ITPB2/436-296/14/RH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 12 grudnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 9 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 9 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca lub Spółka") jest wspólnikiem spółki z ograniczona odpowiedzialnością. Wspólnicy planują zawarcie ze Spółka umowy pożyczek środków pieniężnych. Wspólnicy, którzy mieliby udzielić Spółce pożyczki nie zajmują się profesjonalnie udzielaniem pożyczek.

Pieniądze będące przedmiotem pożyczek w chwili zawarcia tych umów będą znajdowały się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Do zawarcia umów pożyczek dojdzie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z tytułu zawarcia umowy pożyczki, żadna ze stron umowy nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT, ani zwolniona z tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym po stronie Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze wspólnikiem Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze wspólnikiem Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

1. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy p.c.c. podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. W myśl art. 4 pkt 7 ustawy o p.c.c. podatek od czynności cywilnoprawnych spoczywa na pożyczkobiorcy, zaś zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 przywołanej ustawy stawka podatku wynosi 2%.

2. Przepisy ustawy o p.c.c. nie definiują czynności prawnej objętej opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych dlatego też w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego. W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

3. Stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy, czynności cywilnoprawne - w tym umowy pożyczki podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

4. W ustawie o p.c.c. przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

5. Zaznaczyć należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

6. W sytuacji, gdy umowy pożyczki nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o p.c.c. i zostaną udzielone przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej, wówczas znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o p.c.c.

7. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o p.c.c. zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika spółce kapitałowej. Przez spółkę kapitałową rozumie się zgodnie z art. 1a pkt 2 ustawy o p.c.c. spółkę z ograniczona odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską.

8. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż umowa pożyczki w celu dokapitalizowania Spółki zawarta zostanie przez Wnioskodawcę - kapitałową spółkę prawa handlowego działającą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jako pożyczkobiorcę oraz przez wspólnika tej Spółki, jako pożyczkodawcę. Wspólnicy udzielający pożyczek nie zajmują się profesjonalnie udzielaniem pożyczek. Reasumując, należy stwierdzić, że pożyczka udzielona przez wspólnika Spółki korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o p.c.c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiują czynności cywilnoprawnych objętych opodatkowaniem, należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

Jak stanowi art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki ma charakter konsensualny, co oznacza, że zostaje zawarta poprzez złożenie oświadczeń woli przez jej strony.

Z punktu widzenia prawa podatkowego nie jest istotne w jaki sposób i czy nastąpi przekazanie przedmiotu pożyczki przez dającego jak również jej zwrot przez pożyczkobiorcę.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania w takim przypadku, według art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi kwota lub wartość pożyczki. Stawka podatku od umowy pożyczki, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wynosi 2%.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością planującą zawrzeć umowy pożyczek ze swoimi wspólnikami. Wnioskodawca w przedmiotowych umowach wystąpi w charakterze pożyczkobiorcy. Wspólnicy, którzy mieliby udzielić spółce (Wnioskodawcy) pożyczki nie zajmują się profesjonalnie udzielaniem pożyczek. Pieniądze będące przedmiotem pożyczek w chwili zawarcia tych umów będą znajdowały się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Do zawarcia umów pożyczek dojdzie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z tytułu zawarcia umowy pożyczki, żadna ze stron umowy nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT, ani zwolniona z tego podatku.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne stwierdzić zatem należy, że zawarcie umowy pożyczki stanowi wymienioną w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie jednak z art. 9 pkt 10 lit. i ww. ustawy, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

W myśl art. 1a pkt 2 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w sytuacji, w której Wnioskodawca, będący spółką z ograniczona odpowiedzialnością, otrzyma pożyczkę od pożyczkodawców, którzy w momencie zawarcia umowy pożyczki będą Jego wspólnikami, zawarte umowy korzystać będą ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2

ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń