ITPB2/436-8/13/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia własności sieci wodociągowej - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia własności sieci wodociągowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. Spółka, działając na zasadach określonych w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zawarła umowę przeniesienia własności sieci wodociągowo - kanalizacyjnej za wynagrodzeniem, z osobami, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne. Na mocy tej umowy urządzenia zostały odpłatnie przekazane na majątek Spółki. Spółka opłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych od tej umowy, traktując ją jako umowę sprzedaży. Obecnie Spółka powzięła informację, że umowa przeniesienia własności sieci wodociągowych i kanalizacyjnych za wynagrodzeniem nie jest umową sprzedaży, oraz że umowy takie nie mieszczą się w zakresie art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z czym rozważa wystąpienie do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych i jej zwrotu.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy umowy przeniesienia własności sieci wodociągowych i sieci kanalizacyjnych za wynagrodzeniem podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowy przeniesienia własności sieci wodociągowych i sieci kanalizacyjnych nie należy traktować jako umowy sprzedaży, która zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlega temu podatkowi. Ponieważ umowa taka nie została wyszczególniona w art. 1 ustawy nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, że powinien wystąpić o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oraz jej zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają:

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie, zawarte w art. 1 ustawy, zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2010 r. Spółka, działając na zasadach określonych w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zawarła umowę przeniesienia własności sieci wodociągowo - kanalizacyjnej za wynagrodzeniem, z osobami, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne. Na mocy tej umowy urządzenia zostały odpłatnie przekazane na majątek Spółki. Spółka opłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych od tej umowy, traktując ją jako umowę sprzedaży.

Mając na uwadze tak przedstawiony stan faktyczny wyjaśnić należy, że stosownie do z art. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) ustawa ta określa zasady i warunki zbiorowego zaopatrzenia w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zbiorowego odprowadzania ścieków, w tym zasady działalności przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, zasady tworzenia warunków do zapewnienia ciągłości dostaw i odpowiedniej jakości wody, niezawodnego odprowadzania i oczyszczania ścieków, wymagania dotyczące jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, a także zasady ochrony interesów odbiorców usług, z uwzględnieniem wymagań ochrony środowiska i optymalizacji kosztów.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w zakresie uzgodnionym w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji, o którym mowa w art. 21 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 31 ust. 1 tej ustawy osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Ustęp 2 tego przepisu stanowi natomiast, że przekazywane urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach.

Z zacytowanych przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wynika, że osoby fizyczne, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne, w sytuacji gdy spełniają one określone warunki techniczne, mogą przekazać je odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu. Podstawą prawną takiej czynności jest natomiast art. 31 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że czynność ta, pomimo że wywołuje skutki prawne zbliżone do umowy sprzedaży, nie jest nią. Czynność ta nie nosi również znamion innych czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie stwierdzić więc należy, że jej dokonanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia w trybie art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków umowy przeniesienia własności sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, wskazać należy, że stosownie do art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się nadpłacony lub nienależnie zapłacony (pobrany) podatek. Oznacza, iż znajdzie on zastosowanie w sytuacji, gdy od samego początku czynność cywilnoprawna nie wywołała powstania zobowiązania podatkowego lub ma ono inną wysokość.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Stosownie do § 2 pkt 1 lit. b wskazanego przepisu uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, tzn. w wyniku zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. Ponadto zgodnie z treścią § 3 omawianego przepisu, w przypadkach, o których mowa wyżej, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Wobec faktu, że przeniesienie własności sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, jak wykazano wyżej, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek uznać należy za uiszczony pomimo nie powstania zobowiązania podatkowego, a zatem za podatek nienależnie zapłacony. Oznacza to, że w omawianej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, zapłaconego z tytułu dokonania opisanej wyżej czynności cywilnoprawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecinie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.