ITPB2/4511-742/15/BK - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości-garażu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości-garażu - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 11 września 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości-garażu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 28 kwietnia 2015 r. została sprzedana nieruchomość - garaż. Przedmiotowy garaż został nabyty 7 marca 2002 r. przez Wnioskodawczynię i jej małżonka do majątku objętego wspólnością ustawową.

Po rozwodzie w dniu 17 marca 2009 r. w wyniku sądowego podziału majątku, który odbył się 2 czerwca 2011 r. garaż ten wszedł w skład majątku Wnioskodawczyni.

W skład majątku wspólnego będącego przedmiotem podziału oprócz ww. garażu wchodziły inne składniki majątkowe. Podział nastąpił w równych częściach bez rozliczenia gotówkowego. Wartość składników majątkowych otrzymanych w wyniku tego podziału mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed podziałem w majątku dorobkowym małżeńskim. Sprzedaż garażu nie nastąpiła w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, mając na uwadze fakt, że nieruchomość ta została nabyta powyżej 5 lat przed jej sprzedażą, jeżeli tak, to czy podatek ma być liczony od wartości całej nieruchomości, czy od tej części, której Wnioskodawczyni stała się właścicielem w wyniku podziału majątku wspólnego.

Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż garażu nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ garaż ten został zakupiony w 2002 r., a więc od jego nabycia minęło ponad 12 lat i jednocześnie podział majątku, który odbył się prawie 4 lata temu nie oznaczał wzbogacenia się dla żadnego z małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, dnia 28 kwietnia 2015 r. została sprzedana nieruchomość - garaż. Przedmiotowy garaż został nabyty 7 marca 2002 r. przez Wnioskodawczynie i jej małżonka do majątku objętego wspólnością ustawową.

Po rozwodzie w dniu 17 marca 2009 r. w wyniku sądowego podziału majątku, który odbył się 2 czerwca 2011 r. garaż ten wszedł w skład majątku Wnioskodawczyni.

W skład majątku wspólnego będącego przedmiotem podziału oprócz ww. garażu wchodziły inne składniki majątkowe. Podział nastąpił w równych częściach bez rozliczenia gotówkowego. Wartość składników majątkowych otrzymanych w wyniku tego podziału mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed podziałem w majątku dorobkowym małżeńskim. Sprzedaż garażu nie nastąpiła w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku, zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej (jego) nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości (prawa) przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, oraz przedstawiony stan faktyczny w szczególności fakt, iż wartość składników majątkowych, które otrzymała Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku mieściła się w udziale jaki przysługiwał Jej w majątku dorobkowym małżeńskim za datę nabycia garażu, którego sprzedaży Wnioskodawczyni dokonała w 2015 r. należy przyjąć 2002 r. tj. rok nabycia do majątku wspólnego.

W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2015 r. przedmiotowej nieruchomości (garażu) dokonana została po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie i nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.