ITPB2/4511-91/15/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu - 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy (PUP), na mocy której należącemu do niej przedsiębiorstwu została przyznana dotacja przedmiotowa w kwocie 15.430,00 zł w ramach nowego instrumentu polityki rynku pracy - Krajowego Funduszu Szkoleniowego (KFS). Zgodnie z umową dotacja przeznaczona jest na finansowanie kształcenia ustawicznego osób pracujących, które ukończyły 45 lat.

Krajowy Fundusz Szkoleniowy jest to wydzielona część środków Funduszu Pracy przeznaczona na finansowanie kształcenia ustawicznego osób pracujących. W latach 2014-2015 środki KFS będą przeznaczone wyłącznie na kształcenie ustawiczne osób z grupy wiekowej 45 lat i więcej.

Środki pieniężne w kwocie określonej w Umowie zawartej z PUP zostały przelane na konto przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni w dniu 27 listopada 2014 r. Dofinansowaniem objęto dwie osoby: pracodawcę oraz pracownika w wieku powyżej 45 lat. Z otrzymanych środków finansowany jest kurs dokształcający oraz kursy nauki języków obcych. Działania w zakresie kształcenia ustawicznego, objęte umową, realizowane są do dnia 30 czerwca 2015 r. Obowiązkiem pracodawcy, który otrzymał dofinansowanie jest rozliczenie otrzymanych środków KFS poprzez złożenie w PUP uwierzytelnionych kopii faktur za zorganizowane kursy i szkolenia najpóźniej 14 dni od zakończenia kształcenia ustawicznego. Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kształcenia ustawicznego stanowią pomoc de minimis udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis określonymi przepisami Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 i nr 1408/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii europejskiej o pomocy de minimis (Dz.Urz.UE.L352 z 24 grudnia 2013 r., str. I i 9)

Wnioskodawczyni prowadzi od 1990 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług spedycyjnych oraz agencji celnej. W 2014 r. zatrudniała 9 osób. Ponadto posiada status AEO nadany przez dyrektora izby celnej w 2010 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotacja przedmiotowa w kwocie 15.430,00 zł otrzymana w ramach nowego instrumentu polityki rynku pracy - Krajowego Funduszu Szkoleniowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy jest zwolniona od obowiązku uiszczenia takiego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 lub pkt 114 lub innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana we wniosku dotacja powinna być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ są to środki uzyskane z budżetu i przeznaczone tylko i wyłącznie na dokształcanie pracowników, którzy ukończyli 45 lat i dzięki dotacji mogą podnosić swoje umiejętności zawodowe lub przydatne do wykonywania zawodu. Dzięki podnoszeniu kwalifikacji zawodowych pracownicy mogą stać się bardziej konkurencyjni w stosunku do osób kończących obecnie studia. Pieniądze nie mogą być przeznaczone na żaden inny cel oprócz kształcenia na kursach i szkoleniach i nie mogą być uznane za dochód pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 3 przytoczonej ustawy źródłami przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 114, 118 i 129 analizowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są:

#61485;- otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (pkt 118);

3. dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 129).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Powiatowym Urzędem Pracy (PUP), na mocy której należącemu do niej przedsiębiorstwu została przyznana dotacja przedmiotowa w kwocie 15.430,00 zł w ramach nowego instrumentu polityki rynku pracy - Krajowego Funduszu Szkoleniowego (KFS). Zgodnie z umową dotacja przeznaczona jest na finansowanie kształcenia ustawicznego osób pracujących, które ukończyły 45 lat.

Krajowy Fundusz Szkoleniowy jest to wydzielona część środków Funduszu Pracy przeznaczona na finansowanie kształcenia ustawicznego osób pracujących. W latach 2014-2015 środki KFS będą przeznaczone wyłącznie na kształcenie ustawiczne osób z grupy wiekowej 45 lat i więcej.

Środki pieniężne w kwocie określonej w Umowie zawartej z PUP zostały przelane na konto przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni w dniu 27 listopada 2014 r. Dofinansowaniem objęto dwie osoby: pracodawcę oraz pracownika w wieku powyżej 45 lat. Z otrzymanych środków finansowany jest kurs dokształcający oraz kursy nauki języków obcych. Działania w zakresie kształcenia ustawicznego, objęte umową, realizowane są do dnia 30 czerwca 2015 r. Obowiązkiem pracodawcy, który otrzymał dofinansowanie jest rozliczenie otrzymanych środków KFS poprzez złożenie w PUP uwierzytelnionych kopii faktur za zorganizowane kursy i szkolenia najpóźniej 14 dni od zakończenia kształcenia ustawicznego. Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kształcenia ustawicznego stanowią pomoc de minimis udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis określonymi przepisami Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 i nr 1408/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii europejskiej o pomocy de minimis (Dz.Urz.UE.L352 z 24 grudnia 2013 r., str. I i 9)

Wnioskodawczyni prowadzi od 1990 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług spedycyjnych oraz agencji celnej. W 2014 r. zatrudniała 9 osób. Ponadto posiada status AEO nadany przez dyrektora izby celnej w 2010 r.

