ITPB2/436-178/09/TJ - Opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki zawartej poza granicami Polski, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajdował się za granicą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 września 2009 r. zawarła Pani z obywatelem Niemiec umowę pożyczki na kwotę 270.000 zł. Umowa została zawarta w miejscu zamieszkania pożyczkodawcy - w Niemczech. W dniu zawarcia umowy przedmiot umowy znajdował się na lokacie w banku pożyczkodawcy w Niemczech. Strony uzgodniły, że kwota pożyczki zostanie przelana na konto pożyczkobiorcy w dwóch ratach: pierwsza w wysokości 160.000 zł w październiku i druga, w wysokości 110.000 zł do 23 listopada. W dniu 5 października pożyczkodawca założył w Polsce konto walutowe i konto złotówkowe, a także dokonał wpłaty gotówki w euro, przewalutowania na złotówki i w dniu 16 września 2009 r. przelewu pierwszej raty na Pani konto. Druga rata zostanie przekazana w ten sam sposób do 23 listopada. Podaje Pani również, że posiada kserokopię dokumentu, iż w chwili zawarcia umowy jej przedmiot znajdował się na terenie Niemiec, a także kserokopie dowodów założenia obu kont oraz potwierdzenia poszczególnych wpłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisana umowa pożyczki podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a jeżeli tak to na jakiej podstawie i kiedy powstał obowiązek podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Umowa ta została zawarta poza granicami Polski i w momencie jej zawarcia przedmiot umowy znajdował się poza granicami Polski. Skoro więc obowiązek podatkowy powstaje w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy, to sposób przekazania przedmiotu umowy w późniejszym, ustalonym w umowie, terminie nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że podatkowi temu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. b) tego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 października 2009 r., umowa pożyczki.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - Kodeks cywilny przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

O zawarciu przedmiotowej umowy, a tym samym, co wynika z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o chwili powstania obowiązku podatkowego decyduje chwila złożenia zgodnego oświadczenia woli stron. Z tego też względu ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru czynności. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy. Obowiązek uiszczenia należnego od takiej umowy podatku powstaje z mocy samego prawa już z chwilą zawarcia umowy. W związku z powyższym, dla opodatkowania danej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych warunki określone w art. 1 ust. 4 ww. ustawy spełnione być powinny już chwili zawarcia umowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 26 września 2009 r. zawarła Pani umowę pożyczki z obywatelem Niemiec. Przedmiot umowy - pieniądze - w chwili jej zawarcia znajdowały się za granicą, pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa została zawarta na terytorium Niemiec. Taki stan sprawia, że czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na niespełnienie przesłanek określonych w art. 1 ust. 4 pkt 2, a późniejsze przekazanie środków pieniężnych nie ma znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.