ITPB2/4511-135/15/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytur otrzymywanych z Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytur otrzymywanych z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada obywatelstwo niemieckie. W Niemczech pracował na podstawie umowy o pracę na czas nieograniczony i tam po ukończeniu 60 lat jako osoba niezdolna do pracy (wylew w 2008 r.) nabył prawa do emerytury z dniem 30 czerwca 2012 r. W 2002 r. Wnioskodawca zawarł w Polsce związek małżeński z Polką.

W dniu 18 września 2007 r. Wnioskodawca uzyskał zaświadczenie wydane przez Wojewodę o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej z dniem 17 września 2007 r.

Od dnia 7 lipca 2012 r. Wnioskodawca ma jedyne miejsce zamieszkania w Polsce i jak został poinformowany w 2017 r. może ubiegać się o kartę pobytu stałego. W Niemczech nie posiada zameldowania na pobyt stały i tymczasowy oraz nie posiada miejsca zamieszkania.

Od dnia 1 lipca 2012 r. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę:

* z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Deutsche Rentenversicherung Bund (Niemiecka Federalna Instytucja Ubezpieczeń Rentowych), gdzie przez cały okres zatrudnienia pracodawca niemiecki potrącał z wynagrodzenia co miesiąc składki na emeryturę;

* oraz emeryturę zakładową wypłacą przez A. z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego przez niemieckiego pracodawcę dla pracowników zakładu A., którego Wnioskodawca był uczestnikiem. Pracownicze programy emerytalne są formą zorganizowanego, grupowego oszczędzania na przyszłą emeryturę. Przystąpienie do programu emerytalnego prowadzonego przez pracodawcę było obowiązkowe. Zgodnie z regulaminem programu emerytalnego, składkę na fundusz finansował pracodawca.

Obie emerytury są wypłacane na rachunek bankowy znajdujący się w Niemczech. Powyższe środki Wnioskodawca pobiera przez bankomat w Polsce na zabezpieczenie codziennych potrzeb życiowych

W roku podatkowym 2013 całkowite dochody Wnioskodawcy pochodziły wyłącznie z emerytur Deutsche Rentenversicherung Bund oraz pracowniczego programu emerytalnego A.

W Polsce Wnioskodawca za rok 2013 nie uzyskał żadnych dochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy za rok podatkowy 2013 i lata następne Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy świadczenia emerytalne wypłacone z Deutsche Rentenversicherung Bund oraz pracowniczego programu emerytalnego A. za rok 2013 oraz lata następne będą opodatkowane w Polsce podatkiem dochodowym osób fizycznych, czy będą zwolnione z opodatkowania.

3. Czy jeżeli w roku 2013 i w latach następnych Wnioskodawca uzyskał tylko dochody z emerytur wypłacanych z Deutsche Rentenversicherung Bund oraz pracowniczego programu emerytalnego A. Wnioskodawca ma obowiązek składania rocznych zeznań podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 - z regulacji art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy określającej osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. A zatem dla celów podatkowych od dnia 7 lipca 2012 r. Wnioskodawca ma jedyne i stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z powyższym za rok 2013 i lata następne podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej.

W odniesieniu do pytania nr 2 - dyspozycja art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. A zatem przepisy dotyczące otrzymywanych świadczeń emerytalnych z Niemiec reguluje umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Artykuł 18 ust. 2 ww. umowy stanowi, że bez względu na postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu płatności otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się Państwie (Polska) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemcy).

A zatem świadczenie emerytalne wypłacone w roku 2013 i w latach następnych z Deutsche Rentenversicherung Bund będzie zwolnione z opodatkowania w Polsce, a podatek zostanie pobrany w Państwie źródła.

Artykuł 18 ust. 1 ww. umowy stanowi, że emerytury i podobne świadczenia lub renty otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polsce).

Zgodnie z zapisem art. 18 ust. 1 ww. umowy świadczenie emerytalne wypłacane z pracowniczego programu emerytalnego A. winno być opodatkowane w Polsce, ale stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

W myśl art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zakres działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami stanowi Dyrektywa 2013/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. (Dz. Urz. L Nr 235, poz. 10). Ustawa określa zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy, oraz warunki uczestnictwa w tych programach.

Natomiast na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207, z późn. zm.) przez wypłatę rozumie się-dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Zasady wypłat, wypłat transferowych i zwrotu z programu określa art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie wypłaty dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę z pracowniczego programu emerytalnego, po przejściu na emeryturę.

A zatem świadczenie emerytalne wypłacone w roku 2013 i latach następnych z pracowniczego programu emerytalnego A. objęte jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce lecz to świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania w Polsce.

Powyższe stanowisko potwierdzają:

W odniesieniu do pytania nr 3 - w związku z tym, że:

* świadczenie emerytalne wypłacone z Deutsche Rentenversicherung Bund korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w Polsce zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku;

* świadczenie emerytalne wypłacone z pracowniczego programu emerytalnego A. objęte jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między i Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, lecz to świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania w Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* w roku podatkowym 2013 całkowite dochody Wnioskodawcy pochodziły wyłącznie z emerytur Deutsche Rentenversicherung Bund oraz pracowniczego programu emerytalnego A.;

* w Polsce za rok 2013 nie uzyskał żadnych dochodów;

Wnioskodawca nie musi składać zeznania rocznego i nie musi rozliczać się z tych dochodów w Polsce ani w 2013 r. ani w latach następnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Odnosząc powyższe do okoliczności faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę, w szczególności zaś uwzględniając Jego "jedyne miejsce zamieszkania w Polsce" uznać zatem należy, że w okresie, którego dotyczą pytania zadane we wniosku Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż emerytury i podobne świadczenia lub renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Mając na względzie powyższe, emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę z obowiązkowego sytemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, podlega opodatkowaniu, zgodnie z powołanym art. 18 ust. 2 ww. umowy, tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast emerytura otrzymywana z niemieckiego pracowniczego programu emerytalnego podlega opodatkowaniu - stosownie do art. 18 ust. 1 ww. umowy - tylko w państwie, w którym osoba ma miejsce zamieszkania, tj. w przypadku Wnioskodawcy - tylko w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie. Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie "wypłata" dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

W sytuacji zatem gdy emerytura jest otrzymywana przez Wnioskodawcę z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Niemczech podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, emerytura wypłacana Wnioskodawcy z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Natomiast emerytura otrzymywana z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o niemieckie przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, w 2013 r. i w latach następnych ww. dochody uzyskane przez Wnioskodawcę posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce nie podlegają wykazaniu w zeznaniach podatkowych. W przypadku zatem osiągania wyłącznie tych dochodów Wnioskodawca nie ma obowiązku składania zeznań podatkowych w Polsce.

Końcowo, w przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Organ podatkowy w postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.