ITPB2/4511-897/15/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu - 28 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki w związku z uczestnictwem dzieci pracowników w zabawie mikołajkowej lub z okazji Dnia Dziecka - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki w związku z uczestnictwem dzieci pracowników w zabawie mikołajkowej lub z okazji Dnia Dziecka.

W przedmiotowym wniosku i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje organizację zabaw dla dzieci pracowników z okazji Mikołajek oraz Dnia Dziecka. Zabawy organizowane będą według poniższych zasad:

Środki na organizację będą pochodziły z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS).

Organizowane imprezy zostaną ogłoszone z co najmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem.

Imprezy będą miały charakter zamknięty - będą brały w nich udział dzieci w przedziale wiekowym od 1 do 14 roku życia, które zostaną zapisane na listę.

Za każde dziecko pobierana będzie odpłatność, której wysokość uzależniona będzie od średniego dochodu na członka rodziny wykazanego w Informacji o sytuacji życiowej pracownika.

Dla dzieci zostaną przygotowane napoje i posiłki, każde dziecko otrzyma identyczny, ściśle określony zestaw. Oprócz tego każde dziecko dostanie paczkę ze słodyczami oraz zabawkę.

Dla dzieci (i niekiedy dorosłych) organizowane będą konkursy, w których uczestnicy otrzymają nagrody rzeczowe o wartości nieprzekraczającej kilkanaście złotych.

Dzieciom zapewnione będą dodatkowe atrakcje takie jak dmuchane zjeżdżalnie, niekiedy wstęp na basen, wstęp na przedstawienie teatralne lub inne.

Na całkowity koszt składać się będą wydatki poniesione na zakup paczek ze słodyczami i zabawki, usługę cateringową - napoje i posiłki dla dzieci wydawane na podstawie kuponów, wynajem dmuchanych zjeżdżalni, wynajem basenu, zakup wejściówek na basen, zakup biletów na przedstawienie teatralne, koncert, organizację konkursów i zabaw (w tym zajęć manualnych), zakup nagród na potrzeby organizowanych konkursów, wynajem oraz dekoracja okolicznościowa sali, wynajem artystów/zespołów/fotografa, ochrona/obsługa medyczna, ubezpieczenie imprezy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy od pracowników, którzy uzyskują przychody od innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych z tytułu uczestnictwa dzieci w zabawie mikołajkowej bądź zabawie z okazji Dnia Dziecka wyliczone zgodnie z art. 11 ust. 2a i ust. 2b, sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w przypadkach kiedy wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń sfinansowanych z ZFŚS przekroczyła w roku podatkowym kwotę 380 zł wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 67.

Zdaniem Wnioskodawcy:

* nie ma on obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od pracowników uzyskujących przychód od nieodpłatnych (lub częściowo odpłatnych) świadczeń polegających na udziale ich dzieci w zabawach np. mikołajkowych czy z okazji Dnia Dziecka, podczas których dzieci pracowników mogą brać udział w organizowanych zabawach i zajęciach, korzystać z urządzeń rekreacyjnych dla dzieci (np. basen, zamek i zjeżdżalnia dmuchana) i innych atrakcji dostępnych dla uczestników organizowanych imprez (podstawa prawna art. 12 w związku z art. 11 ust. 1, 2a i 2b oraz art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.));

* ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od pracowników uzyskujących przychód od nieodpłatnych (lub częściowo odpłatnych) świadczeń rzeczowych wręczanych indywidualnym uczestnikom imprez (dzieciom pracowników) organizowanych i sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w postaci prezentów, podarunków i innych świadczeń rzeczowych, które stają się własnością obdarowanych i mają wyliczalną (realną) wartość, w sytuacji, w której wartość wszystkich świadczeń rzeczowych sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych otrzymanych przez danego pracownika w danym roku podatkowym przekroczyła kwotę 380 zł (podstawa prawna art. 31, art. 12 w związku z art. 11 ust. 1, 2a i 2b oraz 21 ust. 1 pkt 67 ustawy u.p.d.o.f.).

Mając na względzie opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz odpowiadając na pytanie, kiedy po stronie pracowników Wnioskodawcy powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z ust. 2b cytowanego wyżej przepisu jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W oparciu o powyższe należy przyjąć, że "nieodpłatne świadczenia" są to wszelkiego rodzaju świadczenia, które dokonywane są bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności - niebędące zarazem świadczeniami w pieniądzu ani w naturze (tzn. w postaci rzeczy lub praw) i odpowiednio świadczenia częściowo odpłatne są to wszelkiego rodzaju świadczenia, w których odpłatność jest niższa od samej wartości świadczenia.

Przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2b u.p.d.o.f. powstaje, gdy spełnione są (łącznie) dwie przesłanki:

Wykładnia ziszczenia się wskazanych przesłanek zawarta z kolei została w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, dotyczącego przychodów pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń, w którym Trybunał stwierdził, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 888, 1036, 1287, 1304. 1387 i 1717 oraz z 2014 r. poz. 223, 312, 567 i 598), rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".

Odpowiadając na pytanie, kiedy można mówić o otrzymaniu przez pracownika tak rozumianego przychodu tytułu nieodpłatnych świadczeń, tj. przysporzenia majątkowego o indywidualnie określonej wartości, które stanowi dla niego przychód podatkowy - Trybunał wskazał, że przychód w postaci nieodpłatnych świadczeń musi wiązać się z uzyskaniem przez pracownika korzyści majątkowej w jednej z dwóch postaci:

Trybunał podkreślił także, że przychód podatkowy stanowią wyłącznie otrzymane nieodpłatne świadczenia: "nie wystarczy zatem możliwość (wizja) uzyskania świadczenia. W konsekwencji należy uznać, że przychód ze stosunku pracy powstaje wyłącznie w razie realnego uzyskania przysporzenia w postaci nieodpłatnego świadczenia, nie jest natomiast związany z potencjalną możliwością uzyskania go (...) bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości."

W tym miejscu należy również uwzględnić kształtującą się od początku roku 2015 - pod wpływem wyroku Trybunału Konstytucyjnego - linię orzeczniczą sądów administracyjnych oraz organów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy szczególne znaczenie dla konkluzji niniejszej opinii mają dwie interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, odpowiednio w dniu 5 maja 2015 r. nr IBPBII/1/4511-194/15/BD oraz w dniu 17 lipca 2015 r. nr IBPB-2-1/1/4511-50/15/MZ. Wskazane interpretacje wydane zostały na skutek korzystnych dla występujących z wnioskiem o interpretacje podmiotów wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego odpowiednio z dnia 12 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 3274/14 oraz z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 3402/14, a sprawy dotyczyły sytuacji podobnych, czyli organizowanych przez pracodawcę imprez (w tym przypadku imprez barbórkowych). W pierwszej z wymienionych wyżej interpretacji organ podatkowy uznał, że:

"Zorganizowanie przez Wnioskodawcę w przedstawiony we wniosku sposób - imprezy barbórkowej dla pracowników, nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Impreza ta organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści), gdyż po stronie pracowników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Udział w imprezie barbórkowej organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do pracowników - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że udział pracowników w imprezie barbórkowej opisanej w zdarzeniu przyszłym nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Spółce nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek od tak uzyskanego przychodu (dochodu) na zasadach określonych w art. 31 ww. ustawy."

Identyczne stanowisko ten sam organ zajmuje w drugiej z wymienionych wyżej interpretacji dotyczącej również organizacji imprezy barbórkowej dla pracowników. Przy czym, co należy podkreślić, w rozpatrywanym tam stanie faktycznym pracownicy ponosili część kosztów uczestnictwa w imprezie barbórkowej.

Co istotne podobne poglądy dominują w wydawanych w roku 2015 interpretacjach organów podatkowych w stosunku do innych imprez o charakterze integracyjno-rozrywkowym. Tytułem przykładu wskazać tutaj można interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2015 r. Nr IBPB-2-1/4511-334/15/MK, interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 października 2015 r. Nr IPTPB1/4511-490/15-3/SJ, czy też interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 października 2015 r. Nr ITPB2/4511 -800/15/BK.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe stanowisko w całości odnosić można do przychodów z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych. W kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego oraz przywołanych interpretacji indywidualnych o przychodzie z tytułu nieodpłatnych świadczeń oraz z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2b u.p.d.o.f. można mówić wyłącznie w przypadku faktycznego otrzymania danego świadczenia przez pracownika, gdzie jednocześnie świadczenie to ma wymierną i obiektywnie możliwą do ustalenia wartość w odniesieniu do każdego zindywidualizowanego jego odbiorcy. Świadczeniem tym nie jest więc sama możliwość (uprawnienie) do uczestnictwa w danej imprezie, ale konkretne świadczenie (głównie) o charakterze konsumpcyjnym otrzymywane przez konkretnego pracownika w związku z daną imprezą.

Natomiast w przypadku gdy dane świadczenia adresowane są zbiorczo do wszystkich uczestników danej imprezy i nie jest możliwe konkretne określenie ile i o jakiej wartości świadczeń otrzymał każdy konkretny pracownik uczestniczący w danej imprezie brak jest możliwości ustalenia wartości faktycznie otrzymanego przez takiego pracownika przychodu.

Przemawia to za uznaniem, że zorganizowanie przez Wnioskodawcę w przedstawiony we wniosku sposób - imprezy mikołajkowej lub z okazji Dnia Dziecka dla dzieci pracowników, podczas których wszystkie dzieci pracowników mogą brać udział w organizowanych zabawach i zajęciach, korzystać z urządzeń rekreacyjnych dla dzieci (np. basen, zamek i zjeżdżalnia dmuchana) i innych atrakcji dostępnych ogólnie dla wszystkich uczestników organizowanych imprez, nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest bowiem możliwości ustalenia, w jakim zakresie poszczególni uczestnicy imprezy skorzystali z konkretnych świadczeń, a w konsekwencji brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do ogółu pracowników przypisać indywidualnym uczestnikom i określić ich wymierną korzyść majątkową, a co za tym idzie, wartość przychodu z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych, od którego byłoby możliwe naliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Inaczej wygląda kwestia osiągnięcia korzyści majątkowej przez pracownika, w przypadku prezentów otrzymywanych przez dzieci pracowników podczas imprez mikołajkowych czy z okazji Dnia Dziecka. Jak wskazano w stanie faktycznym, dzieci otrzymują paczki ze słodyczami i zabawki. Te podarunki są wręczane indywidualnie oznaczonym uczestnikom imprez i mają realną (wyliczalną) wartość. Stąd w takim wypadku należy przyjąć, że dochodzi do powstania przychodu po stronie pracownika w postaci świadczeń służących jego interesowi. Korzyść majątkowa polega co najmniej na zaoszczędzeniu wydatków.

Możliwe jest więc ustalenie w tym przypadku wartości przychodu podatkowego z tytułu świadczeń w naturze lub świadczeń częściowo odpłatnych, zgodnie z art. 11 ust. 2 i ust. 2b u.p.d.o.f., tj. wartości podarunku otrzymywanego przez dziecko danego pracownika, ustaloną na podstawie cen rynkowych, względnie różnicy między tą wartością a odpłatnością ponoszoną z tego tytułu przez pracownika. Przychód ten, w przypadku gdy zakup ww. podarunków jest finansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego do osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f., zgodnie z którym wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Oznacza to, że w sytuacji w której wartość wszystkich świadczeń rzeczowych sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych otrzymanych przez danego pracownika przekroczyła w roku podatkowym kwotę 380 zł, Wnioskodawca ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od pracowników uzyskujących przychód od nieodpłatnych (lub częściowo odpłatnych) świadczeń rzeczowych wręczanych indywidualnym uczestnikom imprez (dzieciom pracowników) organizowanych i sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w postaci prezentów, podarunków i innych świadczeń rzeczowych, które stają się własnością obdarowanych i mają wyliczalną (realną) wartość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy uczestnictwo dzieci w zabawie mikołajkowej bądź zabawie z okazji Dnia Dziecka prowadzi do powstania przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach (imprezach) integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy. W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Poza tym, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści nie powstaje przychód; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego uznać zatem należy, że udział dzieci pracowników w imprezie mikołajkowej lub z okazji Dnia Dziecka zaoferowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika w sytuacji gdy nie ma możliwości przypisania indywidualnym uczestnikom, jako ich wymiernej korzyści świadczenia adresowanego do wszystkich. Natomiast przychód powstaje jedynie w takim zakresie, w jakim jest możliwe określenie wartości nieodpłatnie (częściowo odpłatnie) otrzymanego świadczenia przez konkretne dziecko (pracownika, członka rodziny).

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Reasumując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku kiedy wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń rzeczowych (wartość tych świadczeń, z których dziecko lub pracownik (członek rodziny) na pewno skorzysta w trakcie zabawy - wartość paczek i innych świadczeń mających realną wartość) sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych przekroczy w roku podatkowym kwotę 380 zł, Wnioskodawca od tej nadwyżki ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Natomiast wartość pozostałych świadczeń, tj. organizacja imprezy, wynajem dmuchanych elementów, udział w zajęciach manualnych i inne atrakcje, których wartość przypadająca na danego uczestnika nie jest możliwa do ustalenia, nie stanowi przychodu, a tym samym na Wnioskodawcy z tego tytułu nie będą ciążyły obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, 35-016 Rzeszów ul. Kraszewskiego 4a po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.