ITPB2/4511-977/15/MM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/4511-977/15/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2016 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) aktualnie wdraża Program Dobrowolnych Odejść pracowników (dalej: PDO lub Program) na zasadach określonych w Porozumieniu w sprawie zakończenia sporu zbiorowego dotyczącego PDO zawartym w dniu 24 września 2015 r. pomiędzy Zarządem Wnioskodawcy a Organizacjami Związkowymi działającymi u Wnioskodawcy (dalej: Porozumienie). Porozumienie kończy rokowania sporu zbiorowego wszczętego przez związki zawodowe działające u Wnioskodawcy w sprawie warunków PDO, który stał się konieczny w procesie przeprowadzanej restrukturyzacji zatrudnienia u Wnioskodawcy, która związana jest z prowadzonymi przez Niego działaniami naprawczymi. W toku rokowań strony podkreślały, że świadczenia przysługujące zwalnianym pracownikom w ramach PDO, mają naprawić szkodę spowodowaną utratą pracy z przyczyn od nich niezależnych i zrekompensować przez pewien czas utratę dochodów ze stosunku pracy. Porozumienie zostało zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a związkami zawodowymi na podstawie art. 9 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 295).

Program Dobrowolnych Odejść określa zasady i wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Pracownicy spełniający warunki określone w PDO, mają możliwość dobrowolnego rozwiązania umów o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników. Skorzystanie z Programu jest uzależnione od woli Wnioskodawcy i uprawnionego pracownika.

Warunkiem przystąpienia do Programu jest złożenie przez pracownika wniosku o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika. Zgoda pracodawcy na przystąpienie przez pracownika do PDO będzie poprzedzona szczegółową analizą efektywności ekonomicznej dla konkretnego pracownika. Nieuwzględnienie wniosku pracownika przez Wnioskodawcę nie będzie stanowić podstawy do roszczeń pracownika wobec Wnioskodawcy.

PDO dotyczy wszystkich pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę, za wyjątkiem przypadków:

* zawarcia porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę przed dniem wdrożenia Programu,

* rozwiązania umowy o pracę z pracownikami w trybie art. 52 albo 53 Kodeksu Pracy,

* pracowników posiadających prawo do emerytury lub renty na podstawie obowiązujących przepisów prawa,

* osób przebywających na urlopach związanych z rodzicielstwem i bezpłatnych.

W ramach Programu Wnioskodawca planuje wypłacić pracownikom następujące świadczenia:

1. Odszkodowanie stanowiące dziewięciokrotność miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia osobowego ogółem u Wnioskodawcy, planowanego w budżecie na 2015 r. (tekst jedn.: 9 x 4 131,88 PLN) w łącznej wysokości 37 186,92 PLN, z zastrzeżeniem przypadku pracowników, dla których okres pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy w ramach PDO a datą nabycia uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. emerytury lub emerytury pomostowej jest krótszy niż 12 miesięcy. W przypadku takich pracowników, wysokość odszkodowania stanowić będzie iloczyn:

* wartości miesięcznego odszkodowania w wysokości 3 098,91 PLN (37 186,92 PLN dzielone przez 12 miesięcy), oraz

* liczby pełnych miesięcy przypadających pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy w ramach PDO, a datą nabycia przez pracownika uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. emerytury lub emerytury pomostowej;

2. Dodatkowe odszkodowanie dla pracowników, którzy nabyliby prawo do wypłaty odprawy emerytalnej (zgodnie z postanowieniami Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ZUZP) w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy w ramach Programu w wysokości odpowiadającej wartości odprawy emerytalnej, ustalonej na podstawie Załącznika nr 11 do ZUZP;

3. Dodatkowe odszkodowanie dla pracowników, którzy zgodnie z ZUZP nabyliby prawo do wypłaty nagrody jubileuszowej w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy w ramach PDO, w wysokości odpowiadającej wartości nagrody jubileuszowej ustalonej na podstawie Załącznika nr 9 do ZUZP;

4. Odprawę pieniężną wynikającą z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości uzależnionej od indywidualnego stażu pracownika.

