ITPB2/4511-1171/15/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zebranie Przedstawicieli Członków Spółdzielni (Wnioskodawcy) w oparciu o art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych podjęło uchwałę, w której wyrażono zgodę na rozliczenie dokonanych wpłat z tytułu przekształcenia po dniu 23 kwietnia 2001 r. lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na własnościowe prawo w wysokości przekraczającej pokrycie całkowitych kosztów budowy lokalu, w ten sposób, że kwoty te zostaną wpisane na poczet wpłat na fundusz remontowy, przypadających od osób, na rzecz których Spółdzielnia przekształciła to prawo. Osoby, których dotyczy określone powyżej rozliczenie miały nie dokonywać comiesięcznych wpłat na fundusz remontowy do czasu, aż kwota będąca różnicą sumy należnych miesięcznych wpłat na fundusz remontowy, przypadających na ten lokal, a kwotą wniesioną przy przekształceniu przekraczającą wartość całkowitych kosztów budowy, będzie większa od zera.

Przedmiotowy lokal mieszkalny umową darowizny z dnia 13 stycznia 2014 r. został darowany synowi, który nadal korzysta z wyżej opisanego uprzywilejowania, tj. obowiązany jest do regulowania wszelkich opłat związanych z otrzymanym lokalem mieszkalnym poza wpłatami na rzecz funduszu remontowego. Tym samym obdarowany właściciel lokalu ponosi mniejsze koszty utrzymania niż pozostali w danej nieruchomości, bowiem Spółdzielnia każdego miesiąca nie pobiera od niego kwot na rzecz funduszu remontowego (w 2015 r. jest to 130,96 zł miesięcznie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wyżej opisana sytuacja jest przysporzeniem majątku obdarowanemu właścicielowi tegoż mieszkania i w związku z tym, czy Spółdzielnia obowiązana jest do sporządzenia i wystawienia PIT-8C, w którym wykaże kwotę, o którą w danym roku obniżyła mu opłaty.

Czy w ten sam sposób Spółdzielnia powinna potraktować każdego kolejnego następcę tegoż lokalu (również kupującego), tj. obniżenie opłat za mieszkanie traktować jako przysporzenie majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przywileju zaliczenia części wkładu budowlanego na poczet wpłat na fundusz remontowy mogą korzystać jedynie osoby, które dokonały przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe, a nie ich następcy, nawet obdarowani. Wnioskodawca uważa więc, że dla każdego kolejnego właściciela takiego mieszkania, w tym również obdarowanego, obniżenie opłat jest przysporzeniem w majątku i należy wystawić PIT 8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, a w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą kwoty należne, chociażby nie zostały faktycznie otrzymane. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak natomiast stanowi art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zebranie Przedstawicieli Członków Spółdzielni w oparciu o art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych podjęło uchwałę, w której wyrażono zgodę na rozliczenie dokonanych wpłat z tytułu przekształcenia po dniu 23 kwietnia 2001 r. lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na własnościowe prawo w wysokości przekraczającej pokrycie całkowitych kosztów budowy lokalu, w ten sposób, że kwoty te zostaną wpisane na poczet wpłat na fundusz remontowy, przypadających od osób, na rzecz których Spółdzielnia przekształciła to prawo. Osoby, których dotyczy określone powyżej rozliczenie miały nie dokonywać comiesięcznych wpłat na fundusz remontowy do czasu, aż kwota będąca różnicą sumy należnych miesięcznych wpłat na fundusz remontowy, przypadających na ten lokal, a kwotą wniesioną przy przekształceniu przekraczającą wartość całkowitych kosztów budowy, będzie większa od zera.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast sytuacji, w której lokal mieszkalny umową darowizny z dnia 13 stycznia 2014 r. został darowany osobie (synowi), która nadal korzysta z wyżej opisanego uprzywilejowania, tj. obowiązana jest do regulowania wszelkich opłat związanych z otrzymanym lokalem mieszkalnym poza wpłatami na rzecz funduszu remontowego. Tym samym obdarowany właściciel lokalu ponosi mniejsze koszty utrzymania niż pozostali w danej nieruchomości, bowiem Spółdzielnia każdego miesiąca nie pobiera od niego kwot na rzecz funduszu remontowego (w 2015 r. jest to 130,96 zł miesięcznie).

W związku z tak przedstawionymi wątpliwościami Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 z późn. zm.) członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z ust. 11 tego przepisu wynika, że osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Z kolei jak stanowi jego ust. 2, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Natomiast z art. 6 ust. 3 ww. ustawy wynika, że spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z zacytowanych przepisów wynika, że wszyscy posiadacze lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach spółdzielni mieszkaniowych (bez względu na tytuł prawny przysługujący do lokalu) zobowiązani są ponosić koszty ich utrzymania. Obowiązek ten realizowany jest m.in. poprzez wnoszenie stosownych opłat na rzecz funduszu remontowego utworzonego w spółdzielni.

W świetle przedstawionych przepisów oraz wyjaśnień uznać więc należy, że w przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej sytuacji obdarowany - jako właściciel lokalu mieszkalnego, który nie uiścił kwot z tytułu przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe prawo do lokalu w wysokości przekraczającej całkowity koszt budowy lokalu - niewątpliwie uzyskuje w związku ze zwolnieniem z obowiązku wnoszenia wpłat na fundusz remontowy przysporzenie majątkowe, które mieści się w definicji przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie takie powoduje bowiem zmniejszenie zobowiązania ciążącego na nim względem Spółdzielni Mieszkaniowej (Wnioskodawcy) z tytułu opłat za lokal mieszkalny. Świadczenie takie w przypadku nabywcy lokalu mieszkalnego od osoby, która wnosiła opłaty z tytułu przekształcenia, nie ma również - jak miałoby to miejsce w przypadku osób uiszczających taką opłatę - charakteru zwrotnego. Tym samym nabywca lokalu mieszkalnego - w opisanej sytuacji obdarowany, ale również każdy następny nabywca takiego lokalu bez względu na tytuł prawny tego nabycia - korzystając ze zmniejszenia czynszu o kwotę przypadającą na fundusz remontowy, uzyskuje przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia takiemu właścicielowi lokalu mieszkalnego informacji o przychodach z innych źródeł (PIT-8C), co wynika z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.