ITPB2/4511-937/15/RS - PIT w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 stycznia 1997 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w ramach majątkowej wspólności ustawowej prawo własności lokalu mieszkalnego o pow. 128 m² na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży, natomiast w dniu 30 grudnia 2005 r. prawo własności lokalu niemieszkalnego (kotłownia) o pow. 28,50 m² na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży.

W dniu 7 marca 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową mocą której ustanowili w związku małżeńskim ustrój rozdzielności majątkowej i zawarli umowę o częściowy podział majątku wspólnego, na podstawie której Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką ww. lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego - na zasadzie wyłączności. Przedmiotem częściowego podziału majątku wspólnego były wyłącznie ww. lokale. Częściowy podział majątku wspólnego został dokonany bez spłat i dopłat - małżonkowie zobowiązali się, że nie wnoszą i nie będą wnosić wobec siebie z tego tytułu żadnych roszczeń finansowych.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę ustanawiającą ustrój umownej wspólności majątkowej.

W dniu 1 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała prawo własności lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego. Obecnie nie posiada z małżonkiem na własność żadnej nieruchomości (lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego nabytych w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Jeśli tak, to w jakiej wysokości.

3. Czy Wnioskodawczyni przysługuje zwolnienie przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi/drugiemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Wnioskodawczyni uważa, że za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego) pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Częściowy podział majątku w dniu 7 marca 2011 r. został dokonany przez małżonków bez spłat lub dopłat. W ocenie Wnioskodawczyni, za datę nabycia nieruchomości i prawa otrzymanego w wyniku podziału majątku wspólnego należy uznać dzień 15 stycznia 1997 r. (nabycie lokalu mieszkalnego) i dzień 30 grudnia 2005 r. (nabycie lokalu niemieszkalnego). Jest to okres ponad pięcioletni.

Według Wnioskodawczyni, wartość otrzymanego przez Nią majątku, tj. dwóch ww. lokali, nie przekracza udziału jaki przysługiwał w majątku wspólnym i za datę nabycia nieruchomości, które przypadły Jej w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć lata ich nabycia do majątku wspólnego. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży ww. lokali nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że pięcioletni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy upłynął z końcem 2002 r. i 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 stycznia 1997 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w ramach majątkowej wspólności ustawowej prawo własności lokalu mieszkalnego o pow. 128 m² na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży, natomiast w dniu 30 grudnia 2005 r. prawo własności lokalu niemieszkalnego (kotłownia) o pow. 28,50 m² na podstawie umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży.

W dniu 7 marca 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową mocą której ustanowili w związku małżeńskim ustrój rozdzielności majątkowej i zawarli umowę o częściowy podział majątku wspólnego, na podstawie której Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką ww. lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego - na zasadzie wyłączności. Przedmiotem częściowego podziału majątku wspólnego były wyłącznie ww. lokale. Częściowy podział majątku wspólnego został dokonany bez spłat i dopłat - małżonkowie zobowiązali się, że nie wnoszą i nie będą wnosić wobec siebie z tego tytułu żadnych roszczeń finansowych.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę ustanawiającą ustrój umownej wspólności majątkowej.

W dniu 1 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała prawo własności lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego. Obecnie nie posiada z małżonkiem na własność żadnej nieruchomości (lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego).

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Z zaprezentowanego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, iż częściowy podział majątku wspólnego, przedmiotem którego było prawo własności lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego nie był ekwiwalentny w naturze. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego, każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty. Tymczasem na skutek dokonanej czynności Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem ww. składników majątkowych, należących wcześniej również do męża, a zatem częściowy podział majątku wspólnego rozpatrywać należy w kategoriach nabycia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przedmiotowe lokale, w części odpowiadającej udziałom nabytym w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej nabyła: lokal mieszkalny w 1997 r. a lokal niemieszkalny w 2005 r. oraz w części przekraczającej te udziały w 2011 r. w wyniku częściowego podziału majątku wspólnego.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 1 października 2015 r. lokalu mieszkalnego oraz niemieszkalnego:

* w częściach nabytych w 1997 r. i 2005 r. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a zatem nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* w części nabytej w 2011 r. zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a zatem stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd też podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 4 i 5 ustawy).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.