ITPB2/4511-1000/15/MM - PIT w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 20 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 20 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane 15 czerwca 2015 r. przez Powiatowy Zespół o Niepełnosprawności, kwalifikujące ją do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Ww. orzeczenie zostało wydane w związku ze zdiagnozowaną u Wnioskodawczyni w czerwcu 2015 r. cukrzycą typu I (insulinozależną), a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 21 maja 2015 r. Ponadto Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie o celowości leczenia z wykorzystaniem pompy insulinowej wydane przez lekarza prowadzącego (diabetologa), a także zaświadczenie o stosowanych lekach wydane przez diabetologa.

Zakupu pompy insulinowej za kwotę 6.690 zł. Wnioskodawczyni dokonała 29 czerwca 2015 r. i wydatek ten został częściowo sfinansowany ze środków:

1. Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych XXX - kwotą 500 zł (w lipcu 2015 r.),

2. Funduszu Pomocowego YYY - kwotą 1.000 zł (w październiku 2015 r.),

Ww. wydatek nie został sfinansowany ani dofinansowany ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ.

Zakupiona pompa insulinowa służy leczeniu cukrzycy i codziennej rehabilitacji Wnioskodawczyni.

Do prawidłowego toku leczenia cukrzycy Wnioskodawczyni używa także:

W dniach 7 lipca, 28 lipca, 5 października, 20 października, 27 października 2015 r. Wnioskodawczyni dokonywała zakupów sprzętu i leków wymienionych powyżej, w zależności od potrzeb wynikających z codziennego niezbędnego procesu leczenia i rehabilitacji osoby chorej na cukrzycę typu 1. Wydatki, które w związku z tym Wnioskodawczyni poniosła nie zostały sfinansowane, ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ, ani zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Osprzęt do pompy insulinowej jest integralną częścią tego sprzętu i nie ma możliwości korzystania z niego bez odpowiednich części, takich, jak: wkłucia, czy pojemniki na insulinę. Osprzęt i drobny indywidualny sprzęt/narzędzia techniczne są niezbędne w procesie leczenia i rehabilitacji związanej z cukrzycą, charakteryzują się indywidualnym przeznaczeniem. Natomiast wymienione leki - insulina - reguluje (obniża) poziom cukru we krwi, nie dopuszczając do hipoglikemii, a glukoza podnosi stężenie cukru we krwi (nie dopuszczając do utraty świadomości podczas hipoglikemii).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można odliczyć od podstawy opodatkowania tym podatkiem wydatki na zakup:

* pompy insulinowej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w części wynikającej z różnicy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą dofinansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Funduszu Pomocowego YYY,

* zestawu infuzyjnego - wkłucia, pojemników na insulinę, lancetów, pasków do glukometru, pasków do badania moczu - w pełnej wysokości,

* wymienionych powyżej leków - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni pompa insulinowa cechuje się indywidualnym przeznaczeniem i niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwia funkcjonowanie i wykonywanie czynności życiowych w związku z niepełnosprawnością orzeczoną z powodu cukrzycy. Stosowanie terapii pompą insulinową ma ograniczać niedogodności związane z leczeniem cukrzycy, a najbardziej robienie zastrzyków podających insulinę do organizmu, w przypadku Wnioskodawczyni około 8 razy dziennie.

Zestawy infuzyjne-wkłucia, pojemniki na insulinę, lancety, paski do glukometru, paski do badania moczu są niezbędne w procesie leczenia i rehabilitacji związanej z cukrzycą, charakteryzują się indywidualnym przeznaczeniem. Stosowanie terapii z wykorzystaniem terapii pompy insulinowej pomaga ograniczyć niedogodności związane z występowaniem i leczeniem choroby. Nie ma możliwości korzystania z pompy insulinowej bez pojemników na insulinę oraz zestawów infuzyjnych. Pozostałe wymienione urządzenia i narzędzia ułatwiają, a niekiedy umożliwiają wykonywanie czynności życiowych osoby niepełnosprawnej w związku z cukrzycą typu 1.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć od podatku wydatki na zakup pompy insulinowej w części stanowiącej różnicę między kwotą poniesionego wydatku, a kwotą dofinansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Funduszu Pomocowego YYY, wydatki na zakup osprzętu do eksploatacji pompy insulinowej oraz drobnego indywidualnego sprzętu w pełnej wysokości oraz na zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Przy tym Wnioskodawczyni wskazuje, że definicja leku zawarta została art. 2 pkt 11 ustawy - Prawo farmaceutyczne, zgodnie z którym, lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu.

Natomiast z art. 32 tej ustawy wynika, że produktem leczniczym jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiona jako posiadająca właściwości zapobieganiu lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni uważa, że zarówno insulina, jak i glukoza są lekami ratującymi jej życie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a - stosownie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane 15 czerwca 2015 r. przez Powiatowy Zespół o Niepełnosprawności, kwalifikujące ją do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Ww. orzeczenie zostało wydane w związku ze zdiagnozowaną u Wnioskodawczyni w czerwcu 2015 r. cukrzycą typu I (insulinozależną), a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 21 maja 2015 r. Ponadto Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie o celowości leczenia z wykorzystaniem pompy insulinowej wydane przez lekarza prowadzącego (diabetologa), a także zaświadczenie o stosowanych lekach wydane przez diabetologa.

Zakupu pompy insulinowej za kwotę 6.690 zł. Wnioskodawczyni dokonała 29 czerwca 2015 r. i wydatek ten został częściowo sfinansowany ze środków:

1. Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych XXX (w lipcu 2015 r.),

2. Funduszu Pomocowego YYY - kwotą 1.000 zł (w październiku 2015 r.),

Ww. wydatek nie został sfinansowany ani dofinansowany ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ.

Zakupiona pompa insulinowa służy leczeniu cukrzycy i codziennej rehabilitacji Wnioskodawczyni.

Do prawidłowego toku leczenia cukrzycy Wnioskodawczyni używa także:

W dniach 7 lipca, 28 lipca, 5 października, 20 października, 27 października 2015 r. Wnioskodawczyni dokonywała zakupów sprzętu i leków wymienionych powyżej, w zależności od potrzeb wynikających z codziennego niezbędnego procesu leczenia i rehabilitacji osoby chorej na cukrzycę typu 1. Wydatki, które w związku z tym Wnioskodawczyni poniosła nie zostały sfinansowane, ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON, środków NFZ, ani zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Osprzęt do pompy insulinowej jest integralną częścią tego sprzętu i nie ma możliwości korzystania z niego bez odpowiednich części, takich, jak: wkłucia, czy pojemniki na insulinę. Osprzęt i drobny indywidualny sprzęt/narzędzia techniczne są niezbędne w procesie leczenia i rehabilitacji związanej z cukrzycą, charakteryzują się indywidualnym przeznaczeniem. Natomiast wymienione leki - insulina - reguluje (obniża) poziom cukru we krwi, nie dopuszczając do hipoglikemii, a glukoza podnosi stężenie cukru we krwi (nie dopuszczając do utraty świadomości podczas hipoglikemii).

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Podkreślić przy tym należy, że określenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem jak wynika z powyższego, nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż używanie pompy insulinowej przez Wnioskodawczynię jako osobę niepełnosprawną w związku z zachorowaniem na cukrzycę typu I niewątpliwie ułatwia oraz umożliwia Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych, zatem wydatek poniesiony na zakup tego urządzenia mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy i gdy został prawidłowo udokumentowany podlega odliczeniu od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej. W sytuacji, gdy ww. wydatek został częściowo sfinansowany z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych XXX oraz z Funduszu Pomocowego YYY, odliczeniu od dochodu - stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Również za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać wydatki (zalecone przez lekarza specjalistę) poniesione przez Wnioskodawczynię jako osobę niepełnosprawną, na zakup osprzętu do eksploatacji pompy insulinowej (pojemników na insulinę oraz zestawów infuzyjnych). W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające poniesienie tych wydatków i wydatki te nie zostały sfinansowane, ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie ma prawo odliczyć je od dochodu w pełnej wysokości.

W odniesieniu do odliczenia z tytułu wydatków poniesionych na zakup insuliny i glukozy wskazać należy że, wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile posiadają cechy "leku", tzn. mieszczą się w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i lekarz specjalista stwierdził, że są one konieczne do stosowania przez okres stały lub czasowy. Definicja leku zawarta jest w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.). Wynika z niej, iż lek jest produktem leczniczym tj. substancją (mieszaniną substancji), której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób bądź jest podawany pacjentowi w celu postawienia diagnozy albo w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu. W sytuacji, gdy wydatki na zakup insuliny i glukozy nie zostały Wnioskodawczyni w żaden sposób sfinansowane, dofinansowane, ani też zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz gdy zostały spełnione warunki, o których mowa powyżej Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu kwotę faktycznie poniesioną na ich zakup, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Mając na uwadze treść zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, dlatego też stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym wydatki te podlegają odliczeniu od podatku należało uznać jako nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.