ITPB2/4511-770/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2012 r. Wnioskodawca dostał krwotoku do pnia mózgu, który między innymi dolegliwościami spowodował paraliż prawej strony ciała. Mimo rehabilitacji następstwem tego wylewu jest poudarowa spastyczność, która przejawia się wzmożonym napięciem mięśniowym i bólem mięśni. Stan ten utrudnia Wnioskodawcy wykonywanie codziennych czynności życiowych, co w znacznym stopniu pogarsza jego jakość życia.

Od 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, co wynika z Orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Od 1 czerwca 2012 r. jest rencistą całkowicie niezdolnym do pracy, co potwierdza Orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21 sierpnia 2012 r. i orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 7 sierpnia 2014 r.

W dniu 28 lutego 2014 r. Wnioskodawca za własne zgromadzone środki pieniężne zakupił lampę.... Zakup potwierdzony został fakturą nr... wystawioną przez XXX sp. z o.o.w....

Codzienne naświetlania ww. lampą zmniejszają napięcie mięśni i przynoszą ulgę w bólu, co w dużym stopniu łagodzi dolegliwości, pomagając w codziennym funkcjonowaniu. Zakupiona lampa jest sprzętem rehabilitacyjnym używanym do rehabilitacji Wnioskodawcy i w takim celu została kupiona. Zakup lampy nie był finansowany ani współfinansowany przez żadną fundację, instytucję czy fundusz. Naświetlania tą lampą w naturalny sposób wzmacniają regenerację organizmu Wnioskodawcy, stymulując procesy biologiczne jego prawej strony ciała, a najważniejsze, że powodują ulgę w bólu.

Lecznicze działanie lampy... jest uznawane w środowisku lekarskim i w to urządzenie medyczne niektóre szpitale są wyposażone.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa przyjęto, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczeniu podlega wydatek na zakup lampy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne i wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na zakup indywidualnego sprzętu do rehabilitacji, ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych. Zakup lampy spełnia te warunki.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności oraz przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Zatem - w ocenie Wnioskodawcy - w stosunku do art. 26 ust. 7d ww. ustawy, odliczeniu podlega cały wydatek na zakup lampy, ponieważ był finansowany z jego środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Katalog wydatków rehabilitacyjnych jest katalogiem zamkniętym, tzn. odliczeniu podlegają wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, a wobec tego nie jest dopuszczalne stosowanie wykładni zarówno rozszerzającej, jak i zawężającej.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że aby wydatki na zakup sprzętu rehabilitacyjnego podlegały odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, sprzęt ten musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne.

Ponadto z uregulowań zawartych w powołanym przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, może być w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w dniu 19 marca 2012 r. Wnioskodawca dostał krwotoku do pnia mózgu, który między innymi dolegliwościami spowodował paraliż prawej strony ciała. Mimo rehabilitacji następstwem tego wylewu jest poudarowa spastyczność, która przejawia się wzmożonym napięciem mięśniowym i bólem mięśni. Stan ten utrudnia Wnioskodawcy wykonywanie codziennych czynności życiowych, co w znacznym stopniu pogarsza jego jakość życia.

Od 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, co wynika z Orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Od czerwca 2012 r. jest rencistą całkowicie niezdolnym do pracy, co potwierdza Orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21 sierpnia 2012 r. i orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 7 sierpnia 2014 r.

W dniu 28 lutego 2014 r. Wnioskodawca za własne zgromadzone środki pieniężne zakupił lampę.... Zakup potwierdzony został fakturą nr... wystawioną przez Z. sp. z o.o.w....

Codzienne naświetlania ww. lampą zmniejszają napięcie mięśni i przynoszą ulgę w bólu, co w dużym stopniu łagodzi dolegliwości, pomagając w codziennym funkcjonowaniu. Zakupiona lampa jest sprzętem rehabilitacyjnym używanym do rehabilitacji Wnioskodawcy i w takim celu została kupiona. Zakup lampy nie był finansowany ani współfinansowany przez żadną fundację, instytucję czy fundusz. Naświetlania tą lampą w naturalny sposób wzmacniają regenerację organizmu Wnioskodawcy, stymulując procesy biologiczne jego prawej strony ciała, a najważniejsze, że powodują ulgę w bólu.

Jeżeli zatem lampa... spełnia wymogi indywidualnego sprzętu niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego Wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności i gdy zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy, wydatki na ww. zakup mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji mogą zostać w całości odliczone od dochodu Wnioskodawcy.

Jednakże dla potwierdzenia prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi Wnioskodawca może wystąpić do lekarza specjalisty o wydanie zaświadczenia z którego będzie wynikało, że zakupiona lampa... jest niezbędna w jego rehabilitacji i jest w niej wykorzystywana oraz służy przywracaniu sprawności organizmu Wnioskodawcy stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (wskazanych w symbolu przyczyn niepełnosprawności - w orzeczeniu o niepełnosprawności)

W niniejszej sprawie zaznaczyć należy, iż skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej leży w interesie podatnika, więc to po stronie Wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, iż spełnia przesłanki do zastosowania tej ulgi, a więc również, że zakupiony sprzęt jest niezbędny w rehabilitacji oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z orzeczonej niepełnosprawności. Natomiast indywidualna interpretacja przepisów prawa jest jedynie przedstawieniem poglądu organu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej.

Mając bowiem na uwadze treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej, w przedmiotowej sprawie tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Zgodnie z zasadą dochodzenia do prawdy materialnej wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie postępowania podatkowego.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.