ITPB2/436-79/12/ENB - PCC w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 stycznia 1999 r. spółka TBS zawarła z Wnioskodawcą i Jego małżonką umowę ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu nr 7 położonego w kamienicy przejętej aportem od gminy. Kamienica ta została poddana gruntownej przebudowie, w wyniku której, w nieruchomości były wyodrębniane i sprzedawane kolejne lokale. Na skutek tych czynności dla lokalu nr 7 została założona księga wieczysta nr XXX. W dniu 10 czerwca 1999 r. aktem notarialnym spółka TBS nabyła od J. i H. M. lokal nr 7 dla którego prowadzona była KW nr XXX a małżeństwo M., w zamian za to nabyło od spółki lokal nr 13. Wnioskodawca wraz z małżonką mieszka w lokalu nr 7 od 1999 r. Efektem przedstawionego stanu faktycznego było to, że przez kilkanaście lat, od 1999 do 2012 r., dla lokalu nr 7 prowadzone były dwie księgi wieczyste mimo, że faktycznie był tylko jeden lokal. Konieczne stało się dokonanie czynności mającej na celu uregulowanie stanu faktycznego i prawnego nieruchomości. Stosowną, umowę w formie aktu notarialnego strony zawarły w dniu 19 grudnia 2011 r., a następnie zmieniły aneksem z dnia 19 marca 2012 r. W wyniku tej czynności rozwiązano umowę sprzedaży z 1999 r., wniesiono o zamknięcie KW nr XXX oraz dokonano ponownej sprzedaży lokalu w celu ujawnienia Wnioskodawcy i Jego małżonki jako właścicieli we właściwej księdze wieczystej lokalu, tj. księdze nr XXX. Czynności objęte aktem notarialnym z dnia 19 grudnia 2011 r. dotyczyły tego samego lokalu i nie spowodowały zmiany stanu posiadania. Zawierając umowę w 1999 r. Wnioskodawca uiścił opłatę skarbową oraz podatek VAT, natomiast zawierając umowę w 2011 r. uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy zawierając umowę sprzedaży lokalu nr 7 kupujący zobowiązany był uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych a jeżeli tak, czy istnieją podstawy domagania się zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej zapłaconej przy sprzedaży tego samego lokalu w 1999 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy zawieraniu umowy sprzedaży lokalu nr 7 w 2011 r. nie było obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilno-prawnych, a zapłacony podatek powinien podlegać zwrotowi, ewentualnie - zwrotowi powinna podlegać uiszczona opłata skarbowa. Uznanie, że istniały podstawy do naliczenia i poboru zarówno opłaty skarbowej od czynności zawartej w 1999 r. jak i podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy zawartej w 2011 r. oznaczałoby naliczenie należności niejako dwukrotnie od tej samej czynności prawnej - sprzedaży lokalu nr 7. Lokal nr 7 był bowiem przedmiotem umowy wyodrębnienia i sprzedaży zawartej między stronami już w 1999 r. Wtedy też kupujący uiścili, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, opłatę skarbową oraz podatek od towarów i usług VAT.

W przedmiotowej sprawie w 1999 r., Wnioskodawca nabył wraz z małżonką lokal mieszkalny nr 7. Został wpisany wraz z małżonką do księgi wieczystej jako właściciele tej nieruchomości. Konieczność uregulowania stanu prawnego nieruchomości oraz zamknięcia jednej z dwóch ksiąg prowadzonych dla tego lokalu spowodowała zawarcie w 2011 r. umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego i wpisanie Wnioskodawcy i małżonki jako właścicieli lokalu do KW nr XXX przy jednoczesnym rozwiązaniu umowy z 1999 r. Wnioskodawca dysponuje przedmiotowym lokalem nieprzerwanie od 1999 r. i przez cały ten czas widniał jako jego właściciel w Księdze wieczystej lokalu, wcześniej o nr KW XXX, a obecnie yyy, korzystając z rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Artykuł 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i zgodnie z art. 4 pkt 1 tej ustawy przy umowie sprzedaży ciąży on na kupującym.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w 1999 r. na podstawie umowy sprzedaży odrębną własność lokalu nr 7. Następnie w dniu 19 grudnia 2011 r. aktem notarialnym rozwiązano umowę sprzedaży z 1999 r., oraz dokonano przeniesienia prawa własności na rzecz Wnioskodawcy i Jego małżonki w drodze ponownej sprzedaży tego lokalu. W konsekwencji Wnioskodawca zawarł dwie umowy sprzedaży, na podstawie których nabył przedmiotowy lokal po raz pierwszy w 1999 r., a następnie po raz drugi w 2011 r.

