ITPB2/4511-750/15/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 18 września 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącu kwietniu 2015 r. do Urzędu Skarbowego zostało złożone zeznanie podatkowe PIT-37 o rozliczeniu wspólnym małżonków Haliny (Wnioskodawczyni) i Romana Ś. za rok podatkowy 2014.

W dniu 6 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż otrzymali wezwanie do złożenia korekty zeznania podatkowego. Korekta dotyczy zmiany sposobu opodatkowania - według Urzędu Skarbowego - małżonkowie nie mogą złożyć wspólnego zeznania podatkowego lecz indywidualne, gdyż Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej w XXX spółka jawna w likwidacji rozlicza się podatkiem liniowym na formularzu PIT-36L.

Spółka jawna XXX w likwidacji zakończyła działalność w dniu 31 grudnia 2012 r. Krajowy Rejestr Sądowy nie dokonał wykreślenia spółki z rejestru z powodu braku podpisu drugiego ze wspólników pod jedną z uchwał dotyczących likwidacji spółki. Uchwała ta dotyczyła wzajemnych rozliczeń. Jednocześnie wskazuje, że wykreślenie spółki z KRS jest jedynie formalnym potwierdzeniem stanu faktycznego, tzn. że spółka zakończyła działalność w dniu 31 grudnia 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna złożyć korektę wspólnego zeznania podatkowego PIT-37 na indywidualne i rozliczyć się oddzielnie.

Wnioskodawczyni uważa, że - w związku z tym, iż XXX spółka jawna w likwidacji od 31 grudnia 2012 r. nie prowadzi działalności gospodarczej - ma prawo do wspólnego rozliczenia podatku na PIT-37. Faktem jest, że Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w spółce jawnej XXX w 2012 r. W dniu 5 września 2012 r. rozpoczęto likwidację spółki, która została zakończona 31 grudnia 2012 r. Z dniem 31 grudnia 2012 r. zlikwidowano kasę fiskalną, która została wykreślona z rejestru przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 10 stycznia 2013 r. W dniu 18 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o wykreślenie z KRS z wypełnionymi drukami NIP-2, NIP-B, NIP-D, RG-2, ZUS ZWPA, a 21 lutego 2013 r. został zamknięty rachunek bankowy. Natomiast w dniu 27 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowy VIII Wydział Gospodarczy KRS oddalił wniosek o wykreślenie z KRS, pomimo, że spółka zakończyła działalność, rozliczyła zobowiązania, zlikwidowała kasę fiskalną oraz zamknęła rachunek bankowy, ze względu na brak podpisu drugiego ze wspólników pod jedną z uchwał dotyczących likwidacji spółki.

Zdaniem Wnioskodawczyni spółka zakończyła działalność w dniu 31grudnia 2012 r. Stosowna informacja o zakończeniu działalności została przekazana do Urzędu Skarbowego w dniu 18 stycznia 2013 r. - na druku NIP-2 łącznie z wnioskiem o wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego. W Jej ocenie, czym innym jest wykreślenie spółki z rejestru, a czym innym zaprzestanie działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ustawy).

Na podstawie art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej 19%.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do ust. 6 art. 30c, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30e i art. 30f.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania uzależniona jest jednak od spełnienia szeregu warunków wyraźnie wskazanych przez ustawodawcę.

Przy czym z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów, pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w miesiącu kwietniu 2015 r. do Urzędu Skarbowego zostało złożone zeznanie podatkowe PIT-37 o rozliczeniu wspólnym małżonków Haliny (Wnioskodawczyni) i Romana Ś. za rok podatkowy 2014.

W dniu 6 lipca 2015 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż otrzymali wezwanie do złożenia korekty zeznania podatkowego. Korekta dotyczy zmiany sposobu opodatkowania - według Urzędu Skarbowego - małżonkowie nie mogą złożyć wspólnego zeznania podatkowego lecz indywidualne, gdyż Wnioskodawczyni z działalności gospodarczej w XXX spółka jawna w likwidacji rozlicza się podatkiem liniowym na formularzu PIT-36L.

Spółka jawna XXX w likwidacji zakończyła działalność w dniu 31 grudnia 2012 r. Krajowy Rejestr Sądowy nie dokonał wykreślenia spółki z rejestru z powodu braku podpisu drugiego ze wspólników pod jedną z uchwał dotyczących likwidacji spółki. Uchwała ta dotyczyła wzajemnych rozliczeń. Jednocześnie wskazuje, że wykreślenie spółki z KRS jest jedynie formalnym potwierdzeniem stanu faktycznego, tzn. że spółka zakończyła działalność w dniu 31 grudnia 2012 r.

W związku z tym wskazać należy, że zgodnie z art. 84 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) likwidatorzy powinni zgłosić zakończenie likwidacji i złożyć wniosek o wykreślenie spółki z rejestru. W przypadku rozwiązania spółki bez przeprowadzenia likwidacji, obowiązek złożenia wniosku ciąży na wspólnikach. Rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru (art. 84 § 2 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 58 k.s.h. rozwiązanie spółki powodują:

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie nastąpiło rozwiązanie Spółki jawnej, której Wnioskodawczyni była wspólnikiem. Samo zakończenie działalności w dniu 31 grudnia 2012 r., nie świadczy o jej likwidacji. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje okoliczność, że spółka rozliczyła zobowiązania, zlikwidowała kasę fiskalną, zamknęła rachunek bankowy.

Skoro więc nie nastąpiło rozwiązanie spółki jawnej poprzez wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego stanowi to podstawę do przyjęcia, że w roku 2014 do dochodów Wnioskodawczyni miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt ten wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni za 2014 r. nie przysługiwało prawo rozliczenia uzyskanych dochodów wspólnie z małżonkiem z uwagi na zaistnienie negatywnej przesłanki wykluczającej jego zastosowanie wskazanej w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podleganie przepisom art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia korekty, poprzez wypełnienie indywidualnego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2014.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.