ITPB3/423-127/07/08-S/MH - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej poprzez umieszczenie logo firmy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 623/08 - stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej logo firmy - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej logo firmy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, której przedmiotem działalności jest dystrybucja energii elektrycznej, podejmuje szereg działań o charakterze reklamowym i promocyjnym. Spółka poprzez zawarte umowy sponsorskie wspiera między innymi działalność lokalnych klubów sportowych oraz rozwój różnych dyscyplin sportu. W zawodach sportowych uczestniczą także pracownicy Spółki. Wnioskodawca w ramach wydatków na reklamę ponosi koszty związane z zakupem odzieży, np. koszulek, kurtek, czapek, dresów opatrzonych charakterystycznymi cechami firmy, tj. barwa, logo firmy lub oznakowanych w inny sposób, wykluczający używanie ich na potrzeby osobiste. Tak oznakowana odzież wykorzystywana jest przez pracowników oraz osoby niebędące pracownikami Spółki w trakcie pielgrzymek, zawodów sportowych oraz innych masowych imprez.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z zakupem odzieży oznakowanej poprzez umieszczenie logo firmy lub w inny sposób, wykluczający używanie jej na potrzeby osobiste, wykorzystywanej przez pracowników oraz inne osoby w trakcie pielgrzymek, zawodów sportowych lub innych imprez masowych można zaliczyć do wydatków o charakterze reklamowym i tym samym do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem odzieży oznakowanej poprzez umieszczenie logo firmy lub w inny sposób, wykluczający używanie jej na potrzeby osobiste, wykorzystywanej przez pracowników oraz inne osoby w trakcie pielgrzymek, zawodów sportowych lub innych imprez masowych można zaliczyć do wydatków o charakterze reklamowym i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca zawarł generalną zasadę, w myśl której kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że jeśli dany wydatek nie został ustawowo wyłączony z kosztów - poprzez wymienienie go w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów - a podatnik udokumentuje, że jego poniesienie miało na celu osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, to stanowi on koszt podlegający uwzględnieniu w rachunku podatkowym. Kosztem podatkowym są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich ponoszenie zmierza do osiągnięcia przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Kosztami uzyskania przychodów są natomiast koszty reklamy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje reprezentacji ani reklamy.

Należy więc sięgnąć do definicji zawartych w słowniku języka polskiego. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, dokonaną na podstawie Nowego Słownik Języka Polskiego PWN (Warszawa 2003), reprezentacja to "okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem lub pozycja społeczną". W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, że reprezentacją są takie działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, zakupy kwiatów i upominków wręczanych z okazji uroczystości, itp. Reprezentacja ma za zadanie przede wszystkim stworzenie dobrego wizerunku firmy oraz ułatwienie zawarcia umowy lub kontraktu.

Reklama natomiast, to "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś". W myśl postanowienia Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego z dnia 21 maja 2007 r. (sygn. PO-II/423/15/AN/07) reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku. Dlatego też uznać należy, iż ubiór, na którym znajduje się widoczne logo firmy stanowi nośnik reklamy, która ma na celu zachęcanie klientów do nabywania towaru lub korzystania z określonych usług. Reklamą są działania celowo kształtujące popyt na dane towary lub usługi, markę czy firmę, poprzez rozpowszechnianie wiedzy o nich oraz działania mające na celu zachęcanie potencjalnych nabywców towarów i usług do ich zakupu czy klientów firmy do korzystania z ich usług.

Jak wynika z wyjaśnień KIP umieszczonych na stronie internetowej, za reprezentację należy uznać m.in. wydatki na prezenty dla kontrahentów, jednak oznakowanie prezentu poprzez umieszczenie logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów podatkowych. Dotyczy to wydatków na zakup koszulek. Zgodnie z brzmieniem wyroku WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2007 r. (sygn. III SA/Wa 2644/06): "Wydatki na odzież z logo firmy nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją. Wydatki te mają na celu zaznaczenie obecności firmy na rynku, zatem wiążą się z reklamą".

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem, a osiągniętym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy, ponieważ nie wszystkie koszty ponoszone przez podatników są bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodu. Związek ten może mieć również charakter pośredni, jak np. w przypadku kosztów funkcjonowania podatnika.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ubiór oznakowany charakterystycznymi cechami firmy, takimi jak barwa, logo, krój, wykorzystywany w trakcie pielgrzymek, zawodów sportowych oraz innych masowych imprez należy uznać za typowy element reklamy, zaliczany do pośrednich kosztów podatkowych Spółki.

W dniu 7 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-124/07/MT stwierdzając, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu) jest nieprawidłowe. W dniu 2 stycznia 2008 r. Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 15 stycznia 2008 r. znak ITPB3/423W-3/08 (doręczono w dniu 21 stycznia 2008 r.). W dniu 31 stycznia 2008 r. wpłynęło do tutejszego organu wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (jako uzupełnienie pisma z dnia 28 grudnia 2007 r.) Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została udzielona pismem z dnia 21 lutego 2008 r. znak ITPB3/423W-8/08/MT (doręczono w dniu 26 lutego 2008 r.) W skardze z dnia 20 lutego 2008 r. na ww. interpretację, wniesiono o jej uchylenie oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

Wyrokiem z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 623/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być wykonana w całości oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Spółki kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w powołanym wyroku - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zauważyć należy, iż zdaniem sądu, ponoszone przez Spółkę wydatki, w opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji stanie faktycznym, na zakup strojów opatrzonych logo lub w inny sposób, wykorzystywane przez pracowników lub inne osoby, mogą być uznane za wydatki reklamowe stanowiące koszty uzyskania przychodów, bez względu na to czy są przekazywane na własność pracownikom i innym osobom, czy też przekazane są im tylko do wykorzystania. Stroje te jednoznacznie kojarzą się z firmą poprzez oznaczenie ich logo i barwami firmy. Taki strój wyróżnia pracowników firmy czy też inne osoby noszące go, spośród innych osób. Nie sposób im zatem odmówić charakteru reklamowego. Odnośnie potencjalnych klientów reklama taka polega na promowaniu określonej firmy bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych przez nią towarów bądź usług. Po drugie, reklama firmy bądź oferowanych przez nią usług może być prowadzona poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na tego rodzaju reklamę, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie datowania przedmiotowej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretacje przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretacje w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.