ITPB2/436-96/08/RS - Umowa pożyczki zawarta za granicą a powstanie obowiązku zapłaty PCC.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/436-96/08/RS Umowa pożyczki zawarta za granicą a powstanie obowiązku zapłaty PCC.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 12 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza pożyczyć od obywatela Holandii pieniądze na budowę domu. Zamierzana kwota pożyczki z pewnością będzie przekraczać 100.000 zł. Wnioskodawca na stałe mieszka w Polsce, natomiast potencjalny Pożyczkodawca jest obywatelem Holandii i ma stałe miejsce zamieszkania w Holandii. Również w Holandii, na rachunku bankowym Pożyczkodawcy, znajdują się środki pieniężne, które mają zostać pożyczone Wnioskodawcy. Po podpisaniu umowy pożyczki pieniądze zostaną przelane na rachunek bankowy Wnioskodawcy w Polsce. Umowa pożyczki zostanie zawarta w Holandii i ma znajdować się w niej klauzula, że umowa ta ma być poddana właściwości prawa i sądu holenderskiego, gdyż jest to wymóg Pożyczkodawcy. Pożyczkodawca nie zna dobrze prawa ani procedury polskiej dlatego też stawia taki warunek zawarcia umowy.

Pożyczkodawca nie ma obywatelstwa polskiego. Planuje się zawarcie jednej umowy pożyczki, jednakże może to być kilka umów - zależnie od tego czy Pożyczkodawca od razu będzie dysponował potrzebną Wnioskodawcy na budowę domu kwotą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa pożyczki, którą zamierza zawrzeć w Holandii Wnioskodawca z obywatelem Holandii, będzie podlegać podatkowi od czynności prawnych w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa pożyczki, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wynika to z treści art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przytaczając treść tego przepisu stwierdza Pani, iż pieniądze, które mają być przedmiotem pożyczki znajdują się za granicą - w holenderskim banku, a więc prawa majątkowe są wykonywane za granicą. Nabywcą jest Wnioskodawca i ma on miejsce zamieszkania na terenie RP. Jednakże w takim przypadku bezwzględną przesłanką, która musi zostać spełniona kumulatywnie z pozostałymi jest dokonanie czynności cywilnoprawnej na terytorium RP. Ze względu na to, że planowana umowa pożyczki ma zostać zawarta na terenie Holandii to przesłanka dokonania czynności na terytorium RP nie zostanie spełniona, a przez to czynność taka nie będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) umowa pożyczki, jako czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z tym artykułem czynności cywilnoprawne w tym pożyczka podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1.

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2.

rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, a tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku. Skoro z przepisu art. 720 Kodeksu cywilnego wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki podlega podatkowi, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (np. pieniądze) znajdował się w Polsce. Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru czynności. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy. Obowiązek uiszczenia należnego od takiej umowy pożyczki podatku powstaje z mocy samego prawa już z chwilą zawarcia umowy.

Jeśli natomiast w chwili zawarcia umowy pieniądze lub rzeczy znajdują się za granicą, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych muszą być spełnione łącznie dwa warunki: czynność winna być dokonana w Polsce i pożyczkobiorca winien mieć miejsce zamieszkania (siedzibę) w Polsce.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę pożyczki z Pożyczkodawcą mającym miejsce zamieszkania w Holandii. Umowa zostanie zawarta poza terytorium RP a środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym Pożyczkodawcy.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i mających zastosowanie przepisów prawa uznać należy, że umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl