ITPB2/4511-943/15/IL - Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 grudnia 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/4511-943/15/IL Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną złożył zeznanie PIT-36 o wysokości osiągniętych dochodów wskazując do odliczenia od podatku ulgę na jedno dziecko (dorosłe), które nie ukończyło 25 roku życia, uczące się na uczelni wyższej na studiach dziennych i nie osiągające za 2014 r. żadnych dochodów (dochody "0"). Drugi syn, pozostający na utrzymaniu, który również nie ukończył 25 roku życia, studiuje na studiach dziennych, osiągnął natomiast dochód powyżej 3.089 zł (umowa zlecenie dochód 5.864 zł w wakacje). W załączniku do zeznania rocznego tj. PIT-O Wnioskodawca wskazał nr Pesel obu synów, natomiast kwotę ulgi tylko przy danych syna, który nie osiągnął dochodu za 2014 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ulgi prorodzinnej na syna, który przekroczył kwotę dochodu 3.089 zł, zaznaczając wartość "0" do odliczenia. Dochody Wnioskodawcy i jego małżonki przekraczają kwotę 112.000 zł. W PIT-36 w poz. 187 Wnioskodawca wskazał kwotę 1.112 zł 04 gr do odliczenia od podatku. Wnioskodawca nie osiągnął innych dochodów poza wykazanymi w PIT -36 tj. opodatkowanych w formie karty podatkowej, podatku liniowego, ani też ryczałtu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku utrzymywania w całym 2014 r. dwóch dorosłych synów, którzy nie ukończyli 25 roku życia, studiujących na studiach dziennych Wnioskodawca może skorzystać z ulgi prorodzinnej na jednego syna, który uczył się na uczelni wyższej i nie podjął pracy (nie osiągnął dochodu powyżej 3.089 zł), jeżeli dochody Wnioskodawcy i jego małżonki przekroczyły kwotę 112.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy w zaistniałej sytuacji przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na jednego z dorosłych synów, który nie osiągnął dochodu powyżej 3.089 zł, studiował i nie ukończył 25 lat, będąc cały rok na utrzymaniu Wnioskodawcy i jego małżonki. Wnioskodawca uważa, iż ograniczenie kwoty łącznego dochodu małżonków do zastosowania ulgi prorodzinnej nie ma zastosowania do pełnoletnich dzieci. Ponadto według Wnioskodawcy brak możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na jednego dorosłego syna nie przesądza jeszcze o tym, że przestał mieć na utrzymaniu dwoje dzieci. Kwota dochodu osiągnięta przez drugiego syna nie pozwala mu na samodzielną egzystencję. Na Wnioskodawcy nadal ciąży obowiązek alimentacyjny na obu synów. W ocenie Wnioskodawcy wychowując dwoje uczących się dorosłych dzieci może skorzystać z ulgi prorodzinnej bez względu na wysokość uzyskanego dochodu przez rodziców uczących się dorosłych dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1.

wykonywał władzę rodzicielską;

2.

pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3.

sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1.

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a.

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,

b.

niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2.

dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3.

trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a.

92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b.

166,67 zł na trzecie dziecko,

c.

225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1.

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2.

wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

odpis aktu urodzenia dziecka;

2.

zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3.

odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4.

zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

Prawo do ulgi prorodzinnej uzależnione jest zatem m.in. od wysokości rocznego, uzyskanego przez pełnoletnie dziecko, z wyjątkiem renty rodzinnej, dochodu. W 2014 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Podkreślenia wymaga przy tym, iż wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też możliwość skorzystania z ulgi podatkowej to przywilej, z którego podatnik chcąc skorzystać musi spełnić ściśle określone przez ustawodawcę warunki. Niedopełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków skutkuje utratą prawa do ulgi.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną złożył zeznanie PIT-36 o wysokości osiągniętych dochodów wskazując do odliczenia od podatku ulgę na jedno dziecko (dorosłe), które nie ukończyło 25 roku życia, uczące się na uczelni wyższej na studiach dziennych i nie osiągające za 2014 r. żadnych dochodów (dochody "0"). Drugi syn, pozostający na utrzymaniu, który również nie ukończył 25 roku życia, studiuje na studiach dziennych, osiągnął natomiast dochód powyżej 3.089 zł (umowa zlecenie dochód 5.864 zł w wakacje). W załączniku do zeznania rocznego tj. PIT-O Wnioskodawca wskazał nr Pesel obu synów, natomiast kwotę ulgi tylko przy danych syna, który nie osiągnął dochodu za 2014 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ulgi prorodzinnej na syna, który przekroczył kwotę dochodu 3.089 zł, zaznaczając wartość "0" do odliczenia. Dochody Wnioskodawcy i jego małżonki przekraczają kwotę 112.000 zł. W PIT-36 w poz. 187 Wnioskodawca wskazał kwotę 1.112 zł 04 gr do odliczenia od podatku. Wnioskodawca nie osiągnął innych dochodów poza wykazanymi w PIT -36 tj. opodatkowanych w formie karty podatkowej, podatku liniowego, ani też ryczałtu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że ograniczenie zastosowania ulgi prorodzinnej polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko, o którym mowa w art. 27f ust. 1 i ust. 6. W związku z tym, przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę - ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z zastosowania przepisów - tylko te dzieci, które spełniają określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic wykonywał władzę rodzicielską oraz wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzieci pełnoletnie, które rodzic utrzymywał w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego i które nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest ojcem dwóch pełnoletnich synów, którzy w 2014 r. nie ukończyli 25 lat i studiują na studiach dziennych. Jeden z synów Wnioskodawcy w 2014 r. uzyskał dochód w kwocie przekraczającej określony przez ustawodawcę limit w wysokości 3.089 zł, w związku z tym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia od podatku w ramach ulgi prorodzinnej na tego syna.

Natomiast skoro w świetle zacytowanych wyżej przepisów prawo do ww. ulgi na jedno pełnoletnie dziecko, które rodzic utrzymuje w związku z ciążącym na nim obowiązkiem alimentacyjnym, przysługuje wyłącznie, jeżeli dochody podatnika pozostającego w związku małżeńskim i jego małżonka nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł to biorąc pod uwagę fakt, że dochód Wnioskodawcy wraz z małżonką w roku podatkowym 2014, przekroczył 112.000 zł, uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na drugiego pełnoletniego syna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl