ITPB2/4511-653/15/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 21 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni była pracownikiem Sp. z o.o. objętym Umową Społeczną dotyczącą zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej zawartej w S. dnia 19 lipca 2007 r. W czerwcu 2014 r. Wnioskodawczyni została zawiadomiona, że stanowisko pracy zostanie zlikwidowane i w ramach prowadzonej restrukturyzacji przewiduje się rozwiązanie umowy o pracę w trybie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Działające w Sp. z o.o. Organizacje Związkowe potwierdziły, że w dniu 17 czerwca 2014 r. otrzymały zawiadomienie o zamiarze przeprowadzenia zwolnień grupowych w Sp. z o.o. W zawiadomieniu tym zostało wymienione stanowisko pracy Wnioskodawczyni oraz sposób wyliczenia odszkodowania wynikającego z niewywiązania się z Umowy Społecznej gwarantującej zatrudnienie do 31 lipca 2017 r. W wyniku negocjacji z Organizacjami Związkowymi przyjęto w Sp. z o.o. Program Dobrowolnych Odejść, który wprowadzono na czas określony do dnia 30 grudnia 2014 r. W dniu 11 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z Sp. z o.o. porozumienie rozwiązujące umowę o pracę (w załączeniu), na mocy którego otrzymała odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia w wysokości 126.510 PLN (dwudziestokrotne wynagrodzenie miesięczne plus premia za szybką decyzję). Ww. porozumienie zawiera oświadczenie, że: "pracownik zrzeka się wszelkich uprawnień zastrzeżonych na jego rzecz mocą Umowy Społecznej, w szczególności stanowiących gwarancję zatrudnienia obowiązującą strony do dnia 31 lipca 2017 r. oraz wszelkich innych, które weszły do jego stosunku pracy". Wypłata nastąpiła w dwóch ratach zgodnie z porozumieniem, które przewidywało taki sposób wypłaty. I rata wyniosła 41.500 brutto minus podatek w kwocie 7.470 tj. 34.030 netto wypłacone w ostatnim dniu zatrudnienia. II rata wyniosła 85.000 brutto minus podatek w kwocie 15.300 tj. 69.700 wypłacone do dnia 10 stycznia 2015 r.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż prawo do wskazanego we wniosku świadczenia uzyskała na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść w Sp. z o.o. przyjętego Uchwałą nr xx Zarządu Spółki oraz Umowy Społecznej zawartej dnia 19 lipca 2007 r.

Dokumenty te stanowią normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

Z dokumentu na podstawie, którego zostało przyznane wskazane we wniosku świadczenie wynika, że świadczenie to stanowi odszkodowanie (§ 1.2 - Program Dobrowolnych Odejść - rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z wypłatą odszkodowania na zasadach określonych w Porozumieniu). Dokument, na podstawie, którego Wnioskodawczyni nabyła prawo do świadczenia zawiera zasady ustalania wysokości świadczenia (Programu Dobrowolnych Odejść w Sp. z o.o.). Świadczenie to zostało wypłacone w związku z dobrowolnym rozwiązaniem umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczenia wypłaconego przez pracodawcę na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść w wysokości 126.500 zł (dotyczącego zasad rozwiązywania umów z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników, na mocy którego wypłacono odszkodowanie z tego tytułu) jest wolna od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pracodawca nie powinien od wysokości świadczeń odszkodowawczych naliczać i potrącać podatku dochodowego, gdyż w październiku 2014 r. ustawodawca dokonał dodatkowego wpisu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z dnia 3 października 2014 r. poz. 1328). W treści tego art. dookreślono, że zwolnienie z opodatkowania dotyczy otrzymanych odszkodowań lub zadośćuczynień jeżeli ich wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów. Wysokość i zasady odszkodowania, które otrzymała Wnioskodawczyni wynikają z przyjętego przez Pracodawcę w uzgodnieniu z rganizacjami związkowymi Programu Dobrowolnych Odejść. Dodatkowo w art. 14 zmienionej ustawy stwierdzono, że przepisy, między innymi art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym zmienioną ustawą mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. Wypłaty świadczeń netto Pracodawca dokonał w grudniu 2014 r. i w styczniu 2015 r. W związku z powyższym potrącenie podatku w kwocie 22.770 zł (w I racie 7.470 zł, w II racie 15.300 zł) zostało dokonane niezgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni powinna otrzymać zwrot powyższej kwoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do dnia 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni była pracownikiem Sp. z o.o. objętym Umową Społeczną dotyczącą zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej Sp. z o.o. zawartej w S. dnia 19 lipca 2007 r. W czerwcu 2014 r. Wnioskodawczyni została zawiadomiona, że stanowisko pracy zostanie zlikwidowane i w ramach prowadzonej restrukturyzacji przewiduje się rozwiązanie umowy o pracę w trybie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). W wyniku negocjacji z Organizacjami Związkowymi przyjęto w Sp. z o.o. Program Dobrowolnych Odejść, który wprowadzono na czas określony do dnia 30 grudnia 2014 r. W dniu 11 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z Sp. z o.o. porozumienie rozwiązujące umowę o pracę, na mocy którego otrzymała odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia w wysokości 126.510 PLN (dwudziestokrotne wynagrodzenie miesięczne plus premia za szybką decyzję). Ww. porozumienie zawiera oświadczenie, że: "pracownik zrzeka się wszelkich uprawnień zastrzeżonych na jego rzecz mocą Umowy Społecznej, w szczególności stanowiących gwarancję zatrudnienia obowiązującą strony do dnia 31 lipca 2017 r. oraz wszelkich innych, które weszły do jego stosunku pracy". Wypłata nastąpiła w dwóch ratach zgodnie z porozumieniem, które przewidywało taki sposób wypłaty. I rata wyniosła 41.500 brutto minus podatek w kwocie 7.470 tj. 34.030 netto wypłacone w ostatnim dniu zatrudnienia. II rata wyniosła 85.000 brutto minus podatek w kwocie 15.300 tj. 69.700 wypłacone do dnia 10 stycznia 2015 r.

Ponadto z przesłanego uzupełnienia wynika, iż prawo do wskazanego we wniosku świadczenia uzyskała na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść w Sp. z o.o. przyjętego Uchwałą Zarządu Spółki oraz Umowy Społecznej zawartej dnia 19 lipca 2007 r.

Dokumenty te stanowią normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

Z dokumentu na podstawie, którego zostało przyznane wskazane we wniosku świadczenie wynika, że świadczenie to stanowi odszkodowanie (§ 1.2 - Program Dobrowolnych Odejść - rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z wypłatą odszkodowania na zasadach określonych w Porozumieniu). Dokument, na podstawie, którego Wnioskodawczyni nabyła prawo do świadczenia zawiera zasady ustalania wysokości świadczenia (Programu Dobrowolnych Odejść w Sp. z o.o.). Świadczenie to zostało wypłacone w związku z dobrowolnym rozwiązaniem umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawczyni - otrzymała odszkodowanie zasady ustalania wysokości którego wynikały z Programu Dobrowolnych Odejść stanowiącego normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni, korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.