Odszkodowanie i dodatkowe odszkodowania mają stanowić rekompensatę za rozwiązanie umowy o pracę, która zaspokoi podstawowe potrzeby życiowe w sytuacji utraty źródła dochodu, oraz zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu.

Kwota odszkodowania zostanie wypłacona pracownikowi jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za ostatni miesiąc pracy lub na pisemny wniosek pracownika w formie comiesięcznych rat, nie więcej jednak niż dziewięciu. W przypadku pracowników, którzy otrzymają odszkodowanie w ramach PDO jeszcze w tym roku, wypłata może zostać dokonana w dwóch transzach.

Podstawą prawną do wypłaty świadczeń pieniężnych: odszkodowania, dodatkowych odszkodowań oraz odprawy z tytułu rozwiązania umowy o pracę jest Porozumienie, które określa wysokość i zasady ustalania przysługujących pracownikowi świadczeń pieniężnych. Porozumienie to stanowi regulację prawną odrębną od zakładowego układu zbiorowego pracy i jego treść została uzgodniona ze stroną społeczną. Porozumienie stanowi więc porozumienie zbiorowe, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz znajduje swoją podstawę ustawową w art. 9 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.

Program będzie realizowany z bezwzględnym przestrzeganiem przepisów prawa pracy oraz Porozumienia.

PDO będzie stosowany od dnia jego wdrożenia do 31 grudnia 2017 r. PDO zostanie wdrożony pod warunkiem wyrażenia przez Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy zgody na zaciągnięcie zobowiązań wynikających z PDO oraz otrzymania środków finansowych na realizację zobowiązań wynikających z Programu w ramach pomocy publicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do wartości odszkodowania (1), która będzie wypłacona przez Niego na podstawie Porozumienia, stanowiącej dziewięciokrotność miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia osobowego ogółem u Wnioskodawcy planowanego w budżecie na 2015 r. (tekst jedn.: 9 x 4 131,88 PLN) w łącznej wysokości 37 186,92 PLN, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 tej ustawy.

2. Czy na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do wartości dodatkowego odszkodowania (2), która będzie wypłacona przez Niego na podstawie Porozumienia pracownikom, którzy nabyliby prawo do wypłaty odprawy emerytalnej (zgodnie z postanowieniami ZUZP) w wysokości odpowiadającej wartości odprawy emerytalnej, ustalonej na podstawie Załącznika nr 11 do ZUZP w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 tej ustawy.

3. Czy na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do wartości dodatkowego odszkodowania (3), która będzie wypłacona przez Niego na podstawie Porozumienia pracownikom, którzy nabyliby prawo do wypłaty nagrody jubileuszowej w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy w ramach PDO w wysokości odpowiadającej wartości nagrody jubileuszowej ustalonej na podstawie Załącznika nr 9 do ZUZP, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będą na Nim ciążyły obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do wartości odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań wypłaconych przez Niego jako, że zastosowanie do wskazanych wypłat znajdzie zwolnienie z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.- Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 Kodeksu Pracy, ilekroć w Kodeksie Pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu Pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że Zarząd Spółki zawarł z Organizacjami Związkowymi działającymi w Spółce Porozumienie w sprawie zakończenia sporu zbiorowego dotyczącego PDO, którego uzgodniona treść jest porozumieniem zbiorowym, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, wartość odszkodowania i dodatkowych odszkodowań wypłaconych przez Niego zgodnie z uzgodnioną ze stroną społeczną treścią Porozumienia, z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczających zwolnienie takiego odszkodowania, zawiera się w zwolnieniu wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady wypłaty ww. świadczeń pieniężnych w postaci odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań wynikają wprost z PDO. Odszkodowania, które otrzyma pracownik, mają na celu zadośćuczynić mu stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy oraz umożliwić pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb w sytuacji utraty źródła dochodu. Zgodnie z definicją słownikową zamieszczoną w "Małym Słowniku Języka Polskiego" (Redakcja Słowników Języka Polskiego PWN, Warszawa 2004, s. 552) - odszkodowanie jest to "wynagrodzenie, zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy". Parafrazując, odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli świadczenia pieniężne w postaci: odszkodowania (1) oraz dodatkowych odszkodowań (2 i 3) zgodnie z wykładnią językową mają charakter odszkodowania, które ma na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych pracowników w sytuacji utraty źródła dochodu, oraz zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu, to do tego świadczenia pieniężnego powinien znaleźć zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem wypłata świadczeń pieniężnych w postaci: odszkodowania i dodatkowych odszkodowań nastąpi na podstawie Porozumienia, z którego wprost będzie wynikała wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia, a Porozumienie to jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy opartą na wyraźnym przepisie ustawy, to spełniona będzie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do wartości odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań zgodnie z art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 ww. ustawy. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy.

