ITPB2/4511-599/15-2/RS - PIT w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 6 sierpnia 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/4511-599/15-2/RS PIT w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od dnia 8 lipca 2014 r. Wnioskodawca jest uznany przez komisję lekarską ZUS za osobę niepełnosprawną - całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji. Niepełnosprawność ma związek z nowotworem złośliwym tarczycy, nowotworem złośliwym odbytnicy z przerzutami do wątroby, nadciśnieniem tętniczym, polineuropatiami czuciowymi kończyn górnych i dolnych. Przebyte operacje: strumektomia całkowita tarczycy (2013 r.), resekcja odbytnicy (2014 r.). Od lutego 2014 r. Wnioskodawca jest na chemioterapii paliatywnej - co 3 tygodnie pobyt w centrum... w.... Od lipca 2014 r. Wnioskodawca jest na rencie inwalidzkiej.

Wnioskodawca zamieszkuje wraz z żoną, która od 2006 r. posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu chorób serca (niedomykalność zastawek, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze). Wnioskodawca wraz z żoną mieszkają w domu jednorodzinnym, który do jesieni 2014 r. ogrzewany był piecem węglowym, umieszczonym w podpiwniczeniu domu. W związku z całkowitą utratą zdrowia oraz ograniczonymi siłami żony, ani Wnioskodawca ani Jego żona nie byli w stanie obsługiwać pieca centralnego ogrzewania i jesienią 2014 r. zmienili system ogrzewania na gazowy, co wiązało się z następującymi wydatkami: montaż kotła gazowego wraz z kompletacją materiałów 6.264 zł, oraz opłata przyłączeniowa 2.388 zł 91 gr.

Kwotę 6.264 zł. Wnioskodawca odliczył od dochodu za 2014 r. w myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ przyłącze gazowe było wykonywane podczas pobytu Wnioskodawcy w szpitalu, żona dokonała opłaty przyłączeniowej (2.388 zł 91 gr) i faktura została wystawiona na nią. Ta kwota nie była przez żonę uwzględniona w rozliczeniu podatkowym za 2014 r. (Wnioskodawca i Jego żona rozliczają się oddzielnie). Zmiana wyposażenia domu (piec węglowy) jest dla obojga małżonków ułatwieniem czynności życiowych, mogą w nim lepiej funkcjonować i oszczędzać zdrowie. Chemioterapia spowodowała i nadal powoduje całkowitą utratę sił. Zarówno Wnioskodawca jak i Jego żona nie są w stanie nosić węgiel, przygotowywać drewno i palić w piecu. Z pieca gazowego jest stała temperatura powietrza i wody, która jest dla Wnioskodawcy konieczna - stan zdrowia wymaga szczególnej higieny. Wnioskodawca ma również problemy z pamięcią, z silnymi bólami palców nóg i rąk, brakiem czucia. Żona Wnioskodawcy nie dałaby rady podołać tym obowiązkom, tym bardziej, że cała opieka nad Wnioskodawcą spadła na nią. Obecnie oboje mają poczucie bezpieczeństwa i jest im dużo łatwiej pokonywać trudności życiowe, z którymi borykają się każdego dnia. Decyzja podjęta w związku z wymianą systemu ogrzewania była związana z niepełnosprawnością małżonków i konieczna by móc jak najdłużej funkcjonować w domu. Wydatki poniesione na zmianę ogrzewania nie były sfinansowane ani dofinansowane ze środków PFRON, NFZ ani nie były zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie odliczył kwotę 6.264 zł od osiągniętego w 2014 r. dochodu, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy - wydatki na adaptację i wyposażenie domu, polegającą na zmianie sposobu ogrzewania (węglowe na gazowe) w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala odliczyć poniesione wydatki na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego, które ułatwiają Wnioskodawcy i Jego żonie funkcjonowanie w tym budynku i pokonywanie trudności wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1.

adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

2.

przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

3.

zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;

4.

zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

5.

odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;

6.

odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;

7.

opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;

8.

utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;

9.

opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;

10.

opłacenie tłumacza języka migowego;

11.

kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;

12.

leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);

13.

odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a.

osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b.

osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;

14.