Zawierając umowę w 1999 r. Wnioskodawca uiścił opłatę skarbową oraz podatek VAT, natomiast zawierając umowę w 2011 r. uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. W myśl art. 158 ww. Kodeksu umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Stosownie natomiast do przepisów art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tego rodzaju umowa jest umową wzajemną, kształtowaną oświadczeniami woli stron.

W świetle zatem informacji zawartych we wniosku oraz przedstawionego powyżej stanu prawnego stwierdzić należy, że umowa sprzedaży zawarta w 2011 r., jako wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegała co do zasady opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji stwierdzić należy, że podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu tej umowy został zapłacony należnie.

W myśl natomiast art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 z późn. zm.) uchylonej z dniem 1 stycznia 2001 r., opłacie skarbowej podlegały umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 5 pkt 4 ustawy, obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od przedmiotów opłaty określonych w art. 1 ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 powstawał z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a w wypadku gdy płatnikami byli komisanci lub nabywcy rzeczy przeznaczonych do przerobu lub odprzedaży - z chwilą wypłacenia należności.

W świetle powyższego zatem umowa sprzedaży zawarta w 1999 r., jako czynność wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej również co do zasady podlegała opłacie skarbowej. W rezultacie stwierdzić należy, że również w przypadku tej sprzedaży opłata skarbowa z tytułu tej umowy została zapłacona należnie.

Stwierdzić także należy, że fakt podlegania umowy sprzedaży zawartej w 1999 r. regulacjom ustawy o opłacie skarbowej i zapłacenia opłaty skarbowej, nie ma wpływu na opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży zawartej w 2011 r. Bez znaczenia w niniejszej sprawie pozostaje fakt, że przedmiotem obydwu umów sprzedaży był ten sam lokal. Istotne jest to, że Wnioskodawca zawarł dwie odrębne czynności cywilnoprawne, a dokonanie każdej z nich rodziło określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego.

Odnosząc się natomiast do przedstawionego stanowiska w zakresie możliwości zwrotu opłaty skarbowej, wyjaśnić należy, że na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej, opłata skarbowa, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, podlega zwrotowi od przedmiotów określonych w art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz w ust. 2, jeżeli:

Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej, zwrot opłaty nie przysługuje, jeżeli strona nie przyjęła prawidłowo sporządzonego dokumentu albo jeżeli uiszczona opłata nie przekracza 1 gr.

Opłata skarbowa nie podlega zwrotowi po upływie trzech lat licząc od końca roku, w którym opłatę uiszczono (art. 13 ust. 3 ww. ustawy).

Zwrot opłaty skarbowej, mógł zatem nastąpić wyłącznie w oparciu o enumeratywnie wymienione powyżej przesłanki. Jednakże z treści wniosku nie wynika, aby zaszła którakolwiek z przesłanek wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej. Uznać zatem należy, że brak jest podstaw do zwrotu zapłaconej w 1999 r. opłaty skarbowej. Niezależnie od powyższego, wskazać należy, iż upłynął już okres uprawniający do zwrotu opłaty skarbowej o którym mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy.

Końcowo nadmienić należy, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania niniejszej interpretacji indywidualnej. Tut. organ w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku lub w jego uzupełnieniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.