ITPB2/436-192/12/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu - 22 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. (data wpływu - 8 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania wyegzekwowanych przez komornika sądowego kosztów sądowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania wyegzekwowanych przez komornika sądowego kosztów sądowych.

Wniosek uzupełniono w dniu 8 stycznia 2013 r.

We wniosku tym oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnie z mężem pożyczyła Pani w 2004 r. jego bratu pieniądze, nie zobowiązując przy tym do zapłaty odsetek z tytułu udzielonej pożyczki. Z mężem pozostawała Pani we wspólności majątkowej małżeńskiej. Natomiast w 2006 r. mąż zmarł nagle na zawał. Jedynymi spadkobiercami zmarłego zostali - Pani i syn.

Z kolei pożyczkobiorca nie oddał pieniędzy, w związku z czym w 2011 r. złożyła Pani pozew o zwrot pieniędzy w kwocie 70 000 zł. Na skutek powyższego sąd wydał nakaz zapłaty, w którym zobowiązał pożyczkobiorcę do zapłaty na rzecz Pani i syna (dla każdego z nich w #189; części) kwotę 70 000 zł tytułem należności głównej oraz kwotę 68 411,58 zł jako odsetki ustawowe za okres od 26 maja 2004 r. do dnia zapłaty. Powyższe orzeczenie przekazała Pani komornikowi sądowemu celem wyegzekwowania, który w wyniku zajęcia należnego dłużnikowi (pożyczkobiorcy) świadczenia przedemerytalnego przekazuje za zgodą syna na Pani prywatny rachunek bankowy od sierpnia 2012 r. kwotę 194,63 zł miesięcznie.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku wskazuje Pani, że na jej konto wpływa miesięcznie kwota 192,52 zł, która stanowi - jak wynika z uzyskanej od komornika sądowego informacji - koszty sądowe. Ponadto oświadcza Pani, że w dniu 8 stycznia 2013 r. zrzeknie się u komornika prawa do odsetek ustawowych, ograniczając tym samym dochodzoną wierzytelność do należności głównej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywana przez Panią kwota podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zdaniem Pani, opisana we wniosku kwota nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy).

Stosownie zaś do art. 2 przytoczonej ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego wspólnie z mężem pożyczyła Pani w 2004 r. jego bratu pieniądze, nie zobowiązując przy tym do zapłaty odsetek z tytułu udzielonej pożyczki. Z mężem pozostawała Pani we wspólności majątkowej małżeńskiej. Natomiast w 2006 r. mąż zmarł nagle na zawał. Jedynymi spadkobiercami zmarłego zostali - Pani i syn.

Z kolei pożyczkobiorca nie oddał pieniędzy, w związku z czym w 2011 r. złożyła Pani pozew o zwrot pieniędzy w kwocie 70 000 zł. Na skutek powyższego sąd wydał nakaz zapłaty, w którym zobowiązał pożyczkobiorcę do zapłaty na rzecz Pani i syna (dla każdego z nich w #189; części) kwotę 70 000 zł tytułem należności głównej oraz kwotę 68 411,58 zł jako odsetki ustawowe za okres od 26 maja 2004 r. do dnia zapłaty. Powyższe orzeczenie przekazała Pani komornikowi sądowemu celem wyegzekwowania, który w wyniku zajęcia należnego dłużnikowi (pożyczkobiorcy) świadczenia przedemerytalnego przekazuje za zgodą syna na Pani prywatny rachunek bankowy od sierpnia 2012 r. kwotę 194,63 zł miesięcznie.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku wskazuje Pani, że na jej konto wpływa miesięcznie kwota 192,52 zł, która stanowi - jak wynika z uzyskanej od komornika sądowego informacji - koszty sądowe. Ponadto oświadcza Pani, że w dniu 8 stycznia 2013 r. zrzeknie się u komornika prawa do odsetek ustawowych, ograniczając tym samym dochodzoną wierzytelność do należności głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny, z którego wynika, że wypłacane przez komornika kwoty są kosztami sądowymi należy odwołać się do definicji zawartej w art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Stanowi on, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W przepisie tym ustawodawca wyraził przy okazji określenia ww. pojęcia zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, co oznacza, że strona przegrywająca sprawę zwraca na żądanie przeciwnika koszty procesu. Zatem wypłacane kwoty stanowią wyłącznie zwrot faktycznie poniesionych wcześniej wydatków, jako niezbędnych kosztów procesu, zasądzonych przez sąd od strony przegrywającej sprawę.

Uwzględniając więc zakres przedmiotowy ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że wypłacane kwoty, faktycznie stanowiące zwrot w trybie egzekucji kosztów sądowych, poniesionych w związku z dochodzeniem po śmierci męża zwrotu należnych Pani z tytułu udzielonej pożyczki środków pieniężnych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, bowiem nie mieszczą się w określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn katalogu jako jeden z tytułów nabycia, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.