ITPB2/4511-553/15/ENB - Możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/4511-553/15/ENB Możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 27 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym w dniu 24 i 29 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 24 i 29 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2014 r. ma ustalony z datą od 20 grudnia 2011 r. znaczny stopień niepełnosprawności w związku z wadą serca (stan po implantacji mechanicznej zastawki aortalnej, niewydolność układu krążenia, symbol 07-S, 05-R). Leczenie polega między innymi na obniżaniu krzepliwości krwi i wymaga regularnego kontrolowania wskaźnika krzepliwości (INr). W tym celu Wnioskodawca regularnie zakupuje paski do mierzenia INr. Paski te nie podlegają refundacji i Wnioskodawca w związku z ich zakupem nie otrzymuje żadnego dofinansowania. Koszt zakupu 1 opakowania (24 szt.) wynosi około 380 zł. Brak kontroli tego wskaźnika może decydować o zdrowiu lub życiu. Zbyt wysoki poziom INr może spowodować wylew, a zbyt niski udar bądź zator. W zależności od uzyskanego wyniku Wnioskodawca koryguje dawkę leków obniżających krzepliwość krwi. Paski są kupowane przez Wnioskodawcę od 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 Wnioskodawca ma prawo do odliczania kosztów nabycia pasków do pomiaru krzepliwości krwi.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup pasków testowych może być odliczany na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 jako zakup narzędzi technicznych ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. W przypadku Wnioskodawcy ułatwiają one utrzymanie prawidłowej krzepliwości krwi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. podstawą obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2013 r.).

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie orzeczenia z dnia 11 grudnia 2014 r. ma ustalony z datą od 20 grudnia 2011 r. znaczny stopień niepełnosprawności w związku z wadą serca (stan po implantacji mechanicznej zastawki aortalnej, niewydolność układu krążenia, symbol 07-S, 05-R). Leczenie polega między innymi na obniżaniu krzepliwości krwi i wymaga regularnego kontrolowania wskaźnika krzepliwości (INr). W tym celu Wnioskodawca regularnie zakupuje paski do mierzenia INr. Paski te nie podlegają refundacji i Wnioskodawca w związku z ich zakupem nie otrzymuje żadnego dofinansowania. Koszt zakupu 1 opakowania (24 szt.) wynosi około 380 zł. Brak kontroli tego wskaźnika może decydować o zdrowiu lub życiu. Zbyt wysoki poziom INr może spowodować wylew, a zbyt niski udar bądź zator. W zależności od uzyskanego wyniku Wnioskodawca koryguje dawkę leków obniżających krzepliwość krwi. Paski są kupowane przez Wnioskodawcę od 2011 r.

Mając na względzie powołane przepisy, w szczególności art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone indywidualne właściwości korespondujące z rodzajem danej niepełnosprawności.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter, powiązany z rodzajem niepełnosprawności.

W kontekście powyższego uznać zatem należy, iż zakup pasków do mierzenia krzepliwości krwi, pozostających w bezpośrednim związku z rodzajem niepełnosprawności i ułatwiających Wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych stanowi wydatek o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wskazanych we wniosku wydatków. Jednakże podkreślić należy, że odliczeniu od dochodu podlegają tylko te wydatki, które zostały poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu o niepełnosprawności, jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności lub data istnienia niepełnosprawności.

Wydatki te podlegają odliczeniu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Wysokość poniesionych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto i kiedy poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Reasumując wydatki poniesione na zakup pasków do mierzenia krzepliwości krwi stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji - przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7b i 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl