ITPB2/436-221/10/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 16 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 25 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 4a ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 25 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 4a ustawy.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zawarła Pani z deweloperem umowę wstępną zakupu mieszkania. Zakup ten potwierdzony został fakturą wystawioną na Pani nazwisko, opiewająca na kwotę 250 000 zł W tym czasie Pani dziadkowie dokonali sprzedaży posiadanego gruntu i w dniu 23 września 2010 r. przelali na konto dewelopera cała wymaganą kwotę. Przelewu dokonali bezpośrednio ze swojego rachunku bankowego na rachunek dewelopera. W tytule przelewu umieścili nr wystawionej na Panią faktury oraz Pani nazwisko. Tego samego dnia podpisała Pani z dziadkami, pozostającymi we wspólności majątkowej, umowę darowizny. Była to pierwsza darowizna od krewnych zaliczanych do pierwszej grupy podatkowej. W umowie stwierdzono, że darczyńcy darują wnuczce prawo majątkowe do wpłaconej na rachunek dewelopera kwoty 250 000 zł, a obdarowana oświadcza, że niniejszą darowiznę przyjmuje. Darczyńcy zobowiązują obdarowaną do przeznaczenia przedmiotu darowizny na opłatę zobowiązania wobec dewelopera z tytułu zakupu mieszkania. Nadto wyjaśnia Pani, że z uzyskanych od dewelopera informacji wynika, że każdy budynek z mieszkaniami na sprzedaż posiada odrębny rachunek bankowy. Wpłacając należność za mieszkanie równocześnie jest określane, który jest to budynek i gdzie jest położony. Nie ma natomiast rachunków indywidualnych na poszczególne lokale. Dane szczegółowe nabywanego lokalu określone są w umowie wstępnej i akcie notarialnym. Nie są prowadzone również subkonta w rachunku dewelopera na poszczególnych nabywców lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymana darowizna korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na mocy art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji przysługuje Jej prawo do zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, ponieważ ustawa ta dotyczy nie tylko środków pieniężnych, ale także praw majątkowych. Dziadkowie przelewając środki pieniężne na rachunek bankowy dewelopera spowodowali powstanie należności od dewelopera w wysokości 250 000 zł. Pomiędzy dziadkami a deweloperem nie miała miejsca żadna transakcja handlowa, która wymagałaby takiej wpłaty. Wobec tego przelew ten spowodował po stronie dewelopera zobowiązanie wobec dziadków, a po ich stronie - należność od dewelopera. Umowa darowizny dotyczy właśnie tej należności. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawczyni, jest to prawo majątkowe, o którym mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn i na mocy art. 4a ust. 1 korzysta ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:,

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje on z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia "darowizna", a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny - jako czynności nieodpłatnej - jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Nie jest przy tym konieczne, aby dokonanie darowizny łączyło się z bezpośrednim transferem darowanego przedmiotu z masy majątkowej darczyńcy do majątku obdarowanego. Transfer ten bowiem może mieć miejsce między masą majątkową osoby trzeciej a obdarowanym. Wystarczy bowiem, że świadczenie spełnione faktycznie przez inną osobę zostanie następnie skompensowane wartościami pochodzącymi z majątku darczyńcy.

Przedmiotem darowizny mogą być różnego rodzaju przysporzenia, takie jak przeniesienie własności rzeczy, zapłata kwoty pieniężnej, przeniesienie wierzytelności, rozumianej jako prawo podmiotowe, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi i służy zaspokojeniu jego interesów, przeniesienie innego prawa zbywalnego, ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego, a także zmiana jego treści lub pierwszeństwa na rzecz obdarowanego.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny, umowa taka - pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że zawarła Pani z deweloperem umowę wstępną zakupu mieszkania. Zakup ten potwierdzony został fakturą VAT na kwotę 250 000 zł W dniu 23 września 2010 r. całą ww. kwotę na konto dewelopera wpłacili Pani dziadkowie. W tym samym dniu zawarta została między Panią, jako obdarowaną, a dziadkami, jako darczyńcami, umowa darowizny prawa majątkowego do kwoty wpłaconej na rachunek dewelopera.

Oceniając tak przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w przedstawionej sytuacji, w związku z darowizną na Pani rzecz prawa majątkowego, wierzytelności, jaka przysługiwała dziadkom od dewelopera z tytułu dokonanej wpłaty, istnieją podstawy do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jeżeli więc w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny zgłosi Pani właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycie prawa majątkowego, wówczas nabycie to korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jednocześnie podkreślić należy, że tutejszy organ, wydając interpretację indywidualną, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i w oparciu o przedstawiony stan faktyczny dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy, uzasadniając prawnie tę ocenę. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest zatem ocena prawidłowości kwalifikacji opisanej we wniosku czynności z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.