ITPB2/436-39/11/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB2/436-39/11/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu - 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawczyni), prowadzi działalność gospodarczą koncentrującą się głównie na działalności inwestycyjnej, podnajmie nieruchomości obcych i wynajmie nieruchomości własnych. Zgodnie z umową spółki Wnioskodawczyni, przedmiotem Jej działalności jest także działalność pomocnicza finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana. Spółka nie jest instytucją finansową, ani nie zawarła w swojej umowie spółki informacji, że świadczy usługi pośrednictwa finansowego. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni zamierza z własnych środków udzielać pożyczek spółce "K." sp. z o.o., jak również w przyszłości innym spółkom na rozwój ich działalności gospodarczej. Na podstawie umów pożyczek każdorazowy pożyczkobiorca będzie uprawniony do korzystania z otrzymanych od Spółki środków pieniężnych, a Jej wynagrodzenie będzie ustalone w formie odsetek. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane we wniosku pożyczki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Spółki, pożyczki nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych omawianemu podatkowi nie podlegają czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT) lub z niego zwolnione. W ocenie Wnioskodawczyni świadczona przez Nią usługa udzielania pożyczek będzie zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie będzie także podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie zarówno w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 411/07; wyrok WSA w Poznaniu z 12 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Po 829/08), jak i w interpretacjach podatkowych (np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 30 marca 2010 r., Nr IPPB2/436-3/10-4/MZ; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 stycznia 2009 r., nr IPPB2/436-425/08-4/MZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) umowa pożyczki pieniędzy.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem, to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1.

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2.

rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest zatem to, aby w momencie zawarcia umowy jej przedmiot w postaci środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy znajduje się on za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

Jeżeli zatem przedmiot umowy pożyczki znajduje się w chwili zawierania umowy w granicach Polski, wówczas umowa taka co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 kwietnia 2010 r., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a.

opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b.

zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

* umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* (uchylone),

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Ponadto zgodnie z definicją zawartą w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w tej ustawie określenie "podatek od towarów i usług" oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W kwestii skutków, jakie opisana czynność wywołuje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2011 r. znak: ITPP1/443-402/11/AF uznano za prawidłowe - na zasadzie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej - stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym udzielanie opisanych we wniosku pożyczek będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem Wnioskodawczyni z tytułu zawartej transakcji jest zwolniona z podatku VAT, to umowa pożyczki, nie podlega - co wynika z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - opodatkowaniu tym podatkiem.

Niemniej jednak, najistotniejszym dla określenia sytuacji Spółki, jako pożyczkodawcy, w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest przepis art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi, iż obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki - na pożyczkobiorcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl