ITPB2/436-18/14/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej i tym samym nie jest wpisany do Rejestru Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca planuje zawrzeć w przyszłości umowę pożyczki (dalej: "Umowa Pożyczki") ze spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej: "Pożyczkodawca").

Umowa Pożyczki zostanie sporządzona w języku angielskim oraz w zwykłej formie pisemnej. Zgodnie z klauzulą prawa właściwego zawartą w Umowie Pożyczki, prawem właściwym dla tej umowy będzie prawo polskie, w szczególności ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W konsekwencji, zobowiązania stron przyjęte w Umowie Pożyczki będą odzwierciedlać postanowienia artykułu 720 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: "przez umowę pożyczki dający pożyczki zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości". W Umowie Pożyczki Pożyczkodawca, jako dający pożyczkę, zobowiąże się przenieść na własność Wnioskodawcy, jako biorącego pożyczkę, określoną ilość pieniędzy.

W dniu zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne, których własność zostanie przeniesiona na Wnioskodawcę będą znajdować się na rachunku bankowym za granicą, prowadzonym przez bank z siedzibą i zarządem za granicą - zagranicznym rachunku bankowym.

Wnioskodawca zawrze Umowę Pożyczki poprzez pełnomocnika za granicą, czyli Umowę Pożyczki podpisze w imieniu Wnioskodawcy pełnomocnik (osoba) fizycznie przebywający w chwili podpisania Umowy Pożyczki za granicą. Z drugiej strony Umowę Pożyczki podpisze osoba upoważniona do reprezentacji Pożyczkodawcy, która w chwili podpisania Umowy Pożyczki będzie również fizycznie przebywać za granicą. Jako miejsce zawarcia umowy zostanie wskazane miejsce poza terytorium Polski.

Po zawarciu Umowy Pożyczki i w jej wykonaniu, środki pieniężne będące przedmiotem pożyczki zostaną przeniesione przelewem elektronicznym pomiędzy rachunkiem bankowym Pożyczkodawcy za granicą a rachunkiem bankowym Wnioskodawcy w Polsce lub za granicą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przepisy podatkowe powinny być interpretowane w ten sposób, że pożyczka, jaka zostanie udzielona Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę na podstawie opisanej we wniosku Umowy Pożyczki i w przedstawionych okolicznościach nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że Umowa Pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący osobą fizyczną zamieszkałą w Polsce, działając jako osoba prywatna, zamierza zawrzeć Umowę Pożyczki pieniędzy z Pożyczkodawcą będącym spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce. W chwili zawierania umowy pożyczki, środki pieniężne będą znajdować się poza terytorium Polski, a następnie zostaną przesłane na konto Wnioskodawcy w Polsce lub za granicą. Umowa zostanie fizycznie podpisana poza granicami Polski.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie przepisy podatkowe powinny być interpretowane w ten sposób, że pożyczka, jaka zostanie udzielona Wnioskodawcy przez Pożyczkodawcę na podstawie opisanej we wniosku Umowy Pożyczki i w przedstawionych okolicznościach nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych), ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Umowa Pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.