ITPB2/4511-224/16/BK - Ustalenie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 26 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest inwalidą, posiada orzeczenie o niepełnosprawności - stopień umiarkowany (II gr) ze względu na dysfunkcje narządu ruchu, tj. niedowład lewej ręki i lewej nogi (stan po udarze) oraz chorobę Parkinsona. Wnioskodawca wraz z małżonką, również osobą chorą (stan po zawale, choroba wieńcowa, zwyrodnienie kręgosłupa, neuropatia, zanik mięśni kończyn dolnych) mieszka w dwupokojowym mieszkaniu usytuowanym na I piętrze. Mieszkanie to było ogrzewane za pomocą ogrzewania etażowego. Piec ogrzewający wodę w kaloryferach oraz ciepłą wodę do mycia znajdował się w mieszkaniu, w kuchni. Obsługa jego była uciążliwa, ponieważ wymagała wnoszenia opału po schodach na I piętro. W lipcu 2015 r. Wnioskodawca dokonał zakupu i instalacji pieca gazowego dwufunkcyjnego Termet, zastępując nim piec etażowy. Tak więc piec gazowy ogrzewa mieszkanie oraz wodę, dzięki czemu zdecydowanie poprawiła się wygoda i możliwość wykonywania podstawowych czynności życiowych tj. mycie czy zapewnienie ciepła w mieszkaniu. Wnioskodawca podaje, że w remoncie mieszkania pomógł mu syn. Zakup pieca w całości został sfinansowany z własnych środków. Wnioskodawca nie korzystał z dofinansowania z PFRON-u, ani innych źródeł. Koszt pieca wyniósł 2 200 zł. Wnioskodawca posiada fakturę potwierdzającą zakup ww. pieca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca rozliczając się za rok podatkowy 2015 w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od osiągniętego dochodu zakup dwufunkcyjnego pieca gazowego w związku z ułatwieniem czynności życiowych?

W ocenie Wnioskodawcy zakup i montaż pieca gazowego w celu ułatwienia czynności życiowych osoby niepełnosprawnej może odliczyć od dochodu za 2015 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zakup i montaż pieca gazowego w istotny sposób ułatwiły Mu wykonywanie czynności życiowych związanych z ogrzaniem mieszkania oraz utrzymaniem higieny osobistej. Ograniczyły uciążliwe prace, tj. wnoszenie opału (węgiel, drewno) na I piętro oraz czynności związane z eksploatacją zwykłego pieca (czyszczenie, wynoszenie popiołu), które już dziś jest trudno wykonywać w związku z niedowładem po udarze oraz postępującą chorobą Parkinsona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 7c ww. ustawy w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z art. 26 ust. 7e ww. ustawy wynika, że przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest inwalidą, posiada orzeczenie o niepełnosprawności - stopień umiarkowany (II gr) ze względu na dysfunkcje narządu ruchu, tj. niedowład lewej ręki i lewej nogi (stan po udarze) oraz chorobę Parkinsona. Wnioskodawca wraz z małżonką, również osobą chorą (stan po zawale, choroba wieńcowa, zwyrodnienie kręgosłupa, neuropatia, zanik mięśni kończyn dolnych) mieszka w dwupokojowym mieszkaniu usytuowanym na I piętrze. Mieszkanie to było ogrzewane za pomocą ogrzewania etażowego. Piec ogrzewający wodę w kaloryferach oraz ciepłą wodę do mycia znajdował się w mieszkaniu, w kuchni. Obsługa jego była uciążliwa, ponieważ wymagała wnoszenia opału po schodach na I piętro. W lipcu 2015 r. Wnioskodawca dokonał zakupu i instalacji pieca gazowego dwufunkcyjnego Termet, zastępując nim piec etażowy. Tak więc piec gazowy ogrzewa mieszkanie oraz wodę, dzięki czemu zdecydowanie poprawiła się wygoda i możliwość wykonywania podstawowych czynności życiowych tj. mycie czy zapewnienie ciepła w mieszkaniu. Wnioskodawca podaje, że w remoncie mieszkania pomógł mu syn. Zakup pieca w całości został sfinansowany z własnych środków. Wnioskodawca nie korzystał z dofinansowania z PFRON-u, ani innych źródeł. Koszt pieca wyniósł 2 200 zł. Wnioskodawca posiada fakturę potwierdzającą zakup ww. pieca.

Stosownie do zacytowanego wyżej art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na wymianę pieca etażowego na nowy dwufunkcyjny piec gazowy Termet, wraz z jego instalacją mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie "adaptacja" rozumieć należy więc jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym wydatki poniesione na wymianę pieca etażowego wymagającego noszenia opału na I piętro na nowy dwufunkcyjny piec gazowy wraz z jego instalacją, jako wydatki na unowocześnienie systemu ogrzewania, stanowią zarówno wydatki na przystosowanie mieszkania jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy, który z powodu niepełnosprawności narządu ruchu, tj. niedowładu lewej ręki i lewej nogi - stan po udarze oraz choroby Parkinsona ma problemy z poruszaniem się i wykonywaniem podstawowych czynności życiowych.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wymianę pieca etażowego na dwufunkcyjny piec gazowy wraz z jego instalacją można uznać za wydatki, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2015, w którym zostały poniesione.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.