ITPB2/4511-994/15/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 7 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 7 stycznia 2016 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 września 2013 r. Wnioskodawca zawarł z XXX porozumienie rozwiązujące umowę o pracę. Strony łączył stosunek pracy na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 czerwca 1997 r. na czas nieokreślony.

Na mocy wskazanego porozumienia umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem stron z dniem 30 września 2013 r. Nastąpiło to w związku ze złożonym z własnej inicjatywy Wnioskodawcy wnioskiem z dnia 24 września 2013 r. o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron za wypłatą świadczeń według zasad określonych w Załączniku do Uchwały Nr XXX Zarządu Spółki XXX z dnia 22 sierpnia 2013 r. będących kontynuacją świadczeń obowiązujących Zasad Indywidualnych Odejść Pracowników zatrudnionych w XXX.

Zgodnie ze wskazanym Załącznikiem do Uchwały Nr XXX Zarządu Spółki XXX z dnia 22 sierpnia 2013 r., pracownikom, z którymi zostaną rozwiązane umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników będą przysługiwały "świadczenia pieniężne (odszkodowania)" obliczone według wzoru wskazanego w Załączniku. Pracodawca miał przy tym prawo odmówić przyjęcia oferty pracownika w sprawie rozwiązania stosunku pracy, w szczególności gdyby przyjęcie oferty było niezgodne z interesem Pracodawcy. Pracodawca określał termin rozwiązania umowy o pracę, uwzględniając w miarę możliwości wniosek pracownika. Zgodnie ze świadectwem pracy wystawionym w dniu 30 września 2013 r. stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron, podstawa prawna: art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy (z przyczyn niedotyczących pracownika), w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.).

W powyższym porozumieniu Wnioskodawca oświadczył, że wypłata odszkodowania wyczerpuje wszelkie jego roszczenia wobec Pracodawcy i zawiera w sobie wszelkie świadczenia przewidziane przepisami ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz postanowieniami Umowy Społecznej dotyczącej zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej, zawartej w dniu 19 lipca 2007 r. Strony postanowiły, że wypłata odszkodowania nastąpi przelewem na rachunek bankowy pracownika. Zgodnie z zaświadczeniem o wynagrodzeniu wydanym w dniu 5 października 2015 r. przez byłego pracodawcę Wnioskodawcy zostało wypłacone odszkodowanie w kwocie brutto 64.000 zł i została potrącona zaliczka na podatek dochodowy 11.520 zł. Wnioskodawca ujął przychód i zaliczkę w zeznaniu PIT-37 za rok 2014.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wysokość i zasady ustalania wskazanego we wniosku świadczenia nie wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, ale zostały określone w Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników zatrudnionych w XXX (załącznik do Uchwały Nr XXX Zarządu Spółki XXX z dnia 22 sierpnia 2013 r.), który to dokument stanowi normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Przyznane i wypłacone świadczenie pieniężne było odszkodowaniem. Tak zostało określone we wskazanych wyżej Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników zatrudnionych w XXX. Zgodnie z § 4 ust. 1 tych Zasad odszkodowanie zostało przyznane z tytułu rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników na podstawie i warunkach określonych w niniejszych Zasadach. Zatem dotyczyło szkody w postaci rozwiązania umowy o pracę.

Świadczenie opisane we wniosku nie jest określoną w prawie pracy odprawą lub odszkodowaniem z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę ani nie jest odprawą pieniężną wypłaconą na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Świadczenie opisane we wniosku zostało wypłacone w dniu 31 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) rozszerzono zakres zwolnienia przedmiotowego, zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowe zwolnienie w poprzednim brzmieniu przepisów obejmowało jedynie otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikały wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z odpowiednimi wyjątkami, wymienionymi w ustawie. Przepisem art. 2 pkt 8 lit. a ww. ustawy nowelizującej rozszerzono zakres jego zastosowania, z zachowaniem dotychczas obowiązujących wyjątków.

Przyczyną wprowadzenia ww. nowelizacji było postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 marca 2013 r., sygn. akt S 2/13, w którym Trybunał stwierdził istnienie luki prawnej w art. 21 ust. 1 pkt 3, której usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia spójności systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał postanowił zasygnalizować ustawodawcy potrzebę uzupełnienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o inne, obok wymienionych w tym przepisie ustawy, oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie tych ustaw - normatywne źródła prawa pracy, na podstawie których możliwe jest uzyskanie odszkodowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 4 października 2014 r.) z podatku dochodowego zwolnione są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkami.

Znowelizowana treść przepisu znajduje zatem m.in. zastosowanie do odszkodowań i zadośćuczynień otrzymywanych przez pracowników, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, począwszy od roku podatkowego 2014.

W ocenie Wnioskodawcy opisane zwolnienie może być zastosowane również w przedmiotowej sprawie. Uzyskane odszkodowanie pełni funkcję kompensacyjną, mającą na celu wyrównanie szkody poniesionej przez Wnioskodawcę z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy na gruncie porozumienia zawartego z pracodawcą. Stąd też wypłacone świadczenie, z uwagi na swój właśnie kompensacyjny charakter, powinno zostać zwolnione z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 września 2015 r., Nr IBPB-2-1/4511-210/15/MD, z dnia 16 czerwca 2015 r., Nr IBPBII/1/4511-268/15/DP i z dnia 30 grudnia 2014 r., Nr IBPBII/415-881/14/BD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawca - otrzymał w 2014 r. odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania zostały określone w Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników, stanowiących normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego odszkodowanie, wypłacone Wnioskodawcy w 2014 r., korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.