Reasumując, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy określony w art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wartości odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań, gdyż świadczenie pieniężne w postaci odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań wypłaconych przez Niego w ramach PDO będzie korzystać ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jako, że wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego świadczenia pieniężnego wynikają wprost z regulacji prawnej, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że w tym samym stanie faktycznym zostały wydane pozytywne interpretacje indywidualne dla innych Jego oddziałów:

* interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB4/4511-1254/15-2/MS),

* interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB2/4511-1-1062/15-4/DJ),

* interpretacja indywidualna z dnia 29 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-2-1/4511-497/15/MD),

* interpretacja indywidualna z dnia 29 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-2-1/4511-498/15/MD),

* interpretacja indywidualna z dnia 29 grudnia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-2-1/4511-499/15/MD).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści artykułu zwrot "w szczególności" oznacza, iż wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1.

za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2.

za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. (art. 38 ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w ww. przepisie, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) aktualnie wdraża Program Dobrowolnych Odejść pracowników (dalej: PDO lub Program) na zasadach określonych w Porozumieniu w sprawie zakończenia sporu zbiorowego dotyczącego PDO zawartym w dniu 24 września 2015 r. pomiędzy Zarządem Wnioskodawcy a Organizacjami Związkowymi działającymi u Wnioskodawcy (dalej: Porozumienie). Porozumienie kończy rokowania sporu zbiorowego wszczętego przez związki zawodowe działające u Wnioskodawcy w sprawie warunków PDO, który stał się konieczny w procesie przeprowadzanej restrukturyzacji zatrudnienia u Wnioskodawcy, która związana jest z prowadzonymi przez Niego działaniami naprawczymi. W toku rokowań strony podkreślały, że świadczenia przysługujące zwalnianym pracownikom w ramach PDO, mają naprawić szkodę spowodowaną utratą pracy z przyczyn od nich niezależnych i zrekompensować przez pewien czas utratę dochodów ze stosunku pracy. Porozumienie zostało zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a związkami zawodowymi na podstawie art. 9 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 295).

Program Dobrowolnych Odejść określa zasady i wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Pracownicy spełniający warunki określone w PDO, mają możliwość dobrowolnego rozwiązania umów o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników. Skorzystanie z Programu jest uzależnione od woli Wnioskodawcy i uprawnionego pracownika.

Warunkiem przystąpienia do Programu jest złożenie przez pracownika wniosku o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika. Zgoda pracodawcy na przystąpienie przez pracownika do PDO będzie poprzedzona szczegółową analizą efektywności ekonomicznej dla konkretnego pracownika. Nieuwzględnienie wniosku pracownika przez Wnioskodawcę nie będzie stanowić podstawy do roszczeń pracownika wobec Wnioskodawcy.

PDO dotyczy wszystkich pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę, za wyjątkiem przypadków:

* zawarcia porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę przed dniem wdrożenia Programu,

* rozwiązania umowy o pracę z pracownikami w trybie art. 52 albo 53 Kodeksu Pracy,

* pracowników posiadających prawo do emerytury lub renty na podstawie obowiązujących przepisów prawa,

* osób przebywających na urlopach związanych z rodzicielstwem i bezpłatnych.

W ramach Programu Wnioskodawca planuje wypłacić pracownikom następujące świadczenia:

1. Odszkodowanie stanowiące dziewięciokrotność miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia osobowego ogółem u Wnioskodawcy, planowanego w budżecie na 2015 r. (tekst jedn.: 9 x 4 131,88 PLN) w łącznej wysokości 37 186,92 PLN, z zastrzeżeniem przypadku pracowników, dla których okres pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy w ramach PDO a datą nabycia uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. emerytury lub emerytury pomostowej jest krótszy niż 12 miesięcy. W przypadku takich pracowników, wysokość odszkodowania stanowić będzie iloczyn:

* wartości miesięcznego odszkodowania w wysokości 3 098,91 PLN (37 186,92 PLN dzielone przez 12 miesięcy), oraz

* liczby pełnych miesięcy przypadających pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy w ramach PDO, a datą nabycia przez pracownika uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. emerytury lub emerytury pomostowej;

2. Dodatkowe odszkodowanie dla pracowników, którzy nabyliby prawo do wypłaty odprawy emerytalnej (zgodnie z postanowieniami Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ZUZP) w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy w ramach Programu w wysokości odpowiadającej wartości odprawy emerytalnej, ustalonej na podstawie Załącznika nr 11 do ZUZP;

3. Dodatkowe odszkodowanie dla pracowników, którzy zgodnie z ZUZP nabyliby prawo do wypłaty nagrody jubileuszowej w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy w ramach PDO, w wysokości odpowiadającej wartości nagrody jubileuszowej ustalonej na podstawie Załącznika nr 9 do ZUZP;

4. Odprawę pieniężną wynikającą z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości uzależnionej od indywidualnego stażu pracownika.

Odszkodowanie i dodatkowe odszkodowania mają stanowić rekompensatę za rozwiązanie umowy o pracę, która zaspokoi podstawowe potrzeby życiowe w sytuacji utraty źródła dochodu, oraz zadośćuczynienie doznanej szkody w postaci braku możliwości osiągania dochodu.

Kwota odszkodowania zostanie wypłacona pracownikowi jednorazowo wraz z wynagrodzeniem za ostatni miesiąc pracy lub na pisemny wniosek pracownika w formie comiesięcznych rat, nie więcej jednak niż dziewięciu. W przypadku pracowników, którzy otrzymają odszkodowanie w ramach PDO jeszcze w tym roku, wypłata może zostać dokonana w dwóch transzach.

Podstawą prawną do wypłaty świadczeń pieniężnych: odszkodowania, dodatkowych odszkodowań oraz odprawy z tytułu rozwiązania umowy o pracę jest Porozumienie, które określa wysokość i zasady ustalania przysługujących pracownikowi świadczeń pieniężnych. Porozumienie to stanowi regulację prawną odrębną od zakładowego układu zbiorowego pracy i jego treść została uzgodniona ze stroną społeczną. Porozumienie stanowi więc porozumienie zbiorowe, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz znajduje swoją podstawę ustawową w art. 9 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.

Program będzie realizowany z bezwzględnym przestrzeganiem przepisów prawa pracy oraz Porozumienia.

PDO będzie stosowany od dnia jego wdrożenia do 31 grudnia 2017 r. PDO zostanie wdrożony pod warunkiem wyrażenia przez Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy zgody na zaciągnięcie zobowiązań wynikających z PDO oraz otrzymania środków finansowych na realizację zobowiązań wynikających z Programu w ramach pomocy publicznej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro, jak wskazuje Wnioskodawca, będzie wypłacał odszkodowania i dodatkowe odszkodowania, których wysokość i zasady ustalania wynikają z Porozumienia, stanowiącego regulację prawną, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy, to spełniona będzie w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy.

Wobec tego wartości wypłacanych przez Wnioskodawcę na podstawie Porozumienia świadczeń w postaci odszkodowania i dodatkowych odszkodowań będą korzystały z ww. zwolnienia przedmiotowego. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika zaliczek na podatek dochodowy w odniesieniu do odszkodowania oraz dodatkowych odszkodowań nałożony przepisami art. 31, art. 32 oraz art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl