ITPB2/4511-764/15/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2013 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od października 2011 r. do końca czerwca 2014 r. Wnioskodawca pozostawał z partnerką życiową w nieformalnym związku, z którego to związku ma syna urodzonego 19 października 2011 r., który nosi Jego nazwisko. W podanym okresie tworzyli nieformalny związek, wychowywali syna, razem zamieszkiwali i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Partnerka życiowa Wnioskodawcy w ww. okresie nie pracowała, ale zajmowała się wychowaniem syna, w czasie kiedy Wnioskodawca pracował i łożył na utrzymanie rodziny. W związku z powyższym, będąc zatrudnionym na umowę o pracę skorzystał z przysługującej Jemu ulgi podatkowej na syna. Powyższa ulga wykorzystywana była na wychowanie i zaspokojenie potrzeb życiowych dziecka. W lipcu 2014 r. Wnioskodawca rozstał się z partnerką życiową, zasądzono na rzecz syna alimenty, które to regularnie płaci. Po uprzednim uzgodnieniu z matką syna Wnioskodawca skorzystał również z przysługującej ulgi podatkowej za 2014 r. (gdyż matka syna Wnioskodawcy nigdzie formalnie nie pracowała i nie mogła rozliczyć się w Urzędzie Skarbowym).

Wnioskodawca nadmienia, że cały czas ponosi wydatki na utrzymanie dziecka płacąc zasądzone alimenty i dobrowolnie opłaty za przedszkole. Była partnerka, matka syna Wnioskodawcy domaga się zwrotu ulgi podatkowej za lata 2012-2014, z której to skorzystał.

Wnioskodawca stwierdza, że ulga przysługuje obojgu rodzicom biologicznym i sprawującym opiekę nad dzieckiem. Skoro matka dziecka nie mogła skorzystać z przysługującej ulgi skorzystał On.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi oraz przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa przyjęto, że na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za lata 2012-2014 przysługiwały Wnioskodawcy, w sytuacji gdy była partnerka nie mogła z nich skorzystać, a prawa rodzicielskie przysługiwały obojgu rodzicom wychowującym i sprawującym opiekę nad dzieckiem.

Wnioskodawca uważa, że ulga na syna przysługiwała Jemu, skoro pracował, zarabiał i jednocześnie z partnerką zajmował się dzieckiem. Uważa, że nie można domagać się zwrotu ulgi na dziecko w czasie kiedy rodzice wspólnie je wychowywali, a upływ czasu i niepowodzenia rodziców nie mogą prowadzić do sytuacji kiedy czy to matka, czy ojciec po pewnym czasie z chęci zemsty domagać się będą zwrotu otrzymanej i wydanej na dziecko ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci tzw. ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za lata 2009-2012 określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2012 r.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1278) przepis art. 27f ust. 2 został zmieniony i od 1 stycznia 2013 r. otrzymał następujące brzmienie, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. b ww. ustawy zmieniającej w art. 27 po ust. 2 dodano również ust. 2a-2d.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Mając na uwadze powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi prorodzinnej są m.in. podatnicy, którzy:

* osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej (z zastrzeżeniem limitów wynikających z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

* w stosunku do małoletniego dziecka wykonywali władzę rodzicielską.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia każdego z rodziców do dokonania odliczeń. Przy czym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców, aby nie doszło do jej dublowania. Z kolei brak stosownego porozumienia dotyczącego ustalenia proporcji oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia, ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Jak wynika z treści wniosku, od października 2011 r. do końca czerwca 2014 r. Wnioskodawca pozostawał z partnerką życiową w nieformalnym związku, z którego to związku ma syna urodzonego 19 października 2011 r., który nosi Jego nazwisko. W podanym okresie tworzyli nieformalny związek, wychowywali syna, razem zamieszkiwali i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Partnerka życiowa Wnioskodawcy w ww. okresie nie pracowała, ale zajmowała się wychowaniem syna, w czasie kiedy Wnioskodawca pracował i łożył na utrzymanie rodziny. W związku z powyższym, będąc zatrudnionym na umowę o pracę skorzystał z przysługującej Jemu ulgi podatkowej na syna. Powyższa ulga wykorzystywana była na wychowanie i zaspokojenie potrzeb życiowych dziecka. W lipcu 2014 r. Wnioskodawca rozstał się z partnerką życiową, zasądzono na rzecz syna alimenty, które to regularnie płaci. Po uprzednim uzgodnieniu z matką syna Wnioskodawca skorzystał również z przysługującej ulgi podatkowej za 2014 r. (gdyż matka syna Wnioskodawcy nigdzie formalnie nie pracowała i nie mogła rozliczyć się w Urzędzie Skarbowym).

Wnioskodawca nadmienia, że cały czas ponosi wydatki na utrzymanie dziecka płacąc zasądzone alimenty i dobrowolnie opłaty za przedszkole. Była partnerka, matka syna Wnioskodawcy domaga się zwrotu ulgi podatkowej za lata 2012-2014, z której to skorzystał.

Wnioskodawca stwierdza, że ulga przysługuje obojgu rodzicom biologicznym i sprawującym opiekę nad dzieckiem. Skoro matka dziecka nie mogła skorzystać z przysługującej ulgi skorzystał On.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy była partnerka nie osiągała żadnych dochodów, co warunkuje zastosowanie odliczenia od podatku w ramach ulgi prorodzinnej w odniesieniu do rozliczenia za lata 2012-2014, Wnioskodawcy przysługiwała ulga wynikająca z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu określonych w nim warunków, w pełnej wysokości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.