ITPB3/423-155/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zapłaty kwoty odsetek odpowiadającej kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie w związku z zawartym z kontrahentem porozumieniem (ugodą) jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zapłaty kwoty odsetek odpowiadającej kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie w związku z zawartym z kontrahentem porozumieniem (ugodą) kończącym spór sądowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca -XXX Spółka Akcyjna (dalej: "XXX", "Spółka") utworzyła wraz ze spółkami zależnymi:

* XXX XX E Sp. z o.o.,

* XXX XX G Sp. z o.o.,

* XXX XX K Sp. z o.o.,

* XXX XX P Sp. z o.o.,

* XXX XX S Sp. z o.o.,

* XXX XX T Sp.z o.o.,

* XXX XX TOO Sp. z o.o.,

Podatkową Grupę Kapitałową (dalej "PGK") w rozumieniu art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "CIT") została utworzona z dniem 1 kwietnia 2012 r. na podstawie umowy podatkowej grupy kapitałowej zawartej w formie aktu notarialnego, zarejestrowanej przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z umową PGK spółką dominującą w ramach PGK jest XXX S.A. Stosownie do wymogów wskazanych w art. la ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, Spółka została wskazana w umowie o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej jako spółka reprezentująca PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji podatkowej. Na XXX, jako spółce reprezentującej PGK, spoczywa obowiązek obliczania, pobrania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych do właściwego dla PGK urzędu skarbowego.

W związku z tym, że niniejszy wniosek dotyczy rozliczeń wynikających z Porozumienia zawartego przez XXX, czyli jednej ze spółek wchodzących w skład PGK, a zatem interpretacja indywidualna będzie miała znaczenie dla ustalenia dochodu/straty PGK jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, z niniejszym wnioskiem występuje PGK reprezentowana przez XXX.

W 2001 r. oraz 2002 r. kontrahent XXX ("Kontrahent") wystawił faktury na rzecz poprzednika prawnego XXX tytułem należności za usługi przesyłowe wykonane w okresie od 5 lipca 2001 r. do 30 czerwca 2002 r. W związku z wystawionymi fakturami pomiędzy stronami powstał spór, co do wysokości opłaty przesyłowej należnej Kontrahentowi od poprzednika prawnego XXX w związku z realizacją umowy.

W ocenie poprzednika prawnego XXX opłata przesyłowa wskazana na fakturach wystawionych przez Kontrahenta była zbyt wysoka, w związku, z czym poprzednik prawny XXX odmówił zapłaty należności w części, która według niego nie była zgodna z postanowieniami umowy. W konsekwencji Kontrahent wystąpił do sądu z powództwem przeciwko poprzednikowi prawnemu XXX o zapłatę spornej kwoty wynikającej z wystawionych faktur. Spółka rozpoznała sporne kwoty jako koszty podatkowe lat 2001 i 2002, stosując się do uzyskanego postanowienia o znaku xx/XXX-XXX/xx/xxwydanego w dniu 27 października 2006 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w XXX.

XX 2008 r. Sąd Okręgowy w X wydał wyrok zasądzający od XXX na rzecz Kontrahenta sporną kwotę wraz z odsetkami ustawowymi. Następnie XX 2009 r. rozpatrując apelację Spółki od wyroku Sądu Okręgowego, Sąd Apelacyjny w X oddalił apelację.

W związku z wykonalnością wyroku Sądu Apelacyjnego oraz w celu zapobieżenia egzekucji zasądzonych na jego podstawie należności XX 2009 r. XXX oraz Kontrahent zawarli porozumienie, które określało warunki i zasady zapłaty należności objętych wyrokiem Sądu Apelacyjnego. Zgodnie z postanowieniami porozumienia Spółka zobowiązała się dokonać zapłaty na rzecz Kontrahenta spornej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi. Na mocy porozumienia zapłata odsetek nastąpiła częściowo w 2009 r., a częściowo w 2010 r. i w tych latach Spółka zaliczyła odsetki do kosztów podatkowych.

Należy przy tym wskazać, że zobowiązanie XXX w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. wynika z prawomocnej decyzji Naczelnika XXX Urzędu Skarbowego z dnia 21 czerwca 2011 r.

Następnie, na skutek skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z XX 2009 r. złożonej przez XXX, Sąd Najwyższy wyrokiem z XX 2010 r. uchylił zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Apelacyjny.

Wyrokiem z XX 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił powództwo Kontrahenta i zasądził od niego na rzecz XXX kwotę stanowiącą sumę spornej kwoty oraz odsetek ustawowych tytułem zwrotu świadczenia spełnionego wcześniej przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, XX 2011 r. Kontrahent zwrócił XXX całą kwotę sporną oraz zapłacił XXX odsetki oraz koszty procesowe. Spółka rozpoznała przychód z tytułu otrzymanej kwoty należności głównej jak również z tytułu otrzymanych odsetek na zasadzie kasowej, w momencie otrzymania.

Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego z XX 2011 r. został zaskarżony skargami kasacyjnymi z obu stron. W dniu XX 2013 r. odbyła się rozprawa przed Sądem Najwyższym, na której sąd rozpoznał powyższe skargi i orzekło oddaleniu skargi XXX oraz uwzględnieniu skargi Kontrahenta i uchyleniu wyroku Sądu Apelacyjnego z XX 2011 r. i przekazaniu sprawy temu sądowi do ponownego rozpatrzenia.

Ostatecznie, celem zakończenia sporu sądowego, XX 2013 r. XXX oraz Kontrahent zawarli Porozumienie dotyczące warunków Ugody ("Porozumienie"), na mocy którego XXX zobowiązał się zapłacić Kontrahentowi kwotę będącą przedmiotem sporu sądowego oraz kwotę odsetek odpowiadającą kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie. Na mocy zawartego Porozumienia Kontrahent zrzekł się dochodzenia roszczeń dotyczących odsetek ustawowych za opóźnienie od należności głównej, będącej przedmiotem sporu sądowego, ponad uzgodnioną kwotę odsetek odpowiadającą kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie.

Jednocześnie, XXX oświadczył, iż nie ma do Kontrahenta żadnych roszczeń wynikających ze sporu sądowego kończącego się ugodą, w tym w szczególności, że nie będzie dochodził roszczeń dotyczących świadczenia restytucyjnego objętego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia xx xx 2011 r.

Zgodnie z uzgodnieniami zawartymi w Porozumieniu, XX 2013 r. Spółka dokonała płatności całej kwoty wynikającej z Porozumienia (kwoty należności głównej oraz kwoty uzgodnionych odsetek) na rzecz Kontrahenta.

Postanowieniem z dnia xx xx 2013 r. Sąd Apelacyjny podjął postępowanie w sprawie zawieszone na zgodny wniosek stron. Na rozprawie apelacyjnej, która odbyła się XX 2014 r. strony podtrzymały swoje stanowisko wyrażone w pismach procesowych oraz wyraziły wolę zawarcia ugody. Następnie warunki ugody, zgodnie z treścią Porozumienia, zostały wprowadzone do protokołu rozprawy apelacyjnej i podpisane przez pełnomocników stron. W konsekwencji, XX 2014 r. Sąd Apelacyjny wydał postanowienie o uchyleniu wyroku Sądu Okręgowego z XX 2008 r. i umorzeniu postępowania.

Poniżej treść ugody z protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia XX 2014 r.:

1. XXX S.A. z siedzibą w X, Oddział w X, oświadcza, że uznaje roszczenie Powoda w wysokości (...), co obejmuje należność główną w wysokości (...) oraz kwotę odsetek ustawowych za opóźnienie w wysokości (...) i oświadcza ponadto, że zaspokoiła to roszczenie w dniu 9 sierpnia 2013 r. dokonując przelewu na rachunek bankowy XXX S.A. z siedzibą w XX.

2. XXX S.A. z siedzibą w XX oświadczają, że zapłata kwoty jak w pkt 1/ powyżej stanowi całkowite zaspokojenie ich roszczeń, będących przedmiotem sporu sądowego kończącego się przedmiotową ugodą i oświadczają ponadto, że zrzekają się dochodzenia roszczeń dotyczących odsetek ustawowych za opóźnienie od należności głównej, będącej przedmiotem sporu sądowego, ponad kwotę odsetek wskazaną w pkt 1/.

3. XXX S.A. z siedzibą w XXX, Oddział w X, oświadcza, że nie ma do X żadnych roszczeń wynikających ze sporu sądowego kończącego się przedmiotową ugodą, w tym w szczególności nie będzie dochodziła roszczeń dotyczących świadczenia restytucyjnego objętego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia xx xx 2011 r. (sygn. akt I XXX XXX/xx).

4. XXX S.A. z siedzibą w XXX, Oddział w X i XXX SA, z siedzibą w XX zgodnie oświadczają, że znoszą wzajemnie dotyczące Powoda i Pozwanego koszty postępowania w ramach sporu sądowego kończącego się przedmiotową ugodą."

Wnioskodawca pragnie potwierdzić prawidłowość przyjętego momentu rozpoznania jako koszt dla celów podatku CIT odsetek zapłaconych w 2013 r. na rzecz Kontrahenta w wyniku zawarcia Porozumienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym kwota odsetek zapłaconych przez XXX w związku z zawarciem Porozumienia stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w momencie zapłaty, tj. w sierpniu 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki uiszczone w związku z zawarciem Porozumienia stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów na zasadzie kasowej, w momencie zapłaty tych odsetek w sierpniu 2013 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z tym aby dany koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

W odniesieniu do omawianego stanu faktycznego Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z postanowieniami Porozumienia, 9 sierpnia 2013 r. Spółka dokonała wpłaty odsetek w ustalonej przez strony kwocie na rzecz Kontrahenta. Tym samym, pierwszy ze wskazanych wyżej warunków został spełniony.

Dla oceny prawnej wydatków z tytułu odsetek zapłaconych przez XXX, kluczowe znaczenie ma kwestia ich związku z działalnością gospodarczą Spółki oraz jej przychodami.

Możliwość żądania przez wierzyciela od dłużnika zapłaty odsetek, w przypadku zwłoki tego dłużnika w uregulowaniu jego zobowiązania pieniężnego, przewidują przepisy art. 481 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W omawianym stanie faktycznym, zważywszy na uzasadnienie orzeczenia Sądu Najwyższego z XX 2013 r. i zawarte tam wytyczne dla Sądu Apelacyjnego po stronie XXX istniało istotne ryzyko niekorzystnego dla niego zakończenia sporu z Kontrahentem. Biorąc pod uwagę przedmiotowe ryzyko przegrania sporu z Kontrahentem, XXX, w porozumieniu z Kontrahentem, podjął decyzję o polubownym zakończeniu sporu i zawarciu ugody.

W konsekwencji, strony podpisały Porozumienie, zgodnie z którym Spółka zobowiązała się zapłacić Kontrahentowi kwotę należności głównej, będącej przedmiotem sporu sądowego. Jednocześnie, strony umówiły się, że XXX zapłaci na rzecz Kontrahenta odsetki w kwocie odpowiadającej kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie. Ugoda została następnie potwierdzona przed Sądem Apelacyjnym a jej warunki wprowadzone do protokołu rozprawy apelacyjnej. W konsekwencji, Sąd Apelacyjny uchylił wyrok Sądu Okręgowego z XX 2008 r. i umorzył postępowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, zapłata odsetek może mieć wpływ na jego ogólny wizerunek. W konsekwencji, działanie XXX może przyczynić się do obniżenia ryzyka poniesienia szkody na skutek pogorszenia się wizerunku Wnioskodawcy, do którego mogłoby dojść w razie rozstrzygnięcia sprawy na niekorzyść XXX.

Dodatkowym argumentem, jaki należy powołać w celu wykazania związku analizowanego wydatku z przychodami Wnioskodawcy jest okoliczność, że zapłata odsetek w kwocie wskazanej w Porozumieniu, które są znacznie niższe niż odsetki z tytułu opóźnienia w zapłacie zobowiązań orzeczone w wyroku sądu I instancji, redukuje wysokość roszczeń Kontrahenta względem XXX. Może to pozwolić Wnioskodawcy w sposób bardziej korzystny wykorzystywać posiadane przez niego środki pieniężne. Działanie Spółki, obejmujące zawarcie Porozumienia i zapłatę odsetek, jest zatem bezsprzecznie działaniem w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż zapłata odsetek za zwłokę wykazuje związek z jego przychodami a co za tym idzie odsetki te mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 listopada 2010 r. (znak IBPBI/2/423-1113/10/CzP) oraz z dnia 12 czerwca 2009 r. (znak IBPBI/2/423-317/09/PH).

Odnosząc się do ostatniego warunku uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów).

Na gruncie wykładni językowej przepis ten należy interpretować w sposób ścisły. Art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT w sposób wyraźny odnosi się wyłącznie do naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek. Jeżeli zatem odsetki za nieterminową zapłatę zobowiązań zostaną przez dłużnika zapłacone i będą spełniały ogólne warunki niezbędne do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, wówczas odsetki te będą stanowiły dla dłużnika koszt uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki niezbędne do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, pozostaje ocena, w którym momencie koszty z tytułu odsetek stają się potrącalne.

W ocenie Spółki, odsetki zapłacone w związku z zawartym Porozumieniem, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na zasadzie kasowej, w momencie ich zapłaty w sierpniu 2013 r. Z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, w którym ustawodawca wyłączył z kosztów niezapłacone odsetki, a contrario wynika, że odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie ich zapłaty.

Powyższa regulacja koresponduje z regulacją z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Odsetki te będą stanowiły po stronie wierzyciela przychód podlegający opodatkowaniu CIT dopiero w momencie otrzymania. W konsekwencji, ogólnie przyjętą podstawową zasadą jest, że rozpoznanie przychodów z tytułu odsetek u wierzyciela oraz kosztów z tytułu odsetek u dłużnika następuje na zasadzie kasowej, tj. odpowiednio w momencie otrzymania/zapłaty tych odsetek.

