ITPB2/436-141a/14/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu do tut. organu 3 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia praw do wierzytelności przyszłych na Fundację z siedzibą w jednym z krajów europejskich - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia praw do wierzytelności przyszłych na Fundację z siedzibą w jednym z krajów europejskich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ("Ustawa o PIT").

W lalach 1988-1990 Wnioskodawca był zatrudniony jako pracownik naukowy w USA przez uniwersytet z siedzibą w USA ("Uniwersytet"). W trakcie swojego pobytu prowadził w ramach zespołu naukowego prace nad nowatorskim rozwiązaniem farmaceutycznym do leczenia padaczki. Opracowane przez ten zespół rozwiązanie zostało uznane za wynalazek i opatentowane przez Urząd Stanów Zjednoczonych ds. Patentów i Znaków.

Jako pracownik Uniwersytetu Wnioskodawca podlegał postanowieniom 1974-1998 Patent Policy (1974-1998 Regulamin dotyczący patentów, "Regulamin"). Zgodnie z Regulaminem, Wnioskodawca miał zwłaszcza obowiązek ujawniać Uniwersytetowi wyniki Jego prac, a Uniwersytet, jeśli był zainteresowany, mógł zażądać w określonym czasie przeniesienia na Uniwersytet przez twórcę praw własności do wszelkich odkryć i wynalazków poczynionych w ramach badań prowadzonych na Uniwersytecie. W myśl Regulaminu, Uniwersytet, jako właściciel wynalazków, miał pełną wyłączność i swobodę w korzystaniu z nich, mógł np. zawrzeć umowy licencyjne, albo sprzedać prawa do nich osobom trzecim.

W przypadku wyników prac prowadzonych przez zespół naukowy, w skład którego wchodził Wnioskodawca, Uniwersytet zażądał przeniesienia na siebie praw do wynalazku, co też zostało uczynione. Wnioskodawca za każdym razem kiedy Uniwersytet żądał od Niego potwierdzenia przeniesienia praw w związku z przygotowywanymi wnioskami patentowymi, składał (kilkakrotnie) oświadczenia o cesji praw z wynalazku na Uniwersytet.

Po przeniesieniu praw na Uniwersytet, Uniwersytet wystąpił o ochronę patentową i uzyskał ją poprzez rejestrację wynalazku w Urzędzie ds. Patentów i Znaków. W 1992 r. Uniwersytet zawarł umowę licencyjną z firmą amerykańską o zasięgu globalnym, zajmującą się produkcją produktów farmaceutycznych (Firma Farmaceutyczna). Na podstawie udzielonej przez Uniwersytet licencji Firma Farmaceutyczna produkowała lek. Uprawnionym do pobierania opłat licencyjnych był Uniwersytet, co stanowiło przychód Uniwersytetu z tytułu korzystania z wynalazku stanowiącego jego własność.

Zgodnie z Regulaminem, wszelki dochód jaki Uniwersytet uzyska z licencjonowanych wynalazków i odkryć, będzie przeznaczony na działalność badawczą i edukacyjną, z tym że część zysku netto wypłacana jest twórcy wynalazku osobiście jako wynagrodzenie za dokonane przeniesienie praw do wynalazku (tzw. "inventors share"). Tym samym Uniwersytet gwarantuje wynalazcom (w tym Wnioskodawcy) udział w zysku, jaki Uniwersytetowi uda się uzyskać od osób trzecich za wszelkie prawa związane z wynalazkiem.

Wnioskodawca od momentu przeniesienia praw do wynalazku, uzyskiwał i nadal uzyskuje od Uniwersytetu świadczenia stanowiące de facto rozłożoną w czasie zapłatę za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego ("Prawa"). Przychody takie będą najpewniej wypłacane przez Uniwersytet do momentu wygaśnięcia patentu.

Wnioskodawca rozważa przeniesienie praw do wierzytelności przyszłych wobec Uniwersytetu na utworzony w tym celu podmiot trzeci - fundację ("Fundacja"), założoną poza granicami Polski w jednym z krajów europejskich, mającą osobowość prawną. Celem Fundacji będzie zarządzanie przekazanym majątkiem w interesie przyszłych pokoleń rodziny Wnioskodawcy oraz prowadzenie działalności charytatywnej polegającej na wspieraniu uczelni wyższych oraz młodych naukowców w zakresie prac badawczych.

Fundacja będzie podatnikiem podatku dochodowego w państwie siedziby i miejsca zarządu. Przeniesienie Praw na Fundację nastąpi w drodze czynności nieodpłatnej mającej charakter darowizny i zostanie dokonane pod prawem polskim (w formie darowizny w rozumieniu Kodeksu Cywilnego) lub prawem obcym, np. prawem miejsca siedziby fundacji. Prawa przeniesione na Fundację stanowić będą kapitał początkowy/majątek własny Fundacji.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z Fundacji założonej pod prawem obcym także dlatego, że w prawie polskim nie istnieją rozwiązania prawne umożliwiające realizację wszystkich powyższych celów Wnioskodawcy. Fundacje założone pod prawem obcym mają też większą swobodę w zarządzaniu powierzonym jej majątkiem w interesie jednej rodziny.

Fundacja, na rzecz której Wnioskodawca dokona cesji Praw, nie będzie prowadzić działalności gospodarczej, może natomiast inwestować w udziały i akcje w spółkach, nabywać papiery wartościowe, zakładać depozyty, itp. Wnioskodawca nie przewiduje, aby Fundacja inwestowała w udziały lub akcje polskich spółek.

W związku z powyższym - w zakresie podatku od spadków i darowizn - zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie przez Wnioskodawcę Praw (do wierzytelności przyszłych) wobec Uniwersytetu na Fundację położoną w jednym z krajów europejskich, założoną i działającą pod prawem takiego państwa, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn po stronie Fundacji lub Wnioskodawcy.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej wyłącznie Wnioskodawcy. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna na rzecz Fundacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn podmiotami podatku od spadków i darowizn są wyłącznie osoby fizyczne. Fundacja będzie osobą prawną, działającą we własnym imieniu i na własny rachunek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Jak wynika z powołanych przepisów opodatkowanie tym podatkiem ograniczono wyłącznie do nabycia rzeczy i praw majątkowych przez osoby fizyczne. Tym samym nie podlegają podatkowi od spadków i darowizn darowizny przekazywane na rzecz innych podmiotów niż osoby fizyczne, w tym na rzecz mającej osobowość prawną fundacji z siedzibą w jednym z krajów europejskich, założonej i działającej pod prawem takiego państwa.

Niezależnie jednak od powyższego w przedmiotowej sprawie wskazać również należy, że stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie natomiast darczyńcą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.