ITPB2/4511-424/15/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 maja 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży garażu.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1990 r. wraz z małżonką Wnioskodawca nabył garaż będący lokalem niemieszkalnym, stanowiącym odrębną nieruchomość, przeznaczony tylko do garażowania pojazdu.

Z dniem 8 maja 2007 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 czerwca 2006 r. ustała ustawowa wspólność majątkowa Wnioskodawcy i Jego małżonki. Wyrokiem Sądu z dnia 12 czerwca 2006 r. został orzeczony rozwód. Podział majątku wspólnego dokonany w dniu 15 października 2009 r. obejmował wszystkie składniki majątkowe:

* garaż,

* mieszkanie z pełnym wyposażeniem,

* samochód,

* urządzenia gospodarstwa domowego np. pralka automatyczna....

Sąd dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że garaż przyznał na własność Wnioskodawcy, a żonie Wnioskodawcy przyznał na własność mieszkanie z kompletnym wyposażeniem, samochód Polonez i urządzenia gospodarstwa domowego oraz zasądził od Niej na rzecz Wnioskodawcy spłatę w wysokości 50 000 zł.

Wartość składników majątkowych otrzymana przez Wnioskodawcę w wyniku podziału mieściła się w udziale jaki przysługiwał mu w majątku dorobkowym małżeńskim.

Końcowo Wnioskodawca podaje, że była żona, do momentu podziału majątku nigdy nie pracowała i nigdy nie wniosła żadnego majątku do ich wspólnego gospodarstwa.

W dniu 7 stycznia 2014 r. aktem notarialnym Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. garażu za kwotę 12 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą garażu Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, czy też nie.

W związku z tym, iż garaż pochodzi z podziału majątku wspólnego - z uwagi na treść art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy - zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) powołanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest zatem ustalenie daty nabycia, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w 1990 r. wraz z małżonką Wnioskodawca nabył garaż będący lokalem niemieszkalnym, stanowiącym odrębną nieruchomość, przeznaczony tylko do garażowania pojazdu.

Z dniem 8 maja 2007 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 12 czerwca 2006 r. ustała ustawowa wspólność majątkowa Wnioskodawcy i Jego małżonki. Wyrokiem Sądu z dnia 12 czerwca 2006 r. został orzeczony rozwód. Podział majątku wspólnego dokonany w dniu 15 października 2009 r. obejmował wszystkie składniki majątkowe:

* garaż,

* mieszkanie z pełnym wyposażeniem,

* samochód,

* urządzenia gospodarstwa domowego np. pralka automatyczna....

Sąd dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że garaż przyznał na własność Wnioskodawcy, a żonie Wnioskodawcy przyznał na własność mieszkanie z kompletnym wyposażeniem, samochód Polonez i urządzenia gospodarstwa domowego oraz zasądził od Niej na rzecz Wnioskodawcy spłatę w wysokości 50 000 zł.

Wartość składników majątkowych otrzymana przez Wnioskodawcę w wyniku podziału mieściła się w udziale jaki przysługiwał mu w majątku dorobkowym małżeńskim.

W dniu 7 stycznia 2014 r. aktem notarialnym Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. garażu za kwotę 12 000 zł.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak stanowi z kolei art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Na podstawie zaś art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.)w związku z cytowanym wyżej art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek.

Wyjaśnić również należy, że zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym, jeżeli wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości lub praw przekracza udział małżonka w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku, nawet wówczas, gdy nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą bowiem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) jak również stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana w wyniku podziału na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym przed tym podziałem, podatnik niewątpliwie nabywa własność nieruchomości lub prawa w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jeżeli natomiast spełnione są wymienione wyżej warunki, tj. wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia rzeczy uznać należy datę pierwotnego nabycia przez małżonków.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że na skutek dokonanego w 2009 r. podziału majątku wspólnego Wnioskodawca nabył garaż, którego wartość nie przekraczała przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym. Jego wartość była wręcz mniejsza, gdyż, jak wskazano w treści wniosku, w związku z podziałem sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy stosowna dopłatę od małżonki.

Tym samym opisanego we wniosku podziału majątku wspólnego nie można rozpatrywać w kategoriach nabycia, w rezultacie czego za datę nabycia przez Wnioskodawcę garażu stanowiącego odrębną nieruchomość należy przyjąć rok 1990.

W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawcę w 2014 r. garażu nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięciu lat, od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jego nabycia, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu uzyskanego przychodu (dochodu).

Końcowo zauważyć należy, iż z kolei art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, jak również przychody z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Przepis art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy ma zastosowanie do opodatkowania, a dokładnie braku opodatkowania nabycia majątku otrzymanego w wyniku podziału wspólnego majątku małżonków. Chodzi tu o brak opodatkowania w momencie, kiedy małżonkowie dokonują podziału majątku. Wskazuje na to jednoznacznie treść przepisu, z którego wynika, że nie podlega opodatkowaniu "przychód z podziału wspólnego majątku (...)". Natomiast przepis ten nie ma już zastosowania do zbycia majątku nabytego w wyniku podziału majątku małżonków.

Za nieprawidłowe uznać należało zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, dokonana sprzedaż garażu nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.