Odnosząc się do kwestii momentu zapłaty odsetek na rzecz Kontrahenta, Wnioskodawca wskazuje, iż pierwotnie XXX dokonał płatności odsetek ustawowych skalkulowanych od nieuregulowanych zobowiązań z tytułu faktur wystawionych przez Kontrahenta w latach 2009-2010. Podstawę prawną zapłaty wskazanych odsetek stanowił wyrok Sądu Okręgowego, zgodnie z którym XXX był zobowiązany do uiszczenia kwoty głównej wraz z odsetkami ustawowymi.

Następnie, po oddaleniu apelacji XXX od wyroku Sądu Okręgowego, Strony zawarły porozumienie celem określenia warunków i zasad zapłaty należności objętych tym wyrokiem. W związku z powyższym, XXX zaliczył odsetki zasądzone wyrokiem z XX 2008 r. odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów w 2009 r. oraz w 2010 r.

Tym niemniej, w wyniku zaskarżenia wyroku do Sądu Apelacyjnego, a następnie skargi do Sądu Najwyższego, po ponownym rozpatrzeniu sprawy Sąd Apelacyjny oddalił powództwo Kontrahenta. W konsekwencji, Kontrahent dokonał na rzecz XXX zwrotu świadczenia głównego wraz z odsetkami w pełnej kwocie. XXX, postępując konsekwentnie, zaliczył otrzymane odsetki do przychodów na zasadzie kasowej, w momencie ich otrzymania.

W celu zakończenia wieloletniego sporu, w 2013 r. Strony postanowiły o jego polubownym zakończeniu. W drodze negocjacji, Strony ustaliły, iż XXX dokona płatności na rzecz Kontrahenta kwoty należności głównej, natomiast w odniesieniu do odsetek, Strony ustaliły, iż odsetki należne Kontrahentowi będą ustalone w takiej kwocie, która będzie rekompensowała Kontrahentowi zmianę wartości pieniądza w czasie. W konsekwencji, w Porozumieniu zawartym 2 sierpnia 2013 r. Strony zgodnie ustaliły, iż XXX zapłaci Kontrahentowi kwotę należności głównej oraz uzgodnioną część odsetek, w kwocie odpowiadającej kosztom finansowym wynikającym ze zmiany wartości pieniądza w czasie. Następnie, 4 lutego 2014 r. strony potwierdziły wolę zawarcia ugody i zawarły ugodę zgodnie z treścią Porozumienia przed Sądem Apelacyjnym.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Porozumienie zawarte w sierpniu 2013 r. i potwierdzone przed Sądem Apelacyjnym 4 lutego 2014 r. stanowi dla Wnioskodawcy nowy tytuł płatności odsetek. Porozumienie, jako kończące wieloletni spór między Stronami, stanowi ostateczny tytuł płatności odsetek, bowiem w wypadku ugody pozasądowej, jaką jest Porozumienie, zawartej w czasie trwania procesu, spór w znaczeniu cywilnoprawnym między stronami wygasa, a ugoda określa na nowo treść łączącego strony stosunku prawnego.

Jednocześnie, na skutek zawarcia ugody przed Sądem, Sąd Apelacyjny wydał postanowienie o uchyleniu wyroku Sądu Okręgowego z XX 2008 r., który stanowi podstawę prawną pierwotnej płatności odsetek w latach 2009-2010.

Uwzględniając zatem fakt, iż odsetki zapłacone w 2013 r. wynikają ze stosunku prawnego określonego na nowo w treści zawartej ugody, która stanowi samodzielny tytuł płatności na rzecz Kontrahenta, w ocenie Wnioskodawcy odsetki te powinny, dla celów CIT, zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na zasadzie kasowej, tj. w momencie uiszczenia odsetek w sierpniu 2013 r.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w tym przypadku koszt podatkowy, który powstał na skutek pierwotnej zapłaty odsetek w latach 2009-2010, został już efektywnie zniwelowany w momencie zwrotu tych odsetek przez Kontrahenta w 2011 r., kiedy Spółka rozpoznała przychód podatkowy w wartości zwróconych odsetek. Uwzględniając, iż ugoda na nowo określiła treść stosunku łączącego strony, zaliczenie obecnie odsetek do kosztów na zasadzie kasowej jest więc niezbędne, by wynik podatkowy Wnioskodawcy uwzględniał realny ciężar odsetek zapłaconych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Zaznaczyć należy, że prawidłowe zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym ich udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy, ponieważ to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.