W świetle powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 z późn. zm.) Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym, przy czym jego dysponentem jest - na mocy art. 103 ust. 2 ustawy - minister właściwy do spraw pracy.

Należy przy tym podkreślić, że przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze z.) wyodrębniają fundusz celowy od budżetu państwa. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ww. ustawy państwowy fundusz celowy jest tworzony na podstawie odrębnej ustawy. Przychody państwowego funduszu celowego pochodzą ze środków publicznych, a koszty są ponoszone na realizację wyodrębnionych zadań państwowych (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 4 ww. ustawy państwowy fundusz celowy stanowi wyodrębniony rachunek bankowy, którym dysponuje minister wskazany w ustawie tworzącej fundusz albo inny organ wskazany w tej ustawie.

Podstawą gospodarki finansowej państwowego funduszu celowego jest roczny plan finansowy (art. 29 ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 8 ww. ustawy koszty państwowego funduszu celowego mogą być pokrywane tylko w ramach posiadanych środków finansowych obejmujących bieżące przychody, w tym dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.

Natomiast na podstawie art. 126 ustawy dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 7 lit. h ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy minister właściwy do spraw pracy realizuje zadania na rzecz rynku pracy przez dążenie do uzyskania wysokiego poziomu i rozwoju zasobów ludzkich, w szczególności przez realizację zadań związanych z Krajowym Funduszem Szkoleniowym, o którym mowa w art. 69a ust. 1, zwanym dalej "KFS", w szczególności ustalanie, w porozumieniu z Radą Rynku Pracy, priorytetów, wzoru podziału środków KFS i planu ich wydatkowania.

Natomiast stosownie do art. 69a ust. 1 ww. ustawy środki Funduszu Pracy w formie KFS przeznacza się na finansowanie działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.

Jak wynika z art. 69a ust. 2 pkt 1 ustawy powiatowe urzędy pracy mogą przeznaczyć środki KFS na finansowanie działań obejmujących kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy, na które składają się:

Na podstawie art. 69b ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy na wniosek pracodawcy, na podstawie umowy, starosta może przyznać środki z KFS na sfinansowanie kosztów, o których mowa w art. 69a ust. 2 pkt 1, w wysokości 80% tych kosztów, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika, a w przypadku mikroprzedsiębiorstw w wysokości 100%, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.

Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego stanowią pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis (art. 69b ust. 2). Pracodawca zawiera - na mocy art. 69b ust. 3 ustawy - z pracownikiem, któremu zostaną sfinansowane koszty kształcenia ustawicznego, umowę określającą prawa i obowiązki stron. Pracownik, który nie ukończył kształcenia ustawicznego finansowanego ze środków KFS z powodu rozwiązania przez niego umowy o pracę lub rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, jest obowiązany do zwrotu pracodawcy poniesionych kosztów, na zasadach określonych w umowie z pracodawcą, o której mowa w ust. 3 (art. 69b ust. 4), przy czym w tym przypadku pracodawca zwraca staroście środki KFS wydane na kształcenie ustawiczne pracownika, na zasadach określonych w umowie, o której mowa w ust. 1 (art. 69b ust. 5).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa wskazać należy, że skoro Wnioskodawczyni wypłacono ze środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego, będącego częścią Funduszu Pracy, dotację w kwocie 15.430,00 zł, czyli świadczenie pieniężne, to nie mieści się ono w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 114, jak również art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oba zwolnienia dotyczą bowiem wyłącznie nieodpłatnych świadczeń, świadczeń częściowo odpłatnych oraz świadczeń rzeczowych.

Ponadto świadczenia w formie dotacji sfinansowanego z państwowego funduszu celowego, jakim jest Fundusz Pracy (którego częścią - jak już wskazywano - jest KFS), nie można utożsamiać z dotacją otrzymaną z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, czy też wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy świadczeniem finansowanym lub współfinansowanym ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Zatem, w sytuacji przedstawionej we wniosku dotacja na sfinansowanie pracodawcy i jego pracownikowi kursu dokształcającego oraz kursów nauki języków obcych nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie spełnia kolejnej przesłanki warunkującej możliwość skorzystania z preferencji podatkowej wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy.

Reasumując, w związku z powyższymi okolicznościami, otrzymana na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotacja z KFS nie spełnia przesłanek uprawniających do zwolnienia z opodatkowania wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 114, pkt 118 bądź w pkt 129, a także w innych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wypłacona dotacja z KFS stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.