ITPB2/4511-710/15/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z przeprowadzeniem zwolnień grupowych w E. sp. z o.o. z siedzibą w G., której to firmy Wnioskodawczyni była pracownikiem do dnia 31 sierpnia 2014 r. umieszczono ją na liście likwidowanych stanowisk pracy i objęta została świadczeniem proponowanym przez pracodawcę.

Pracodawca zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.) ustalił zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia w formie Regulaminu Zwolnień Grupowych w E. sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej zwany Regulaminem) Regulamin został zawarty na czas określony do dnia 30 grudnia 2014 r. Regulamin określał zasady rozwiązywania stosunków pracy poprzez zawarcie obustronnych porozumień oraz zasady i wysokość wypłaty świadczeń z tego tytułu.

Zasady ustalania otrzymanego przez Wnioskodawczynię świadczenia wynikały wprost z postanowień Regulaminu Zwolnień Grupowych w E. sp. z o.o. (§ 5 tegoż Regulaminu). Regulamin ten określał zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz wysokość i zasady wypłaty świadczeń.

Pomimo iż w Regulaminie nie nazwano świadczenia literalnie jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to taką rolę i taki charakter ono niewątpliwie pełniło. Zwalniany pracownik otrzymał świadczenie z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłacone świadczenie miało na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Jednoznacznie wskazuje na to § 13 Regulaminu, który stanowi, że pracownik, który rozwiąże umowę o pracę na warunkach opisanych w Regulaminie nie będzie mógł podjąć ponownie zatrudnienia u pracodawcy i innych pracodawców wchodzących w skład Grupy Kapitałowej, w przypadku podjęcia takiego zatrudnienia, pracownik zobowiązany byłby do zwrotu otrzymanych świadczeń. Ponadto były to świadczenia, które umożliwiać miały pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Tym bardziej, że § 11 pkt 3 Regulaminu stanowi, że otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych postanowieniami Regulaminu wyłącza jego prawo do jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującymi oraz postanowieniami Umowy Społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z powyższego wynika, że świadczenie było więc zadośćuczynieniem i odszkodowaniem, zastępującym otrzymanie przez pracownika jakichkolwiek innych świadczeń przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

Regulamin stanowi źródło prawa pracy, zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502), który stanowi: ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określających prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uchwalony regulamin powyższe kryteria spełnia i jest również zgodny z art. 9 § 2 i § 3 Kodeksu pracy, gdyż jego postanowienia nie są mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy, innych ustaw i aktów wykonawczych oraz układów zbiorowych pracy.

Zgodnie z zasadami powyższego regulaminu oraz postanowieniami porozumienia rozwiązującego umowę o pracę zostało Wnioskodawczyni naliczone świadczenie w wysokości 130.000 zł brutto. Wypłata nastąpiła w jednej racie w 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczenia określonego na podstawie Regulaminu Zwolnień Grupowych powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pracodawca nie powinien od świadczeń odszkodowawczych naliczać i potrącać podatku dochodowego, gdyż w październiku 2014 r. ustawodawca dokonał dodatkowego wpisu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W treści tego artykułu dookreślono, iż zwolnienie z opodatkowania dotyczy otrzymanych odszkodowań lub zadośćuczynień, jeżeli ich wysokość lub zasady ich ustalania wynikają wprost z układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów.

Wnioskodawczyni wskazuje, że wysokość i zasady wypłaconego Jej odszkodowania wynikały wprost z ustalonego przez pracodawcę Regulaminu Zwolnień Grupowych.

Dodatkowo w art. 14 zmienionej ustawy stwierdzono, iż przepisy między innymi art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym zmienioną ustawą mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

W wyjątkach nie ma zapisu wykluczającego zwolnienie z opodatkowania, odszkodowań wypłaconych na podstawie innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, czyli w przypadku Wnioskodawczyni ustalonego Regulaminu Zwolnień Grupowych w E. Sp. z o.o. z siedzibą w G.

Wobec faktu, że odszkodowanie wynikające z regulaminu zawarte jest w zwolnieniach w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako świadczenie wynikające wprost z regulaminu oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczenia takowego świadczenia, wartość tego świadczenia korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że wypłaty świadczeń netto pracodawca dokonał w terminie 15 kwietnia 2014 r. więc nie było to sprzeczne z postanowieniem powyższego art. 14 zmienionej ustawy. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że potrącenie podatku w kwocie 23.400 zł zostało dokonane niezgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna otrzymać zwrot ww. kwoty.

Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawczyni wskazała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPBII/1/415-881/14/BD z dnia 30 grudnia 2014 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB1/4511-411/15-2/DP wydane w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawczyni - otrzymała świadczenie o charakterze odszkodowania i zadośćuczynienia, którego zasady ustalania wynikały wprost z Regulaminu Zwolnień Grupowych stanowiącego normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni, korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.