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;

15.

odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a.

na turnusie rehabilitacyjnym,

b.

w zakładach, o których mowa w pkt 6,

c.

na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

1.

wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2.

okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;

3.

okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od dnia 8 lipca 2014 r. Wnioskodawca jest uznany przez komisję lekarską ZUS za osobę niepełnosprawną - całkowita niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji. Niepełnosprawność ma związek z nowotworem złośliwym tarczycy, nowotworem złośliwym odbytnicy z przerzutami do wątroby, nadciśnieniem tętniczym, polineuropatiami czuciowymi kończyn górnych i dolnych. Przebyte operacje: strumektomia całkowita tarczycy (2013 r.), resekcja odbytnicy (2014 r.). Od lutego 2014 r. Wnioskodawca jest na chemioterapii paliatywnej - co 3 tygodnie pobyt w centrum... w.... Od lipca 2014 r. Wnioskodawca jest na rencie inwalidzkiej.

Wnioskodawca zamieszkuje wraz z żoną, która od 2006 r. posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu chorób serca (niedomykalność zastawek, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze). Wnioskodawca wraz z żoną mieszkają w domu jednorodzinnym, który do jesieni 2014 r. ogrzewany był piecem węglowym, umieszczonym w podpiwniczeniu domu. W związku z całkowitą utratą zdrowia oraz ograniczonymi siłami żony, ani Wnioskodawca ani Jego żona nie byli w stanie obsługiwać pieca centralnego ogrzewania i jesienią 2014 r. zmienili system ogrzewania na gazowy, co wiązało się z następującymi wydatkami: montaż kotła gazowego wraz z kompletacją materiałów 6.264 zł, oraz opłata przyłączeniowa 2.388 zł 91 gr.

Kwotę 6.264 zł. Wnioskodawca odliczył od dochodu za 2014 r. w myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ przyłącze gazowe było wykonywane podczas pobytu Wnioskodawcy w szpitalu, żona dokonała opłaty przyłączeniowej (2.388 zł 91 gr) i faktura została wystawiona na nią. Ta kwota nie była przez żonę uwzględniona w rozliczeniu podatkowym za 2014 r. (Wnioskodawca i Jego żona rozliczają się oddzielnie). Zmiana wyposażenia domu (piec węglowy) jest dla obojga małżonków ułatwieniem czynności życiowych, mogą w nim lepiej funkcjonować i oszczędzać zdrowie. Chemioterapia spowodowała i nadal powoduje całkowitą utratę sił. Zarówno Wnioskodawca jak i Jego żona nie są w stanie nosić węgiel, przygotowywać drewno i palić w piecu. Z pieca gazowego jest stała temperatura powietrza i wody, która jest dla Wnioskodawcy konieczna - stan zdrowia wymaga szczególnej higieny. Wnioskodawca ma również problemy z pamięcią, z silnymi bólami palców nóg i rąk, brakiem czucia. Żona Wnioskodawcy nie dałaby rady podołać tym obowiązkom, tym bardziej, że cała opieka nad Wnioskodawcą spadła na nią. Obecnie oboje mają poczucie bezpieczeństwa i jest im dużo łatwiej pokonywać trudności życiowe, z którymi borykają się każdego dnia. Decyzja podjęta w związku z wymianą systemu ogrzewania była związana z niepełnosprawnością małżonków i konieczna by móc jak najdłużej funkcjonować w domu. Wydatki poniesione na zmianę ogrzewania nie były sfinansowane ani dofinansowane ze środków PFRON, NFZ ani nie były zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na montaż kotła gazowego wraz z kompletacją materiałów mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym wydatki związane z montażem kotła gazowego wraz z komplementacją materiałów jako wydatki na unowocześnienie systemu ogrzewania, stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy mającej związek m.in. z zaburzeniami funkcji czuciowych kończyn górnych i dolnych. Ponadto ze względu na stan zdrowia Wnioskodawcy wymagający szczególnej higieny, konieczna jest stała temperatura powietrza i wody co umożliwia piec gazowy. Wnioskodawca ma również problemy z silnymi bólami palców nóg i rąk.

Zatem wydatki związane z zamontowaniem pieca gazowego można uznać za wydatki, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2014.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl