ITPB3/423-136a/11/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do wartości niematerialnych i prawnych nabytego prawa ochronnego do wspólnotowego znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do wartości niematerialnych i prawnych nabytego prawa ochronnego do wspólnotowego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową, której pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. i trwa do dnia 31 grudnia 2011 r., w związku z czym w pierwszym roku podatkowym stosuje on przepisy podatkowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. (na podstawie przepisu przejściowego art. 12 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Rozważane jest nabycie przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W skład wnoszonego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wchodzić będą m.in. znaki towarowe. Nabywane znaki towarowe podlegają ochronie wynikającej z rejestracji:

* wspólnotowego znaku towarowego na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, albo

* znaku towarowego za granicą w Urzędzie będącym odpowiednikiem Urzędu Patentowego.

Nabywane w drodze aportu znaki towarowe nie zostały ujęte w ewidencji wnoszącego aport jako wartości niematerialne i prawne. Nabycie znaków towarowych nastąpi w pierwszym roku podatkowym.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek w części dotyczącej pytania drugiego, trzeciego i czwartego będzie przedmiotem odrębnych interpretacji indywidualnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Jednym z praw określonych w tej ustawie jest prawo ochronne do znaku towarowego. Jeżeli więc nabyte prawo do znaku towarowego spełni pozostałe wymogi do uznania go za wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów podatkowych (wykorzystywanie w prowadzonej działalności, okres użytkowania minimum rok) wówczas będzie on podlegał amortyzacji według zasad określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ma przy tym znaczenia, iż rejestracja znaku nastąpiła przed Urzędem ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Należy bowiem wskazać, iż ochrona wynikająca z uzyskania prawa do wspólnotowego znaku towarowego jest niemal identyczna, jak ta wynikająca z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP. Zgodnie z art. 153 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku wspólnotowego znaku towarowego jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że zasięg terytorialny ochrony obejmuje wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej. O tożsamości praw wyłącznych wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej świadczy chociażby porównanie przepisów przewidujących możliwość zakazania osobie trzeciej używania zarejestrowanego znaku towarowego (art. 296 Prawa własności przemysłowej oraz art. 9 Rozporządzenia Rady), czy też ograniczeń prawa wyłącznego (art. 155-160 Prawa własności przemysłowej oraz art. 12-13 Rozporządzenia Rady). Warto również nadmienić, że zgodnie z art. 101 i nast. Rozporządzenia dochodzenia roszczeń wynikających z naruszenia wspólnotowego znaku towarowego odbywa się na analogicznych zasadach jak w przypadku znaku krajowego.

O tożsamości porównywanych praw wyłącznych może świadczyć również fakt, że zgodnie z przepisami Prawa własności przemysłowej rejestracja wspólnotowego znaku towarowego stanowi przesłankę odmowy udzielenia innemu podmiotowi prawa ochronnego na znak towarowy przez Urząd Patentowy (art. 132 ust. 2 Prawa własności przemysłowej), jak również możliwość przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego na zgłoszenie krajowego znaku towarowego (art. 108 Rozporządzenia). Jeżeli nie mielibyśmy do czynienia z tożsamym prawem wspomniane przekształcenie zgłoszenia byłoby niemożliwe.

Podsumowując należy stwierdzić, że zarówno rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP, jak też rejestracja wspólnotowego znaku towarowego, prowadzi do uzyskania przez zgłaszającego tożsamego prawa podmiotowego, którego istotą jest uprawnienie do wyłącznego posługiwania się oznaczeniem w działalności zarobkowej lub zawodowej.

W związku z powyższym należy uznać, iż prawo do znaku towarowego uzyskane w wyniku rejestracji wspólnotowego znaku towarowego stanowi wartość niematerialną i prawną na gruncie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.