ITPB3/423-141/10/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z badaniem sprawozdania finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2010 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z badaniem sprawozdania finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka będąca Wnioskodawcą jest własnością firmy "I" Sp. z o.o. z siedzibą w B. Z kolei właścicielem firmy "I" jest firma "I" z siedzibą w Austrii.

Spółka sporządza na koniec roku obrachunkowego sprawozdanie finansowe według standardów polskich (przewidzianych ustawą o rachunkowości) oraz pakiet konsolidacyjny dla celów konsolidacji Grupy, której Spółka jest częścią, zgodnie z instrukcjami przesłanymi przez audytora grupowego.

W ramach tych wytycznych na potrzeby Grupy (oraz swoje), Spółka podaje w takim sprawozdaniu między innymi następujące dane: bilans, rachunek wyników, informacje podatkowe według systematyki otrzymanego formularza, informacje o należnościach i zobowiązaniach według otrzymanego formularza, informacje o sprzedaży według otrzymanego formularza. Badanie pakietu konsolidacyjnego jest przeprowadzane zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rewizji Finansowej (ISA). Pakiet konsolidacyjny jest przygotowywany zgodnie z grupową polityką rachunkowości. Oba sprawozdania są badane przez polski podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych. Raport z badania pakietu konsolidacyjnego jest skierowany do audytora skonsolidowanego sprawozdania finansowego. Spółka otrzymuje kopię raportu. Koszty badania obu sprawozdań finansowych ponosi Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na badanie sprawozdania finansowego przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, sporządzonego według metodologii wskazanej przez kierownictwo Grupy (czyli koszty na badanie inne niż wynikające z przepisów ustawy o rachunkowości), stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone przez nią na badanie sprawozdania finansowego według metodologii wskazanej przez kierownictwo Grupy stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek taki wynika wprost z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z zacytowanym powyżej przepisem koszty badania sprawozdania finansowego według metodologii wskazanej przez kierownictwo Grupy są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ:

* umożliwiają porównywalność własnych danych Spółki z danymi przedstawianymi przez inne podmioty z Grupy. Pozwala to na analizę tych danych, m.in. w celu określenia rentowności, porównywalności kosztów i przychodów, oraz wprowadzania stosownych korekt jak również dla celów rachunkowości zarządczej i budżetowania (korzystanie z wiedzy i doświadczenia innych spółek z Grupy),

* informacje uzyskane ze sprawozdania wg wytycznych Grupy dostarczają Spółce dodatkowych informacji, które nie są zawarte w sprawozdaniu sporządzanym zgodnie z ustawowym obowiązkiem, a które to dane są przydatne dla celów analiz i zarządzania strategicznego,

* dla udziałowca dane przedstawione przez Spółkę są niezbędne dla celów konsolidacji w jego sprawozdaniu; sporządzanie sprawozdań wg wytycznych Grupy jest obowiązkiem, który dotyczy wszystkich spółek z Grupy na całym świecie - umożliwia to osiąganie wynikających z tego faktu korzyści, np. w postaci ujednolicenia prezentacji danych, porównywalności - sprawozdania w takiej formie mogą być przedstawiane różnym zewnętrznym instytucjom (banki, instytucje finansowe, ubezpieczeniowe, dostawcy, odbiorcy, itd.), przy okazji, np. negocjowania na szczeblu Grupy lepszych warunków dla spółek - efekt skali; korzyścią jest również czerpanie doświadczeń od innych podmiotów należących do Grupy.

Te wszystkie argumenty uzasadniają, w ocenie Spółki, zaliczenie omawianych wydatków do jej kosztów uzyskania przychodów - ponieważ widać ich przełożenie na ewentualne przychody Spółki. Wydatki te mają ponadto umożliwić zachowanie w stanie niepogorszonym Spółki jako takiej (są wydatkiem poniesionym w celu zachowania źródła przychodu).

Bardzo istotnym argumentem (poza bezspornym związkiem rzeczonych wydatków z przychodami Spółki) wskazującym na brak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów Spółki omawianych wydatków, jest fakt braku wskazania takiego przypadku w katalogu wyłączeń przedmiotowych z tychże kosztów, przewidzianych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tylko koszty wymienione w tym przepisie (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) nie mogą być kosztami uzyskania przychodów dla podatnika podatku od osób prawnych. Jako, iż taka sytuacja nie jest we wskazanym przepisie wymieniona, to omawiane wydatki są w całości kosztami uzyskania przychodów Spółki. Ustawodawca, jako racjonalny, wprost wskazuje, których wydatków nie chce uznać, jako kosztów podatkowych. Skoro w zakresie takich wydatków - czyli wydatków na badanie sprawozdania finansowego według metodologii wskazanej przez kierownictwo Grupy - zachował milczenie, to uznać trzeba, iż oznacza to jego akceptację, co do tych wydatków, jako kosztów podatkowych.

Skoro bezspornie omawiane wydatki mają związek z przychodami osiągniętymi przez Spółkę i jednocześnie nie ma w tym przypadku zastosowania żadne z wyłączeń przedmiotowych, przewidzianych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to wydatki te winny stanowić koszty uzyskania przychodów dla Spółki. Podobne stanowiska zawarto także w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: Nr IPPB3/423-204/09-3/JG z dnia 17 lipca 2009 r., oraz Nr IP-PB3-423-581/08-3/MŚ z dnia 10 lipca 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z funkcjonowaniem firmy. Na podatniku, jako podmiocie odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (zarówno bezpośredniego i pośredniego), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy, jak i odpowiedniego udokumentowania zarówno faktu poniesienia samego wydatku jak i jego związku z przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady, nie wyklucza z kosztów uzyskania przychodów wydatków na badanie sprawozdań finansowych, które nie mają charakteru obligatoryjnego, nałożonego ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Wydatki takie muszą jednak wypełnić generalną regułę art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, tym samym dopiero w takim przypadku można je uznać za koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami. Innymi słowy sam fakt braku wyłączenia tego rodzaju wydatków w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy, nie daje podstaw do automatycznego zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka ponosi wydatki na przeprowadzanie badania sprawozdań finansowych, sporządzanego według metodologii wskazanej przez Grupę, zgodnie z instrukcjami przesyłanymi przez audytora grupowego. Spółka wskazała, iż uzyskane dane, są jej przydatne dla celów analizy zarządzania strategicznego, jak również dla celów rachunkowości zarządczej i budżetowania (korzystanie z wiedzy i doświadczenia innych spółek z Grupy).

Jeżeli więc powyższe okoliczności pozwolą na udowodnienie, że przeprowadzone badanie jest sporządzane w interesie Spółki i w celu uzyskania przez nią przychodów podatkowych, w związku z jej działalnością (a nie wyłącznie w interesie udziałowca), to poniesiony wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.