ITPB2/436-92/11/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia spadku - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia spadku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Otrzymała Pani spadek po zmarłym stryju, który przed śmiercią na stałe zamieszkiwał w Holandii. Należy Pani do drugiej grupy podatkowej. Wartość spadku, który Pani otrzymała, wyniosła 6 207,02 Euro (wartość Euro na dzień otrzymania spadku 3,9849 zł), co daje kwotę 24 734 zł, z czego został zapłacony podatek w Holandii w wysokości 1 986 Euro (7 914 zł). Poniosła Pani również koszty sporządzenia protokołu dziedziczenia w wysokości 129 zł ostateczna kwota spadku, jaka wpłynęła na Pani konto wynosiła 4 221,02 Euro (tj. 16 820 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji, w Polsce powinien zostać zapłacony podatek od całej kwoty spadku czy też od kwoty pomniejszonej o wartość podatku pobranego w Holandii i kosztów postępowania, a w konsekwencji czy podatek zapłacony w Holandii oraz koszty opłat kancelaryjnych można zaliczyć do długów i ciężarów obciążających spadek.

Zdaniem Wnioskodawczyni wskazane koszty, a więc podatek zapłacony w Holandii oraz koszty opłat kancelaryjnych, mogą zostać zaliczone do długów i ciężarów spadku, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji podatek w Polsce powinien zostać zapłacony od kwoty, która faktycznie wpłynęła na konto Wnioskodawczyni, a więc od czystej wartości spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 96, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem nabywca, który w chwili otwarciu spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabycia własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabycia własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Na podstawie art. 5 obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje on z chwilą przyjęcia spadku. Stosownie natomiast do ust. 4 ww. przepisu jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała spadek po zmarłym stryju, który przed śmiercią na stałe zamieszkiwał w Holandii. Kwota spadku, która ostatecznie wpłynęła na konto Wnioskodawczyni pomniejszona została o podatek zapłacony w Holandii. Wnioskodawczyni poniosła także koszty sporządzenia protokołu dziedziczenia. Zdaniem Wnioskodawczyni podatek zapłacony w Holandii oraz koszty sporządzenia protokołu dziedziczenia powinny zostać uznane za ciężar spadku.

Odnosząc się do powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Do długów i ciężarów zalicza się również koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, jeżeli nie zostały pokryte z majątku spadkodawcy, z zasiłku pogrzebowego lub nie zostały zwrócone w innej formie, oraz koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków (art. 7 ust. 3 ww. ustawy).

Konstrukcja art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazuje zatem, że w każdym wypadku podstawą opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest czysta wartość przedmiotu opodatkowania. Kolejne przepisy tego artykułu potwierdzają jedynie możliwość zaliczenia do ciężarów i długów takich należności, które spadkobierca poniósł lub zobowiązany będzie ponieść. Dokonane wyliczenia nie mają jednak charakteru zamkniętego i nie ograniczają możliwości potrąceń w szerszym zakresie np. uwzględniając zapłacony w innym państwie podatek od nabycia spadku.

Zgodnie z powyższym podatek, który został zapłacony przez Wnioskodawczynię zgodnie z przepisami obowiązującymi w Holandii, jak również inne obowiązkowe opłaty, poniesione w związku z nabyciem spadku, stanowią więc ciężar nabytego spadku, który uwzględnić należy przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w Polsce.

Jednocześnie podkreślić należy, dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, tutejszy organ nie może rozstrzygać w kwestiach, które wymagają przeprowadzenia postępowania podatkowego. W konsekwencji zatem, nie może dokonać ustalenia, czy też potwierdzić prawidłowości ustalenia przez Wnioskodawczynię podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być bowiem jedynie przepisy regulujące zasady jej ustalania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.