniami przemysłowymi.

Z powyższej analizy wynika, iż maszyny produkcyjne będące przedmiotem opisanej we wniosku umowy najmu są urządzeniami przemysłowymi, wobec czego należy traktować je jako "urządzenia przemysłowe" w rozumieniu Konwencji, zgodnie z przywołanym powyżej art. 3 ust. 2.

Reasumując należy stwierdzić, iż należności, jakie Spółka wypłaca na rzecz kontrahenta holenderskiego będącego rezydentem podatkowym Królestwa Niderlandów - co zostało potwierdzone certyfikatem rezydencji - z tytułu czynszu umowy najmu maszyn produkcyjnych, zgodnie z art. 12 Konwencji, stanowią przychód spółki holenderskiej, jako należności licencyjne, które podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem w wysokości 5% kwoty brutto należności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.